Anadilim! Neden!

Anadili, bir insanın özü, sözü, yüreği, kimliği, kişiliği, temel direği değil midir? Türkiye özelinde ise, farklı bir sürü anadille birlikte, ortak dilimiz, birlikteliğimizin temel dayanağı, kardeşliğimizin ışığı, yolumuz, yıldızımız Türkçe’miz değil midir? O zaman neden, NEDEN?

Birlik Yürektir

Birlik yürek midir, yoksa dilimiz birliğimizin yüreği midir? Herkes kendi içinde ailesinden öğrendiği dille konuşur, benim dedemden ben ara sıra Gürcüce tümceler duyardım, benim için değerlidir, çok değerlidir. Ama ya Türkçe? Türkçe ortak değerimizdir. Yüzyıllar boyunca bir çok Türk devletinde hep böyle olmuş. Çok eskilerden Batı Hunlarına bağlı Cermen Boyları Türkçe mi konuşuyordu? Ama ortak değer Türkçe’dir; ortaklığımızın temel dayanağı, birliğimizin yüreği Türkçe’dir. Dini dayanak alanlar da var, “bugünkü” Irak, “bugünkü” Afganistan… Örneğin kardeşimiz Pakistan’da artık bir Müslüman topluluğun diğer Müslüman topluluğun camilerini bombalamasını, ne yazık ki, kanıksadık. Her zaman farklılıklar olur, farklı diller, farklı inançlar, düşünceler. Toplumun tamamı aynı inanca üye olsa bile kendi içinde farklı bölümlenmeler yaşayacaktır, ortaklığı doğru çerçevelendiremezseniz de kamplaşacaktır. Birlik yürektir. Türkçe’miz ortak değerimizdir. O zaman neden, NEDEN?

Kutsal Dil???

Tanrı’ya seslenirken örneğin, bir çok farklı sözcükle seslenilir, bir çok farklı adlandırma ile dillendirilir kavram; Allah, Mevla, Hüda, Rab (ki “efendi” demektir kökünde, bir kenara not alınması gereken bir bilgi. İnsanlar için “efendimiz” diyenler ne demiş oluyorlar acaba?) ve daha bir çok sözcükle. Ama iş Türkçe’ye gelince, “Tanrı”ya gelince “olmaaaz”. Neden, NEDEN?

Diğer adlar Arapça olduğu için mi, “Kutsal Dil”(??!!)e ait oldukları için mi? Bilir misiniz ki, uzmanlara, güvenilir uzmanlara danışın ki, Arapça olan her sözcüğün Türkçe’de karşılığı vardır ama Türkçe her kavramın Arapça’da karşılığı yoktur. Türkçe’nin sözcük üretme kapasitesi sonsuzdur, bu inanılmaz bir durum. Ama Türkiye’de, üstelik ana dili “Türkçe” olanlar arasında ve kendini üstelik “vatanperver” (orada bile “yurtsever” değil, “vatanperver”; halbuki yurt sözünde küçük bir ayrıntı vardı özel bir anlam göndermesi diğer sözcükte olmayan), “muhafazakar” ilan edip kendinden olmayanları da neredeyse “vatan düşmanı” ilan edenlerce, Türkçe’yi aşağılama modası vardır, Türkçe’ye saldırdıkça ulusun kardeşliğine, ülkenin tek bir aile olması duygusuna (yurt’un ilksel anlamı?) saldırmış olurlar halbuki. Sonra da kardeşlik zarar gördükçe onların yaptıkları sonucunda, daha çok saldırılar Türkçe’ye, günah keçisidir Türkçe bu kez ve ortak dil Türkçe’yi savunanlar onlar için. Ama neden, NEDEN?

Allah, Mevla, Hüda, Rab…

Arapça mı peki? Hadi Allah sözcüğünü Arapça kabul edelim. İbranice’deki Elohim’den gelen, onun da Sümer Türkçesi’nden geldiği savlanan köklerini yok sayalım ve hadi Arapça olsun. Ya diğer adlar?
Mevla ve Hüda Persçe’dir, Güney İran dili. Kuzey İran’da Türkçe konuşulur çünkü bilirsiniz. Bir çok şarkıda, türküde, şiirde ve dillerde yaygın olarak kullanılır bu Persçe sözcükler. Hiçbir itiraz da görmezsiniz. Kutsal dil (?!) mi sayıyorlar artık neyse, Arapça değil, yine de itiraz yok. Çünkü TÜRKÇE değil! Türkçe olmadığı için mi saldırılmıyor bu adlandırmalara? NEDEN?

Terimler

Namaz, abdest gibi Türkçe’de kullanılan dinsel terimler bile Persçe; bu Türkçe düşmanlarının gıkı çıkıyor mu? Çıkmıyor, çıkmaz!
Persçe’ye bile “Farsça” diyoruz Arapça’da “p” sesi olmadığı için, daha neler, bizde var! O bambaşka bir konu tabii

Vatan-Yurt

Yurt sözcüğü, evet, vatan anlamını taşır; ama bu anlamı aşan bir birleştirici yönü vardı “yurt” sözcüğümüzün. Yurt sözcüğü (ki aynı sözcük, şimdi vereceğim Türkçe’deki diğer anlamıyla Kuzey Amerika’daki akrabamız olan dillerde de geçer.) bir ailenin evi olan çadırı da ifade eder aynı zamanda. “Yurt” olarak ifade ettiğinizde kavramı, o ülkede yaşayanları bir aile kılmış olursunuz. Adları farklı, soyadları ortak bir aile. Soyadları Türkçe, ortak dilimiz Türkçe. O zaman neden, NEDEN? Neden bu Türkçe düşmanlığı?

Rab

“Ya Rabbi, Rabbim affetsin, Ya rabbel alemin…” gibi bir çok ifadeyle ne kadar yaygın kullanılıyor bu adlandırma değil mi? Bu Arapça’dır en azından, değil mi? İbranice bir sözcüktür “Rab” sözcüğü ve asıl kökeninin de Mısır’ın asıl dili olan ve bugün Mısır’da hala yaşayan “Koptça”dan geldiği söylenir. “Efendi” anlamına gelir ve tek efendi olarak “Tanrı”yı tanımayı ifade eder. Bazı Türkçe düşmanı topluluklar, İbranice’deki “Rabbi” sözcüğü ile bilerek mi bilmeyerek mi kimbilir karıştırarak “öğretici, rehber vb.” anlamına geldiğini söylerler ama o ayrı bir sözcük. Peygambere “efendi” diyerek ne demiş oldukları, ne yapmış oldukları ortaya çıkar yoksa. Neden ama NEDEN?

Aile

Türkçe, okuduğum bir araştırmaya göre, akrabamız olan üç dile ve Çince ile birlikte, Matematiğe en uygun beş dilden biri. Üstelik bu dil bizim dilimiz, ortaklığımızın, birlikteliğimizin dili. Bizi “aile” kılan dil. Bu odağa hep birlikte sahip çıkmamız gerekirken yüzyıllardır kendi insanlarımızdan topluluklara karşı kendi dilimiz için savaşım veriyoruz. Ne kadar sürer bilmem, ama biz vazgeçmeyeceğiz.

Kültürümüz için, ailemiz için, kardeşliğimiz için!…

Atakan Balcı