Bir varmış pir varmış, yakın zaman içinde, kırmızı Ferrarinin biri peşinde, çok lüks bir rezidansın 32. katında uzun ombreli saçlı bir kız yaşarmış. Allı morlu perdeleri, Zara Home’dan resim çerçeveleri, Bernardo’dan tabak çatal setleri ve scottish kedisiyle dairesinin içinde magazin programları izleyip günlerini geçirirmiş. Günleri perdeleri kadar renkli değilmiş ama arkadaşları ile evde parti verdiklerinde keyiflerine doyum olmazmış. Eğlence dediklerinde tek akıllarına gelen renkli kokteyllermiş. Prenslerin Ombreli Saçlı Rapunzel’in dairesine ulaşmaları için ejderhaları halt etmeleri de gerekmezmiş. Asansörün 32. katını gösteren düğmeye basmaları yeterliymiş kapısına kadar gelmelerine. Hayattaki en büyük derdi taktırdığı tırnağının zamansızca düşmesiymiş. Spor salonu, alışveriş merkezi, sineması hep bu rezidansın içindeymiş. Bildiği ve gördüğü tek hayat burasıymış. Babası ona bu evi almış bundan önce de ailesi ile karşıki rezidanstaymış. Ombreli Saçlı Rapunzel sevgiyi, aşkı, sağlığı hep parayla satın alınabilen bir şey sanırmış.
Yine bir gün eve catering şirketi gelip akşamki parti için kanepeler, kokteyller, cookieler hazırlarlarken çalışan görevlilerin aralarında köy diye bir yerden bahsettiklerini duymuş. Öyle güzel bahsediyorlarmış ki bu köyden hepsinin gözlerinin içi gülüyormuş. Ağaçlar varmış dallarında meyve olan, arılar varmış kovanlarında bal olan. İlgisini çekmiş bu fantastik masal. Cosmopolitanını yudumlarken tatlı tatlı dinlemiş bu köy denen masalı.
Akşam olunca yavaş yavaş arkadaşları doldurmaya başlamış bizim Ombreli Saçlı Rapunzel’in dairesini. Bir elinde Scottish kedisi diğer elinde kokteyli karşılamış kapıda tüm gelenleri. Havadan sudan konuşmuşlar. Kredi kartları ekstrelerinden bahsetmişler. Prada’nın yeni sezonunu övmüşler, Chanel’i yermişler, derken muhabbet bitmiş yorgunluktan bayılana kadar dans edip eğlenmişler.
Ombreli Saçlı Rapunzel herkes gidip yatağına uzandığında, aklına o fantastik köy masalı gelmiş. Köy diye bir yeri daha önce hiç duymadığı için onu masal sanmış ve aynı masalla rüyaya dalmış.
Ertesi gün catering şirketi partinin izlerini süpürmek için tekrar eve gelmiş. Ombreli Saçlı Rapunzel elinde sabah kahvesiyle bitmiş görevlilerin yanında. Tekrar dinlemek istemiş o masalı baştan sona. Şaşırmış görevliler. Her biri köyün gerçekliğini anlatmaya çalışmış bizim kıza. İnandıramamışlar ama. Madem gerçek demiş verin adresini. Yazmışlar hemen bir kağıda uzatmışlar Ombreli kıza.
Önce bir tereddüt etmiş o kadar uzun yola çıkmaya ama anlatılanları gözleriyle görmek istemiş tüm ruhuyla. Navigasyona geçirip adresi hazırlatmış arabaya.
İşte modern zamanların Ombreli Saçlı Rapunzel’inin modern zamanların gökdelininden ilk çıkışına ne bir prens vesile olmuş ne de yoluna ejderhalar durmuş. Bir merak, bir arayış uğruna vurmuş kendini yollara…
Ombreli Saçlı Rapunzel’in yoldaki maceralarını diğer masallara bırakırken gökten düşen 3 elma sahiplerini bulmuş; biri Isaac Newton‘a , biri şuan bu masalı okumakta olan sana ve üçüncüsü yanımızda olmak isteyip de olamayanlara…
Elif Aksoy
No Comments