Otel Lobisine İşeyen Çılgın Tatilci

Oğlum ben çok zor kulvar seçmişim ya… Mizah nedir ya?! Abi yaz işte şiir miir, ne bilim edebiyat ya da başka bir şey. Buradan sakın yanlış anlaşılmasın diğer tarz kulvarlar kolaydır demiyorum. Ama bak harbi diyorum mizah çok farklı ve zor. Çünkü biz milletçe yapısal olarak böyle duygusal olduğumuzdan, ne bilim işte alttan acıklı bir fon müziği verince hemen dertlenmeye, üzülmeye başladığımızdan insanları güldürebilmenin yani kahkaha attırmasak da gülümsetebilmenin bu yüzden daha zor olduğunu düşünüyorum.

Bir de düşünün bir arkadaş ortamındasınız mesela arkadaşınız espri yaptı güldünüz. Aynı espiriyi bir daha yapsa gülmezsiniz. “Oğlum aynı espirileri yapıp durma sende,“ dersiniz. Ama farklı kulvardaki yazıları birkaç kez okumuşluğunuz vardır. Mesela aynı öyküyü, ne bilim bir şiiri farklı zamanlarda eğer beğendiysen yine okuyabilirsin. Ama mizah öyle olmuyor işte. Sürekli farklı şeyler yazmak zorundasın.

Sen ve Ben okurları belki bilmiyordur, normalde ben turizmde mizah yapıyorum. Ama şimdi ikinci kitabımı yazmaya başladığımdan, otelcikle ilgili anılarımı kitaba saklıyorum.

Burada sizinle paylaşmadığım ufak bir mevzu var, onu anlatayım.

Şimdi abi bir gün yine otelin birinde çalışıyorum. Ben de sezonda çok nadir ev kiralarım. Genelde lojmanda kalıyorum. Lojmanda da bakım olunca, hatunlar 3 gün otel odasında kalmak zorun kaldık.

Beni de bir gece uyku tutmadı abi. Bak uykumda bile hissediyorum bir bokluk olacağını, kalkıyorum. Gece resepsiyona çıktım üzerimde pijama var. Gececi arkadaşla kahve içiyorum. Abi resepsiyonun arka tarafında duruyoruz. Zil zurna sarhoş bir tatilci resepsiyona yaklaştı; “Lobide tuvalet nerde?” diye sordu.

Veee bizim çocukların tarif etmelerine fırsat kalmadan, abi adam şortunu bir indirdi, aleti bir çıkardı, şarıl şarıl lobiye işiyor.

Abi ben şok. Yok, artık amk!

Hayır, yani nereye bakacağımı şaşırdım. Malzemeye mi bakayım? Göz bu abi kayıyor. (Sapıklık olsun diye algılanmasın 😝) Yoksa adamın sidik ile lobide havada resmen yazı yazmasına mı bakayım? Yoksa çişini o kadar uzağa nasıl fırlattığına mı bakayım?

Neyse bizim çocuklar aldı adamı tuvalete götürecekler. Gerçi adamda çişte kalmadı ki niye götüreceklerse? Giderken de yolda adamın şortunu yukarı kaldırıyorlar. Adamdan gelen cümle; “Durun fermuarım açık kaldı.”

Lan oğlum az önce bütün malzemeyi çıkardın. Şimdi fermuara mı takıldın? Vallahi biz turizmciler çok zor şartlar altında para kazanıyoruz.

Birde ben yazmaya 2014’te başladım. Derdim neyse artık?!

O zamanlar Facebook’tan her gün yazı çıkarıyordum. Hatırlıyorum 5-6 ayrı turizm gazetesine de yazı gönderiyorum. Ee millet de zaten hep farklı yazılar istiyor anasını satayım. Düşünün benim halimi “beyin vücudu terk.”

Son 4 yıldır her gün yeni yazı çıkaracağım diye uğraşmaktan bu aralar suratımda sivilceler çıkmaya başladı. Yine ben kibar olayım diye sivilce dedim. Başkalarına sorsak at dirseği midir, it dirseği midir, çıban mıdır? Onları bile söyleyebilirler. Yani yolda beni gören bana değil, direk sivilceme selam veriyor. Aynaya her baktığımda kendime reddi miras davası açasım geliyor.

Kendimce bir de konseptim var. Gerçek yaşanmış olayları yazmalıyım. Yani sallamasyon da yok. Öyle olsa sıkışınca salla bir şey gitsin amk. Yok işte illa yaşanmış olacak. Şimdi durum böyle olunca benim halimi siz düşünün. Dışarıya, misafirliğe, işe, markete falan nereye gidersem gideyim gözüm hep milletin üzerinde, konuşmalarında. Yemim ediyorum bir ortama gireyim muhakkak biri çıkıp; “Konuşmalarınıza dikkat edin Gülşah burada,” diyor.

Mesela geçtiğimiz haftalarda dergiden birkaç hatun yine aynı dergiden bir yazarın evinde toplandık. Şimdi normalde ben oraya bacağımın durumundan dolayı gidemeyecektim. Ama abi sonra bir baktım; “Neyse biz de editöre sensiz resim göndeririz.” Yok işte; “Sensiz dedikodu yaparız.” Yemin ediyorum sırf muhabbetleri kaçırmamak için “Tamam geliyorum,” dedim.

Peki, oradan bana malzeme çıkmadı mı? Çıktı aslında 😆

Ama şimdi hatunun evinde yemeğini yemişim, içmişim. Olmaz, yakışmaz bu seferlik yazmayacağım. Sadece şu kadarını söyleyeyim; Kahveye çağırıp da evde kahvesi olmayıp Starbucks’tan kahve alan bir hatunun evinden ne malzemeler çıkmıştır bana, siz düşünün 😝

Geçen gün Instagram’da DM’den birkaç kişiden mesaj geldi. Editörü yaz diyorlar. Editör benden popüler 🤣

Aslında bana çok malzeme veriyor. Ama her seferinde “Sakın bunu yazma,” diye de ekliyor. Dur karışma çok ufak bir cümlelik bir şeyler yazayım. Okurlarım istiyor 🤣

Geçen hafta bizim Server‘ın taşınmasından bahsetmiştim. Salı günü ha çötü ha çökecek şimdi derken; ulan perşembe günü site çöktü 😨 Yani çok kısa sürdü ama sonuçta siteye girilemedi. Durum böyle olunca abi; “Bizim editör server taşırken panik atak geçiriyorsa şimdi çöküntüden dolayı harbi sıçtık. Yer yarılsa da içine girsek,” dedim.

Aksine bu kez yazarlar panikte bizim editör nasıl relax. “Rahat olun gelir birazdan” diyor. Kadının ayarı yok.

Yazımın başında da belirttiğim gibi şiire mi yönelsem? Dur bak bir tane paylaşayım sonra da zirvede bırakayım.

Yazdım, çizdim, notlar aldım
Her bir şeyi ayarladım,
Yoktur bende bozuk, yamuk
Mükemmeli ben yaşattım.
Taklitçiliği hiç sevmem
İstesem de beceremem
Orijinaldir fikirlerim
Takip edilecek olan benim.

O zaman ne diyoruz; “Hayalleriniz korkularınızdan büyük olsun.”

Mizahla kalın,
Gülşah İslamoğlu