Ben Geldim

Yazmayı seven kişi, yazdıkça rahatlar, yazdıkça paylaşır, yazdıkça coşar, yazdıkça yazası gelir… Ben de yazdıkça rahatlayanlardanım. Kimseyle paylaşmasam bile kalemimle kağıdımla paylaşırım, onları ortak ederim duygularıma, anlatacağım olaylara, hikayelerime. Burada yazma fikri ise, tamamen “neden olmasın?” ile başlayan bir “şansımı deneyeceğim” süreci idi. Didem sağ olsun, beni gayet cesaretlendirdi, samimiyeti ile bana iyi geldi.

Dijital dünya ne garip değil mi, hiç tanımadığımız insanlarla görüşmeden tanışıyor, duygu, düşüncelerimizi, anılarımızı paylaşıyoruz. Onlardan takdir görüyor, onlar tarafından eleştiriliyor, bazen avuntu buluyor, bazen de onlardan bir şeyler öğrenip, kendimize katıyoruz.

Kendimi burada anlatmak yerine, yazılarım sayesinde beni parça parça tanıyacaksınız.

Yazı yazması güzel, ama kimseyle paylaşmaz iseniz, nasıl olduğuna dair hiçbir fikriniz olmuyor. Burada da sizlerin yorumları önem kazanıyor, değerli oluyor. Yazdıklarımı bugüne kadar hep kendim okuduğum için, sizlerin bana söyleyecekleri hem çok özel, hem de kendimi geliştirmem için bulunmaz bir fırsat.

Bana Dair

Bahsetmeyeceğim dedim ama, kısaca yine de söz edeceğim kendimden. Doğma büyüme Bursalı‘yım. Ankara‘daki üniversite yaşantımı saymazsak uzun süreli olarak Bursa‘dan ayrılmadım. Üniversiteye kadarki öğrenim hayatım da aynı okulda başlayarak bittiği için, kök salmış dostluklarım var, taaaa ilkokul sıralarına dayanan. Şanslıyım evet bu konuda. Hepsinin yeri ayrı olan üniversite ve sonrası edindiğim dostluklarım da var tabi ki. Fakat işte seneler geçtikçe, yaş aldıkça insan, değiştikçe her şeyin sayısı da azalıyor hayatında, sadeleşiyorsun, arınıyorsun.

İtalyan Dili ve Edebiyatı bölümünü bitirdiğim okul yaşantım rengarenk bir dönem benim hayatımda. Okurken oldukça zorlandığım zamanları saymazsak, iyi ki bu bölüm dediğim zamanlar çoğunlukta. İtalyanlar, kültürleri, yaşamları, müzikleri, alışkanlıkları, tarihleri, edebiyatı, hayata bakışları… Öğrendikçe zevk aldığım, onlarla paylaştıkça daha çok anladığım ve kendimi onlara yakın bulduğum çok güzel bir nüans benim hayatımda hiçbir zaman kaybetmek istemediğim. Yazılarımda da kendilerine ve bu yaşama çokça değineceğim.

Değişen Hayat

Yıllar geçti dolu dolu, seneler birbirini izledi, bazen birbirinin aynı günler, bazen ise birbiriyle alakasız… Sanırım buna da hayat diyoruz. Ben de bu hayatta sınandım, en kıymetlimi, en sevdiğimi, en, en, en‘imi kaybettim; hem de bir gün, öyle aniden… Onu anmadığım, özlemediğim bir gün bile yok. Babamdı o benim, hâlâ ondan bahsederken geçmiş zaman kullanmak çok garip geliyor, onsuz geçen 6 yılın ardından bile.

Yaşam da işte ondan sonra benim için çok değişti, çünkü ben değiştim. Çokça sustum, çokça kayboldum, sadece durdum, özledim, ağladım… Ama işte hayat devam ediyor dedik, nefes aldık.

Bu kopuk dönemin içinde bir gün, çok alakasız bir zamanda, havaalanında, ortaokul lise yıllarından tanıdığım ve lise sınıf arkadaşımın abisi ile karşılaştım. Bu karşılaşma da benim hayatımı değiştirdi. Kendisi ile evlendim ve şu an 14 aylık bir kız çocuğumuz var 😊

Diyorum ya hayat…

Neleri mi Severim?

Seyahat etmek olsun, gezmek, yeni yerler görmek, yeni keşifler, farklı kültürler. Hepsi heyecan verir bana. Planlamak, araştırmak, ince ince işlemek bütün detaylarıyla o seyahati. Daha gitmeden yaşamaya başlamak o heyecanı.

Başka ne severim, kitap okumayı, spor yapmayı. Bu ikisi oldum olası bana iyi gelen şeylerdi, hep de öyle kalacak.

Dostlarımla zaman geçirmek, onları dinlemek, onlarla gülmek, kahkaha atmak, paylaşmak…

Sevdiklerim listesi uzar gider sıralamaya kalkınca.

Şimdi ise güzel bir heyecan, paylaşım geldi hayatıma. Burada yazmak, size sunmak, üretmek…

O zaman haydi başlayalım…

Zeynep Yazıcıoğlu