Gönül Köşesi

Elimi Bırakma Küçük Kız

7 Ekim 2017

Eskiden… bir zamanlar… güzel rüyalar gören bir çocuk varmış… Bir an önce büyümek isteyen bir çocuk… Zaman denen hızın farkında değilmiş, istermiş… Gülen yüz tutkunuymuş… Hemen oracıkta dökülürmüş kalbindekileri o yüzlere… Şarkı söyler, dans edermiş, küçücük kalbi sevgiyle dolar sevgisini herkese her yere bulaştırırmış bu çocuk…

Yıllar yılları kovalamış bir an önce büyümek isteyen herkes gibi büyümüş çocuk… Hikaye tam da burada başlar değil mi?

Konservatuar da okurken İstanbul’un ihtişamı, girdiğim o rengarenk ortamlar, ışıklı, süslü her şey kalbimi susturmuş, farkında olmadan o girdabın içinde kaybolmuştum. Dış dünyanın cazibesi gözümü bürümüş olmalı ki içimdeki çocukla pek görüşemez olmuştum. Ta ki o güne kadar… O gün okuldan çıktım ve eve dönmek için minibüse bindim, tıpkı bu gün gibi yağmurlu bir gündü. Gencecik bir lise öğrencisi bindi minibüse dışarıdaki sağanaktan kaçıp atmıştı kendini içeri… Her yerinden sular damlıyordu. Biraz ilerledik minübüs şöförü “ücretini ödemeyen var mı?” diye seslendi en son binen delikanlıya… sessizlik… bir kez daha daha sert sordu şöför… cevap yok… sonra her yerinden sular akan gence dönüp “delikanlı ücreti alabilir miyim?” dedi. Kem küm etti delikanlı “Şey, şey ben yanlış bindim sanırım, inecektim şimdi@ dedi, titrek ve ağlamaklı bir sesle. Parasızdı. Saçlarından sular damlıyordu. Mecbur kalıp atmıştı kendini minübüse. Delikanlı inmeye yeltendi.İşte tam burda, diğer yolculardan kalbindeki çocuğun elini bırakmayan yumuşak kalpli bir değil, bir kaç güzel insan “nereye iniyorsun oğlum, dur bakalım” deyip şöför beye uzattılar parayı.

O gün orada o minübüsün içinde bir şey oldu çok güzel bir şey. Ben mi? Öylece bakakaldım. O parayı uzatanlardan biri değildim çünkü, kalbim beton… O betonun dibinde kalmış benim küçük kız.

Hangi duraktayım, neredeydim bilmiyorum indim. Yağmur sağanak, benim gözler sağanak. Seslendim Kalbime. “Bu duruş, bu bakış, yüreğimin gizlerinden fırlayıp, darmadağın etti beni. Tanıyorum seni ben! Bir zamanlar büyümek isterken,görmüştüm seni. Sen benim canımdın, ondan mühürlemişim bakışını… Ben mi? Sünger gibi emmişim her şeyi sık sık bitmiyor. Oradaydım bende. İki elini kavuşturup boynunun bükülmesine dayanamayacak kadar üzgün, masada duran sürahi kadar dolu, yanındaki bardak kadar eşyaydım o zamanlar… canımdın benim… ben de her gün sevdiğin çiçeğindim, kimse yokken konuştuk hep… çiçeklerle konuşan insanlar azalmıştı… şimdi ne zaman iki eli birbirine kenetlenmiş bakışını benden kaçıran birini görsem, seni görürüm canımsın çünkü…

Ben mi eşya değilim artık, çok ağlıyorum çünkü… Duydu kalbimdeki çocuk, hatırladı beni çok şükür dedim ya, o gün orada o minübüste bir şey oldu çok güzel bir şey… O insanlar ve saçlarından sular damlayan delikanlı bizi yeniden kavuşturdu; gözyaşlarım yıktı tüm katılığını betonların… Hiç değişmemişti o da… tokasını yandan takışını sevdiğim küçük kız… gözündeki ışığı sevdiğim… her şey sonsuz olacakmış bakışını sevdiğim… Elimi bırakma lütfen… boşveeeer beeee diye seslen bana arada… üzülme sevmeye devam et de… İçimdeki çiçeği sulayan sensin çünkü…. duyuyor musun, hangi şarkı var dilimde…

Yüzünü dökme küçük kız
Yaşamın anlamını bul
Sonra dinle kendini
Yolunu bil

Büyümek isteyen dünyayı kurtaracak sevgi dolu çocukların hikayesi… Hepimizinki başka başka… Hayat gailesi, dünyanın çok hızlı dönmesi :)) Ertelemeler, vazgeçmeler, küsmeler hayata… Siz siz olun sakın ihmal edip de ters düşünüp de, asmayın suratınızı hayata e mi. Tersi çok ters hakikaten zalim… gelmiyor siteme somurtmaya… beter oluyor her şey…

İşte o anlarda hani bir zamanlar güzel rüyalar gören çocuk gelsin aklınıza uzatın elinizi tutar o… Bekliyor çünkü, hayat zorlaşıp sizi sertleştirdiğinde, kalbiniz kırıldığında ihtiyaç halinde içinizden çıkıyor tatlı çocuk… Düştüğümüzde kaldırmak için bekliyor… Kalbimizin her daim yumuşak kalması için bekliyor…

Şikayetçi, mız mız olmayalım, kanayan dizlerimizi elimizle silip yürümeye devam edelim diye bekliyor… Üzmeyin içinizdeki çocuğu… O asla büyümeyecek, hep iyi kalacak çünkü…

Bu yazının şarkısı:
Yüzünü Dökme Küçük Kız, BÜLENT ORTAÇGİL
Youtube linki için tıklayın

Gönül Verim

BEĞENEBİLECEĞİNİZ İÇERİKLER

2 YORUMLAR

  • Yanıtla Pınar Duru 8 Ekim 2017 at 00:06

    Gönülcüm güzel duygular, güzel yüreklerden çikar… Gönlü güzel insanlarla geçireceğimiz güzel yillara insallah… Başarilar diliyorum ve sözlüne 100 veriyorum arkadaşim:))) Takipteyim 😘

  • Yanıtla Gönül Verim 18 Ocak 2018 at 21:11

    🙏😘😘

  • Cevap Yaz

    Yazı: Pembeden Yeşile Bütünlük | Yazan: İrem Savaş
    Girne Antik Liman
    Girne Antik Liman
    Öykü: Umarım Bu Gece Öldürülmem | Yazan: Didem Çelebi Özkan