Seninle Başlamadı

Seninle Başlamadı, Mark Wolynn

Ben bu kitaptan çok etkilendim.

Seninle Başlamadı‘da aile travmalarının kişi üzerindeki etkilerinden ve bunların üstesinden nasıl gelinebileceğinden bahsediliyor. Kendim için düşündüm anlatılanları ve bazı çıkarımlar yaptım. Bilemiyorum tabii ne kadar doğru sonuçlara ulaştığımı ama etkileyiciydi.

Kullandığınız kelimelere dikkat!

Derdinizi anlatırken kullandığınız kelimelerin birer anahtar olduğundan bahsediyor kitap. Bunun benzerini Alfred Adler da Yaşamın Anlam ve Amacı adlı kitabında anlatıyor. Alfred Adler, kişinin sorunlarını tespit etmek için kişiden ilk anısını anlatmasını istiyor. Akla gelen ilk anı ve bu anıyı anlatırken kullanılan kelimeler kişi hakkında oldukça bilgi veriyormuş.

Seninle Başlamadı

Derdinizi anlatırken kullandığınız kelimeleri takip ederseniz ailenizdeki bazı kişilerle kendinizi özdeşleştirdiğinizi görürsünüz.

Bu kişiler anne, babanız olabileceği gibi büyükanneniz, büyükbabanız, halanız, teyzeniz, amcanız, dayınız, ölmüş bir akrabanız, hatta ailenizden birinin zarar verdiği biri ve hatta ailenizden birine zarar vermiş biri olabilir.

Örnekler olayı daha anlaşılır ve sarsıcı yapıyor.

Mesela;

Yazar Mark Wolynn, kendisine danışıp daha fazla yaşamak istemediğini söyleyen bir kadın danışanından örnek veriyor. Yazar danışanına nasıl ölmek istediğini, nasıl bir ölüm düşündüğünü soruyor.

Kadının cevabı şu: “Boğularak, nefes alamayarak”

Sonra anlaşılmış ki bu kadının büyükannesi Nazi soykırımında gaz odasında öldürülmüş. Bu olay aile içinde pek konuşulmasa da kadın kendisini büyükannesiyle özdeşleştirmiş.

Bunu fark ettikten sonra büyükannesiyle hayali bir konuşma gerçekleştiriyor. Kendisi için üzüldüğünü ama artık kendi hayatını yaşaması gerektiğini vb söylüyor. İmgeleme deniyor buna ve bu tarz kitaplarda yazdığına göre imgeleme yöntemi yani kişinin gerçekten karşında olduğunu hissederek konuşmak, gerçek fiziki konuşma kadar etkiliymiş.

Bunun gibi pek çok örnek var. Önemli olan halinizi anlatırken kullandığınız kelimeler. O kelimelerin aile geçmişinizde bir yere ulaştığını iddia ediyor yazar.

Ailede sır kalmaması önemli.

Ailede sır olarak saklanan şeyler, başka bir aile bireyinde kendini gösteriyormuş.

Atalarımızdan birinin tamamlanmamış işinin bizim içimizde kökleştiğini anlatıyor yazar. “Bir kez onları bulduğumuzda, serbest kalırlar ve özgürleşiriz.”

Anne-babayla aramız iyi olmalı.

Çünkü onlar sayesinde hayat bulduk. Onlarla aramızın bozuk olması hayattan zevk almamızı engellermiş.

Arayı düzeltmek illa fiziksel bir yakınlık anlamına gelmiyormuş. Zoraki özür dilerim, seni seviyorumlar da değil. Daha içsel bir şey. Öfke ve kin duymamakla ilgili.

“Anne-babalarımızda reddettiğimiz duygular, özellikler ve davranışlar kuvvetle muhtemel bizim içimizde yaşayacaktır.”

“Ebeveynlerimizi reddettiğimizde , onlara benzediğimiz açıları da göremeyiz. Davranışlar içimizde reddedilmiş halde kalır ve sıklıkla çevremizdeki insanlara yansırlar. Buna karşılık, reddettiğimiz davranışlara sahip arkadaşları, sevgilileri veya iş arkadaşlarını hayatımıza çekeriz. Böylece bu dinamiği fark etmemiz ve iyileştirmemiz için bize sayısız fırsat sağlar.”

Etkilenmekte haksız mıyım?

Epey yol gösterici, etkileyici ve kendi hayatınıza uyguladığınızda sarsıcı olduğunu düşündüğüm bir kitap Seninle Başlamadı. İlginizi çekiyorsa bir okuyun derim, bakalım etkilenmekte haksız mıymışım?

Saygılar,
Hülya Erarslan