Hatırlarız

Hatırlayarak başlarız hayata ve hatırlayarak devam ederiz.

Babamızda yaşarken bir anne bulmamız gerektiğini hatırlarız. Annemizdeyken ise hayata tutunmak için gerekenleri düşlerle süsleyerek dokuz aylık uykumuzda hatırlarız… Sonra ciğerlerimize değen ilk oksijenle nefes almamız gerektiğini hatırlarız. Büyürken gördüklerimizi, yaşarken kanatlarımızı açmamız ve daha yükseğe çıkmamız gerektiğinde hatırlarız. Sonra bir gün; ruhumuzun zengin havuzunda bir resim, bir müzik, bir eser vücuda getirmemiz gerektiğinde yaşanmışlıkları unuttuklarımızda hatırlarız.

Kötü anıları, iyi günleri hatırlayarak kovalarız. Her seferinde sevdanın harını hatırlar, pervanelerin öyküsündeki gibi ateşlere yürürüz. Kötülüklerin, dertlerin, sonu gelmez hayalkırıklıklarının ve çaresizliğin icabına neleri başaracağımızı hatırlayarak bakarız. Yürüyeceğimiz yolları, yollarda yarenlik ettiklerimizi neye ihtiyacımız olduğunu hatırlayarak seçeriz. Eski fotoğraflara bakar, yitirirken kazandıklarımızı hatırlarız. Eski dostlarla bir araya gelince ruhumuzun dipsiz delhizlerinde yanan sonsuz ışıkları hatırlarız. Bizi kara kaplı defterine alanları, bizim üstünü çizdiklerimizi, unuttuklarımızı ve dahi kendini bize unutturanları hatırlayarak yolumuzun üstündeki çalıları temizler, kendimize yeni yollar açarız.

Bir iyilik, bir kötülük hatırlanır derdi büyükannem

Hatırlayarak biz oluruz. Geçmişi gelecekte hatırlayıp kucaklayarak yaşamımızı anlamlandırırız.

Bugün de bir hatırlama günü; yürüdüğümüz yolları, o yollarda yitirdiklerimizi, hiç büyümeden, hiç yaşamadan vatanları ve o vatanın biricik bayrağı uğruna yitip giden onbeşlileri, yalınayak, açlık ve soğuğa teslim olmadan, vatan aşkıyla bir karış toprağın bile kutsallığının bilincinde, kendi varlığını vatanının varlığına hediye edenleri, onlara bu sevdayı büyütecek ve yaşatacak kişinin yalnız ve ancak kendileri olduğunu hatırlatan Mustafa Kemal’i, yeniden ve yeniden hatırlama günü bugün.

Kısacık ömrüne inat

Bin yıllar sürecek bir vatan sevdası bırakıp gidenlerin anma günü bugün. Her ölüm yeni bir başlangıçtır, onların sonsuzluğa başlattıkları yürüyüşü, alınlarındaki ışıkla bizlere ilham olan Atatürk çocuklarıyla devam ettireceğiz. Bu yolda muhtaç olduğumuz kudret, kim olduğumuzu ve nelere gücümüzün yetebileceğini hatırlamaktan ibaret.

İnsan hatıralardan ve hatırlamaktan ibaretse eğer insan olmanın önündeki unutma engelini kim olduğumuzu hatırlayarak aşacağız. Aşacağız ki evlatlarımıza hatırlamalamaları için, atalarından ilham almış destanlar bırakabilelim.

Çünkü hatırlamak; doğumdan ölüme uzanan yolu aydınlatan ve ilham veren yegane ışıktır.

Zeynep Mete