Her Şey Yerli Yerinde

Etraf çok dağınık toparlamak lazım… Ne işi var şu tarağın çalışma masamda? Dur bakalım, şunları bir halledeyim çantalara geçeceğim, sırf aradığımı bulabileyim diye zırt pırt değiştirmiyorum fakat çok doldurmuşum, ne ararsan mevcut perşembe pazarı adeta 😉 Neyse halledeceğim onuda.

Yapılacak işler listem çok kabarık düşününce düşünmekten yoruluyorum 😉 Zamanında müdahale etmediğim yerinde olmayan türlü eşyayı yerlerine koyacağım. Herşey yerli yerinde olacak amacım bu…

Ta taa ta taaamm!!! Hedef gerçekleştirildi!!!Her günüm aynı olmuyor tabi serde tembellikte var, fakat kafaya koyup yapmadığım şey çok az şükür ki; yapamadıklarım, deneyip beceremediklerim bir daha deneyeceklerim de var elbette, ama üzmüyorum kendimi. Basit bir ev temizliği bile mutlu  hissetmemi sağlıyor. Dağınıklık, tıkanıklık enerjisi getirmesin, miskinlik yapmasın diye bu çabam. Ömrünü temizliğe düzene adayan, bunu da ballandıra ballandıra anlatan tiplerden değilim. Evimde müze değil tabi ki. Her şeyi tam yapmaya çalışma duygusu, insanın ömrünü bitiriyor, kendi kendini yiyen  bir canavar oluyorsun, hayatından çalıyorsun, suçluluk eksiklik duygusu bırakmıyor yakayı… Hatalarını defolarını kabul edenler daha mutlu; gelişmeye, değişmeye daha açık oluyor. Şarkı söylerken yaptığım hataları duyup kendime nasıl kızdığımı bir bilseniz, o kadar ki en son yapamadığıma inandırıyor zihnim beni. Böyle zamanlarda tam olamayacağımı, eksik saydıklarımı daha çok çalışmam gerektiğini söyleyen iç sesimde olmasa yanmıştım. Ama aynı iç ses beni beğenilmemenin, alkışlanmamanın, kabul görmemenin korkusuna da alıştırmadı mı? Neyse ki onu nerede dinleyip,  nerede dinlemeyeceğimi ve sınırlarını kendim belirleyebildim yıllar içinde. Alkışı da beğenilmemeyi de dengede tutup kendim olabilmek çabam. Tam değilim elbette çalışıyorum. Bir çabam olması mutlu ediyor beni…

Evi topladım, çantaları gereksiz eşyalardan arındırıp kullanılmaya hazır hale getirdim, tarak banyodaki çekmecede artık, bir kaç saat önceki dağınıklıktan eser yok. Şu an için çok düzenliyim ilerleyen günler ve sonrası için garanti veremeyeceğim, çünkü bu benim. Şartlar elverdiğince, gerek gördüğüm ihtiyaç duyduğum ya da kendi istediğim anda doğru bildiğimi gönlüme göre yapmaktan yanayım. Sıradan bir ev temizliği beni mutlu edebilirken insanların bana yakıştıracakları müstesna sıfatlar hiç ilgimi çekmiyor. Ne kadar kendim olursam o kadar başarılı ve mutlu olacağım zira. Yaptığı işin en iyisini yapan, takdiri hakeden bir sürü insan var, ben de elimden geleni  yapmaya çalışıyorum.

Söylediğim şarkıyı hissetmezsem, içine kendimden küçük pırıltılar katmazsam ben söylemiş olur muyum? Soğuk ama güneşli bir gün bu gün, tertemiz evimdeyim kendi ellerimle temizledim hem de. Kahvemi yaptım, sırtımı yasladım koltuğa, her şey yerli yerinde ne güzel…

Sadelik ve sakinlik, bir de aklımda Cemal Süreya’nın o güzel sözü;

“hayat kısa, kuşlar uçuyor.”

Bu yazının şarkısı:
Aşk İle Yap, Kenan Doğulu
Youtube linki için tıklayın.

Gönül Verim