Ne zaman sivri, aykırı, isyankar bir tip gibi gözüksem, sebebinin hiçbir olayda bir türlü orta yolcu davranamayışım, yaşadığım ne olursa olsun, doğru olanın yanında olmak zorunda hissettiğim için olduğunu fark ediyorum. Hele bir sus, bekle, bak bakalım rüzgar ne tarafa esecek, kim kimi kesecek, değil mi? Ama yok, ille de savunduğum, düşündüğüm neyse arkasında durmalıyım. Kendi rengimi belli etmekte hiç bir sakınca da duymuyorum çoğunlukla, öyle başkasına falan da ihtiyacım yok bir konuda fikir beyan edebilmek için, yani şak şakçı falan da aramıyorum. Tamam, peki, güzel. Eeee sorun ne o halde? Yoruldum. Artık denemek istiyorum arkadaşlar, benden de bir orta yolcu olur mu diye… 😉 Olmayacağını biliyorum aslında ama birazcık, kendimi kollayacak kadarı olmalı. Bu doğrucu davutlukla nereye kadar, değil mi ama 🤔
Kimdir? Neden Öyledir?
İşte en önemli mevzu bu; bazıları bile bile sırf çıkarları için, bazıları da mizaçları dolayısıyla orta yolcudur. İyi bir tutumdur orta yolcu olmak, bir şekilde garantiye oynarsın, neticesinde de yıpranma ihtimalin biraz azalır. Ama gel gör ki azalan sadece bu olmaz; hayatta kendine çizdiğin yolda, hayır diyebilme gücün, doğruları söyleyebilme cesaretin, sağlam duruşun, kendinle gurur duyma ihtimalin de azalır. Ve seni sen yapan davranışlarını tanımlayamazsın bir türlü. Çünkü sen hem Ahmet gibi hem de Mehmet gibi düşünür, akmaz, kokmaz, bulaşmaz, öylece durur ve birilerini onaylarsın. Oysa ki bu garantici tavrın içinde söyleyemediğin hayırlardan kocaman bir çığ biriktirirsin ve bu çığın bir gün başına yıkılması kuvvetle muhtemeldir.
Bu bahsettiğim mizactaki orta yolcular gerçekten kimseye hayır dememeye çalışırlar. Söyleyecekleri, yapacakları, yorum tutacakları taraf Allah muhafaza başlarını falan ağrıtırsa bunun altından nasıl kalkarlar en iyisi mi; ne şiş yansın, ne kebap…
Diğerleri için yazacak örnekleyecek o kadar çok şey yaşadım ki… Elbette tek ben değilimdir, çoğumuz yaşamışızdır. Her yerdeler çünkü.
Bir grup ise diğerlerinden oldukça farklıdır. Buradaki orta yolculukta herşey planlı programlıdır. Çıkar odaklı sebep sonuç ilişkisi önceden kurulmuştur. Konformist kişilerdir bunlar her ortama uygun hareket ederler, her konuda bir şekilde karşıdakiyle mutabık olmayı becerirler. Hani herkeslerle geçinen ve bunu çok iyi bir insanmış gibi şova döndürüp aslında fazlasıyla politik ve kendini kollayan “Aman iki tarafla da iyi olayım, bana ne canım” diyen tipler. Çok büyük bir mesele değil gibi gelse de bir çok durumda bu tipler sessiz kalıp kendilerini kollarken ortalık çoktan bir haketmeyenin ya da bir kötünün eline geçmiştir bile. Belki de doğru tarafın doğru olduğunu, diğer tarafın hatasını üslubunca izah etse, ne taraf kalacak, ne de sıkıntı yaşanacak…
“Dünya kötülük yapanlar yüzünden değil, hiçbir şey yapmadan durup izleyenler yüzünden tehlikeli bir yerdir.” Albert Einstein
Orta Yolcu
Etrafında olup bitenin farkında olan, dünya dönerken sadece kendi başına gelenleri değil diğerlerinin sıkıntılarını daister istemez mesele yapan her kişinin kendini bir taraf olarak bulma ihtimali yüksektir. Zaman zaman da bulunduğu ya da seçtiği taraf ya da söylediği, söylemek zorunda olduğu sözler kişiyi maalesef yorar, sıkıntıya sokar, ciddi mücadele etmesi gerekir.
Susanlar, görmezden gelenler, suya sabuna dokunmayanlar, orta yolculuğu seçip hale, gidişata göre davrananlar, keyif halindeyken bu kişiler öyle ya da böyle doğruya odaklanıp onun istediği davranış şeklinin dışında hareket edemez ve bundan dolayı pek de rahat edemezler.
Susması gereken yerde susan, konuşması gereken yerde konuşan insan olmak erdemi hepimizin olmak istediği bir hal ve doğru olan da bu elbette ama şu susma işini biraz abartıyoruz gibi geliyor bana…
“Ve her şey bittiğinde; hatırlayacağımız düşmanlarımızın sözleri değil, dostlarımızın sessizliği olacak.” Alija Izetbegović
Mutlu haftalar…
Bu yazının şarkısı:
Hakim Bey, Mehmet Erdem
Youtube linki için tıklayın.
Gönül Verim
No Comments