Sorunları Çözmek

Sihirli bir formül gibi neredeyse, sorunları çözmek için gerektiğini düşündüğümüz; ama ben o sihirli formülü biliyorum.

Boş Ayna

Boş ayna simgesi, aydınlanma süreci ile ilgili, çok değerli bir simgedir ve sorunları çözmede çok sayıda kişinin gerçekliği atlayıp kendini “mükemmel” görmesini akla getiriyor, en azından sorunları çözme bağlamında düşününce.

Kendine aşık olan “Narsis”i düşünün. Bir gün bir su kıyısında kendi yansımasını görmüş, suda gördüğü güzelliğe aşık olmuş, kollarını açıp sevgilisini (!) kucaklamış. Tabii ki suya düşerek boğulmuş. Bir çoğumuzun yaptığı da bu. Kendi sözde mükemmelliğimize sarılıyoruz ve o mükemmellikte öylesine boğuluyoruz ki sorunları çözmek bir yana, sorunun kendisine dönüşüyoruz. Asıl büyük sorun zaten her yanımızı sarmışken, buna gerek var mı?

Sihir

Narsis’in durumu sihir değilse de, yol içerisinde mükemmelliğine (!) aşık olup bu mükemmellikte boğulmasa, gerçek sihire ulaşmanın bir yolunu bulmakta görünüşte küçük ama aslında çok büyük bir engeli aşmış olurdu.

Yaşam sihirlidir aslında, bu sihri gölgeleyen, sözde “gerçek” ve “gerçekçi” insanların kendilerini ve çevrelerini Satürn’deki dipsiz kuyu benzeri bir kuyunun var olmayan dibine çekmesidir. Hemen herkes bu sözler karşısında “Ahh bak, tam da öyle; ah bu insanlar dibe çekip duruyorlar beni de” benzeri bir yanıt verecektir ve emin olmalı ki yanılacaktır. Ehh, çelişiyor muyum şimdi ben peki? Söylediğim bu değil mi? Değil, kesinlikle değil.

Dolu Ayna

Masum olabilirsiniz ya da öyle olduğunuzu düşünürsünüz. İsteyerek, bilerek kimseye zarar vermemiş olabilirsiniz ya da öyle sanırsınız. Yine de yanılıyorsunuz. Sorun da bu zaten. Ben dürüstümdür, tanıyan herkes bilir; asla yalan söylemem, küfür etmem-edemem zaten. “Ahh ne büyük yalan” diyenler, işte aynaya bakmanız gereken noktadasınız. Diğerleri, yine de çok emin olmayın.

Tabii ki boş ayna olmak, çevreye karşı, olaylara-durumlara karşı farkındalıklı izleyici noktasında olabilmek çok değerli bir duruştur. Ama aynada kendi yansımasına bakmayanların “boş ayna” olduğu, “kamil” (Olgunlaşmış, aydınlanmış) olduğu-kemale erdiği, hatta kimi insanlarda neredeyse, böyle adlandırmasalar da uygulamada, “Buddha”laştığı, ilahi bir varlığa dönüştüğü düşüncesine kadar ulaşabilen bir algısal örtüler yığınının altında, yoktan ortaya çıkardığı sorunlar, insan kalabalıklarının yaşadığı sorunların başlangıcını oluşturuyor.

Empati-Gerçek

“Psiko-somatik ağrı” sözü geçtiğinde, “olur mu canım, yalan mı söylüyorum ben, ağrıyor işte” bilgisizliği geliyor usuma bu noktada. Ağrı tabii ki gerçek ve gerçek sorunlara neden oluyor. Ama kökenini yadsımak ağrıyı geçirmez ki?

Empati tabii ki önemli sorunları çözmede, boş ayna olmak da aydınlanma hedefi olarak çok değerli. Ancak aynadaki yansımanızı görmeden, önce kendinize bakmadan asla hiçbir sorunu çözemeyeceğiniz gibi; empatik noktaya da asla gerçekten ulaşamazsınız.

Unutmayın; önce dolu ayna!..

Atakan Balcı