“An”larda Mutlu Olmak

Günümüzde bazı kavramların önemi o kadar çok söyleniyor, o kadar çok vurgulanıyor ki, adeta kavram dillere pelesenk oluyor. Böyle oldukça da anlamını yitiriyor kavram; havası kaçmış, renkli uçan bir balon gibi sönüyor, içi boşalıyor.

“Anı Yaşamak” da bu kavramlardan biri bana göre. O kadar çok uzman bu konudan bahsediyor ki, hayatta önümüze sürekli çıkan bir söz oldu. Peki içi dolu dolu düşününce nedir “Anı yaşamak”? Gerçekten yapabildiğimiz bir şey midir?

Anı Yaşamak-Anda Kalmak

İnsanoğlu için anı yaşamak çok önemlidir ve aslında kavramın satır aralarına hakim olunca, az bile bahsediliyor bu konudan ama söylendiği ve sanıldığı kadar kolay değildir uygulaması. Bu zoru en iyi başarabilenler çocuklardır çünkü “an”ları yaşabilen, her “an”ın tadını çıkarabilen, ya da tatsız “an”ların acısını yaşaması gerektiği gibi yaşayabilenler sadece çocuklardır.

Büyüdükçe vazgeçiyoruz güzel olan her olaya hakkını vererek hatta bazen kahkahalarla katıla katıla gülmekten ya da canımız her acıdığında, her hayal kırıklığında etrafımızdakilere aldırmadan ağlamaktan.

Peki, Neden Vazgeçiyoruz?

Bunun aslında kendimize bile söyleyemediğimiz nedeni ölümü bilmektir. Büyüdükçe, ölümle tanıştıkça, ölümlü olduğumuzu anladıkça “an”lar biz farkına varmadan önemini yitiriyor.

Ölümü ve ölümlülüğü anladıktan sonra, takınacağımız tavır tamamen hayatı yorumlamamızla ilgili.

“Nasıl olsa ölümlü dünya, vur patlasın çal oynasın, işi-gücü boşver, yarına bir şey bırakacağım da ne olacak”

da diyebiliriz;

“Nasıl olsa öleceğim, gezsem ne olur, gezmesem ne olur; alsam ne olur, almasam ne olur; giyinsem, güzel olsam ne olur, olmasam ne olur”

da diyebiliriz.

Bunlar kişisel tercihlerdir, seçilebilir ancak bu tavırlarda atlanan bir durum vardır. Biz ölümlü olsak da öleceğimiz ana kadar ölümsüz kalacak olan duygularımız vardır. Bu tavırların her ikisi de duygularımızı, dolayısı ile ruhumuzu kötü etkiler. İlk tavır, sorumsuzluktan dolayı hayatın anlamını kaybetmeye götürür insanı, ikinci tavır her şeye ilgisizlikten hayatın anlamını kaybettirir. Yani her ikisinin sonucu da depresyondur.

“An”larda Mutlu Olmak

Evet, insan ölümlü, hayat zor ama önemli olan bu zorluklarla dünyada mutlu olabilmek. Mutlu olmak için de gerçekten “an”ları yaşamak gerek.

“Üniversiteye girince rahatlayacağım.”
“Şu işi de bi’ alsam tamam,”
“Şuradan şu parayı kazanınca ohh diyeceğim.”
“Çocukları bir büyüteyim de sonra rahat olur.”
“Emekli olayım da hayatın tadını çıkarayım.”

Gibi cümleleri ne kadar çok kuruyoruz hayatta! İşte “an”ları böyle kaçırıyoruz.

Mutlu olmak için o işi yapmayı, bu kadar para kazanmayı, emekli olmayı, çocukları büyütmeyi vs vs’leri beklemeyelim. Bu sonuçlara götürecek yollarda da mutluluklar çok. Tadını çıkaralım. Acılar yok mu bu “an”ların içerisinde! Elbette var, o acıları da yaşanması gerektiği gibi yaşayacağız, onlardan da öğreneceğiz, onlarla güçleneceğiz.

Hayatın her “an”ı yaşamaya değer. Sadece sözde değil, özde de kaçırmadan yaşayabileceğimiz günlere, “an”lara…

Sevgiler,
Nalan Erpolat