Hayatım boyunca kötü konuşmalardan, negatif söylemlerden, karamsar tablolardan uzaklaşmak için “Bir şey yap, Gönül! Kalk, yürü, hareket et, durma, söylenme, sıkılma.” diye telkin ettim kendimi. Boğucu bazı zamanlarda, değiştiremeyeceğim gerçeklerde bile, bir umut vardı içimde. Bilmem kaç kere girip çıktığımız o depresyon hallerinde, işe yarayan en vurucu hareket, kalkıp bir şeyler yapmak.
Ne yapabilirsen; yemek yap, temizlik yap, çiçek böcekle uğraş, uzaktaki markete kadar yürü, bir ekmek için hayatın içinde kalabalıkların arasında ol, kitap oku, bir kaç satır birşeyler yaz, dene, oturma, fazla kurcalama hayatı, her şeyi anlamaya anlamlandırmaya boş boş düşünmeye son ver, mavi varsa maviyi yoksa yeşili seyret… İyi geliyor inan…
Mücadele Mücadele
Hayat gerçekten mücadele. Hepimiz için de böyle bu. Kimseye yakaladığı mutluluk, yaşadığı hayat, altın tepsilerde sunulmuyor. Öyle öfleye, pöfleye de olmuyor bu iş ama.
Bir başkasının çok daha kolay elde ettiğini düşündüğünüz herhangi bir şey için, ne bedeller ödediğini bilemezsiniz. İnsanoğlu kapalı kutu, neler neler gizli o olmuşluklarda. Hiç bir şey yapmayayım, mücadelede etmeyeyim, yarasız-beresiz-sıkıntısız olayım derseniz sadece seyirci olarak burdasınız demektir.
Hayat hepimiz için başrolünde kendimizin olduğu bir film, kendi hayatımızın, önümüzden akıp giden zamanın farkında olamazsak, filmin sonunda ahlar, vahlar, keşkeler, tühler kaçınılmaz olacaktır.
“Karamsarlık bir ruh halidir, iyimserlik ise bir irade gerektirir.” A. Gramsci
Büyük mücadeledir iyimserlik.
“Ya belki de öyle olmaz. Bu sefer farklı olur.” dediğin her olayda, orada-burada-heryerde, kötülük-karamsarlık-negatiflik çığırtkanlığı yapanlar cümlelerini “Ben sana demiştim“lerle süslerken, haklı çıkmanın, kendisinin de kötülüğüne olduğunu bilmesine rağmen gururlanırken, hatta bundan beslenip başka da birşey bilmeyen bir dolu insan varken mücadele etmek zordur.
Sebep sonuç ilişkilerine hep hakimdir bu kişiler ve sadece konuşurlar. Bir şey yapmak hiç işlerine gelmez, değiştirmenin yolunun sadece konuşmaktan değil, bir şey yapmaktan geçtiğini anlattığınızda ise daha önce yapılanlardan bahsedip, hiç bir şeyin değişmeyeceğini bunu da kabullenmeniz gerektiğini engin(!) matematik, felsefe, tarih ve siyaset bilgilerine, insan ilişkilerine dayandırarak anlatırlar.
Mutsuz, şanssız, yeteneksiz, özgüvensiz, çirkin, başarısız, beceriksiz olduğunuzu kabullenir, bir de bunu acıların insanıymış hayat size hiç gülmemiş gibi aktarırsanız onlardansınızdır. Aksi halde birazcık enerjinizi, azıcık umudunuzu, gözlerinizdeki ateşi söndürmek için ellerinden geleni yapacaklardır.
Mücadele, mücadele, hep mücadele…
İyimserlik sağlam bir irade gerektirir.
Bir Şey Yap!
Hayat herşeye rağmen, tüm yaşattıklarıyla, aldıkları-verdikleriyle, beklettikleriyle, tüm negatiflikleriyle düşe kalka yaşanıyorsa madem, diz kapakları yara, bere içindeki çocuğun aynı hızla yeniden koşma hevesini almasın içimizden.
Oturmak yok, beklemek yok, söylenmek yok. Başrol senin kalk ve “Bir şey yap!”
Mutlu, umutlu günlere…
Bu yazının şarkısı:
Bir Şey Yapmalı, Moğollar
Youtube linki için tıklayın.
Gönül Verim
No Comments