Yaşam kişilerden oluşmuyor yalnızca ama kişiler kendine ve türüne tapıyor çılgınca. “Türüne”, evet! Çünkü, size bir sürprizim var, çoğunuzun “insan” olarak adlandırdığı bizler, bir ırk değiliz, insan bir ırk değil, türdür yalnızca. Büyük bir düş kırıklığı, değil mi? En azından büyük bir çoğunluk için, kalabalıklar/yığın için,…
Merhaba, yine bir gün yeni bir yazı ile karşınızdayım. Başlık biraz can sıkıcı gelebilir, malum yurtdışı planları suya düştü, uçak seyahatleri hayâl oldu ama her şeyin başı sağlık klişesinin de altı bayağı bi’ doldu. Öncelikle derin bir nefes alalım ve bu zor günleri elbet…
Bilge Kadın’ı izliyorum. Ama o bunun farkında değil. Denizi izliyor, derinlere dalmış belli ki. Ama o derinlerde yüzmesini, ustaca süzülmesini iyi bilir; boğulmaz ne de olsa. Bir gün Bilge Kadın gibi olabilecek miyim diye düşünüyorum. Hiç Bilge Kadın gibi oldum mu; keşke olsa mıydım,…
Çocuklar iyiyi kötüyü doğuştan bilir mi, yoksa sonradan mı öğrenir? Başka bir şekilde şöyle sorayım; iyi veya kötü olmamız doğuştan mı, yoksa sonradan mı? Ben çocuklar söz konusu olunca konuya biraz ön yargılı yaklaşıyor ve en baştan ebeveynleri suçlayıcı bir tutum takınıyorum. Bu konuda…
Şehrin tatatammmmm ve eğlenceli haline hazır mısınız? Sizlere bu hafta İzmir’in nadide köşelerinden tasarım Drum House Cafe’nin sahibi, müzisyen Fikri Yargıcı’yı tanıtarak seslenmek istiyorum. İlham veren işlerin ve motivasyona hepimizin daha fazla ihtiyacı olduğu bu dönemde bu röportaj hepimize bir kahve kapsülü gibi gelecek.…
Şu dünyaya gelirken sevmeyi çok sevmişim. Büyüdüm, bırakmadı beni asla geçmişim. Bir karınca misali emektar gayretkeşim. Heyecanlı heceler. Baharı görmek için……
Yüzünde rüzgarı hissetti gökyüzünde süzülürken. İnsanları izledi uzun uzadıya. Her birinin bir acelesi vardı. Kimse başını kaldırıp onlara bakmıyordu. Sahi niyeydi bu telaşları? Hızlılardı; yavaş diye bir kelime yok muydu sözlüklerinde? Aslında önceden severlerdi durmayı, oturup onları seyretmeyi. Cam kenarlarına konmayı bu yüzden çok…
Yasemin Güngör ve Ertan Çalışkan, hayatı yollarda yaşayan iki gezgin, sonbaharın sertleştiği ve havaların soğuduğu bugünlerde sokak hayvanları için bisikletle Karadeniz turu yapıyorlar. Karavanları ile gezmek ya da kışı sıcak bir yerde geçirmek yerine, pandemi döneminde beslenmekte, yaşamını sürdürmekte zorlanan canların sesini duyurabilmek için…
Hayatına sahip çıkmayı son virajda aklına getiren Derya, bulunduğu yerin tezatlığıyla içinden söyleniyordu; “Hayatına sahip çıkmış! Daha ne kadar çıkacaksam. Çıktım bak, onun için buradayım işte. Kendi gelmiş doksan yaşına. Everest’e çıkmışım hanım, oradan konuşmak kolay, aşağılara gel de oradan bak bakalım kolay mıymış…
Özlemek; hasret kalmak, burnunda tütmek en zor duygulardan birisidir. Öyle ki; “Özlemek ne garip Ölüyorum sanıyorsun Ama ölmüyorsun” – Cemal Süreya Diyor şair. İşte öyle can yakan, iç acıtan bir duygu… Ama her duygu gibi insana dair, yani herkesin hayatında mutlaka yaşayacağı, kaçışın olmadığı…
