Geceden Kalma

Sırılsıklam olan vücudunun neden olduğu üşümeyle gözlerini açtı. Gecede birkaç kez böyle ter içinde uyanmaktan ve ardından gelen titremeden nefret ediyordu. Doktora gitmesi gerektiğini düşündü yeniden. Internet’te biraz araştırmıştı, bir sürü hastalık buna neden olabilirdi. Sıkıntıyla yataktan kalktı.

Doğru dürüst tanımadığı fakat birkaç saat önce seviştiği, yatakta sakince uyuyan genç kadına bakmamaya çalışarak banyoya geçti.

Terden ıslanmış boxerını çıkarıp duşa girdi. Nasıl olduysa uyumadan önce iç çamaşırını giymişti. Şaşırdı. Neyi, neden yaptığını düşünmeyi bırakıp, sıcak suyun vücudunu yeniden ısıtmasına izin verdi. Düşünmemek çok da mümkün değildi ama. Neden getirmişti ki kadını evine? Bunun olmasından nefret ediyordu. Uyandığında kadından kurtulmak oldukça zor olacaktı. Oysa kendi evi yerine onun evine gitselerdi, o uyurken usulca çıkardı kadının evinden ve hayatından.

Kafasında canlandırmaya çalıştı barda olanları ama kadının yüzünü bile net hatırlayamıyordu.

Tanrım ismi neydi acaba, diye düşündü. Bu büyük problem olacaktı aralarında. Yüzü hafızasında belli belirsizdi ama vücudunun hoşluğunu çapkınca gülümseyerek hatırladı. Son avının dudaklarında bıraktığı kanı yalayan bir aslanın keyfi yerleşti bir an yüzüne. İnce bir bel, dolgun göğüs ve kalçalar; seri katil olsam kurban profilim bu olurdu diye kendi kendine espri yaptı. Sonra birden asıl kurbanın, kadın uyandığında, kendi olacağı gerçeği, zihninin üzerine koca bir fil gibi çöktü.

Sarılmak isteyecekti uyandığında. Hatta belki yeniden sevişmek.

Geceden kalma kadınlarla gün ışığında sevişmeye katlanamıyordu oysa.

Tüm o akan makyaj, darmadağın saç baş, nefeslerinin o nahoş kokusu… Bu rahatsız edici görüntüyü zihninden uzaklaştırdı ve kadınlar üzerine düşündü bir an. Kadınlar yaşanılanın tamamen bir geceden ibaret olduğunu biliyor olmalarına rağmen duygusal bir dokunuş isterlerdi sabah uyandıklarında. Bu, en çok da, kaşık pozisyonunda bir süre yatmak zorunda olacağı anlamına gelirdi.

En hızlı çapkın olduğunu sanan kadının bile içinde kırılgan bir kız çocuğu vardı ve şimdi bu kız çocuğu yatak odasında mışıl mışıl uyuyordu. Uyandığında ise talepkar bir ergene dönüşeceğine dair en ufak bir şüphesi yoktu.

Daha fazla vakit kaybetmemeye karar vererek duştan çıktı. Beline sardığı havluyla yatak odasına geçtiğinde ışımaya başlayan günün ilk ışıklarının, tahta panjurlar arasından sızarak, yatakta yüzüstü yatan, saçları yastığa dağılmış kadının hoş bedeni üzerinde dalgalandığını gördü.

Banyodayken, kadın uyanmadan, başucuna bir not bırakıp evden çıkmaya karar vermişti. Hatta notta ne yazacağını bile düşünmüştü.

“Acil ofise gitmem gerekiyor. Uyandığında lütfen duş almak için banyoyu kullanmaya çekinme.”

Kahvaltı yapabilirsin de demeli miydi acaba? Yo yo, bu kadarı fazla olurdu. Duş alıp gitsindi işte, tüm günü onun evinde geçirmeye kalkmamalıydı.

“Pazar pazar, sabahın köründe, ne işi?” diye düşünecekti kadın elbette. Kendi sorusuna vereceği cevap, kadının gerçekliği kabul etmeye ne kadar razı olduğuna bağlıydı.

Fakat tüm bu düşünceler, güneş ışığının üzerinde gezindiği yüzün, hiç de öyle geceden kalma, dağılmış bir kadına ait olmadığını algılayana kadar zihnini meşgul edebildi. Masum bir güzelliği vardı, yatağında uyuyan kadının.

Adamın bakışları şimdi de kadının vücudunda geziniyordu. İnce nevresim, vücudunu hafifçe örterken, görmek isteyebileceği yerleri açıkta bıraktığından, bir süre bu manzaranın keyfini çıkarttı adam.

Kanın beyninden kasıklarına doğru hücum etmesine engel olamıyordu artık. Havluyu belinden çekip, yere attı. Yatağa geçip, kadının yanına sokuldu usulca. Uyandırmamaya gayret ederek, kadını kollarına alıp, kaşık pozisyonuna soktu ikisini.

Ne de olsa, almak için önce vermek gerekti…

Didem Çelebi Özkan