Böbrek Taşı

*Saatlerce telefon konuşmasının üstüne, telefonu kapatmam ve yazı yazmam gerektiği aklıma geldi. Sabaha kadar konuşurdum büyük bir zevkle de…

Gençlik Yılları, Kalamış Zamanları…

Arkadaşlarla dışarda masum masum takıldık. 😀 Gece bittikten sonra eve geldim ve yattım. Gecenin bir yarısı deli bir ağrıyla uyandım ki tarifini anlatamam. Kıvranmaktan kendi odamdan annemlerin odasına gidip de onlara seslenemiyordum bile. Annem sesime uyandı ve babama; “Akifffff uyan! Cem çok kötü. Hastaneye götürelim,” dedi.

Babam da hemen kalkıp hazırlandı. Editörümüz Didem‘in babası komşumuz Nizamettin Amcayı da uyandırdı. Sağolsun o da hemen bizimle birlikte hastaneye geldi. Ben, babam ve Nizamettin amca düştük hastane yollarına.

Kıvranmaktan konuşamıyorum. Acilden giriş yaptık. Beni hemen bir sedyeye yatırdılar. Belki de ilk serumu oraya yemişimdir. Serumdan sonra birazcık kendime geldim neyse ki. Babamlara bakınıyorum ama ortada yoklar. Dedim herhalde doktorla konuşuyorlardır. O sırada uzaktan bizimkilerin sesine benzeyen bir sesler gelmeye başladı. Ancak benim hakkımda konuşulmuyor. Allah Allah derken birde baktım hemşirelerle sohbet bayağı koyu. Ben unutulmuşum. Oradan buradan bildiğin geyiğin dibine vurmuşlar. Bir tebessümler, bir minik kahkahalar gırla… Hayır sabahın o saatinde ne konuşuyorlar acaba di mi?

Seslendim gelen cevap; “Dur bir dakika.” Şaka gibi! İnanin ağrımı unuttum, esefle seyrediyorum. Hani kolumda serum olmasa sohbete katılacağım 😝 Şaka şaka katılmam. Ben böyle şeylerden ne anlarım? 🤣🤣

Aradan epey bir zaman geçtikten sonra geldiler yanıma, “Nasıl oldun?” diyorlar. Ama bakışlarını görmeniz lazım. Hani “Keşke bir kaç saat daha yatsaydın,” der gibi. Hayır iğne ve hastane fobim olmasa hadi idare edeyim ama oluru yok yani.

Doktor geldi. Durumu özetliyor. Babamlar da o sırada kendi aralarında kendi durumlarını özetliyorlar. 😂😂

Doktor “Taş düşürüyorsunuz,” diyor işte bol bol su içmem gerektiğini söylüyor falan. Anlatacağını anlattı ve odadan çıktı. Bizimkilerin kendi aralarındaki konuşma bitince, babam döndü bana “Eee neymiş?” dedi. Dedim bu kadar ilgi yani…

Serum bittikten sonra insanlar taburcu olur di mi? Ne saçma!!! Bizimkiler sanırsın hastaneyi satın almış. Hiç gidecekleri yok mübareklerin. Şaka şaka, hemşirelerin mesaisi bitince bizimkiler de normale döndüler. Aralarındaki kikirdeme bir türlü bitmiyor. Bir de sorsan bana çaktırmıyorlar. Anlatmakla olmuyor görmeniz lazım.

Neyse çıktık hastaneden sonunda.

Eve geldik tabii sabah oldu. Nizamettin Amca diyor ki “Akif ne olursa haber ver, yalnız başınıza gitmeyin.” Babam da; “Tabi ki, anca beraber kanca beraber.” Sanki savaşa gidiyoruz. Hayır sohbet neydi hala merak ederim. 🤣🤣 Komşuluk dayanışması bu olsa gerek.

Kontrole gideceğiz, nasıl bir takım olmuşsak hep birlikte gidiyoruz. Burasını tamamen uydurdum. Babam bırakır mı, gizli gizli gidiyoruz. Diyorum; “Nizamettin Amca gelmiyecek mi?” Babam; “Yok,” diyor, “Onun işi vardır.” 😂😂 Şaka şaka bunu da uydurdum.

Neyse 1 hafta sonra ben normale dönünce, Merter’de bilmem ne böbrek vakfına gittik. Babam ve ben 😂😂 bekliyoruz sıra bize gelsin diye. Babam benden heyecanlı. Kafada ne varsa artık?! Sıra bize geldi, odaya girdik. Karşımızda proflu muroflu babamdan yaşlı bir adam. Babamda surat sıfır. Utanmasa odadan çıkacak. O da haklı. Bir hafta önce neydi, şimdi ne? Ben de olsam ben de çıkarım yani. 😂😂 (Yok yok çıkmam) Yarın bir gün hakkımızda delil olur sonra, neme lazım. Önce sağlık. 🤣🤣 Ayyy ölücem ölücem.

Profla başladık sohbete. Şikayetimin ne olduğunu sordu. Filmlere baktı. Dedi ki “Taş yada kum döküyorsun.”

“Tamam,” dedim. O da aynı şekilde bol bol sıvı tüketiminden bahsetti. “örneğin,” dedi “su, bira, meşrubat” sayıyor da sayıyor. Tercihi bana bıraktı. Dedim, “bira.” Babamın bir bakışı vardı ki, “Prof bey ne birası?” der gibi. “Olur mu?” dedi, “bol bol telefon açması lazım (lavaboya gitmesi lazım) ki düşsün taş veya kumlar.”

Doktorun odadan çıktık. Dönüş yolundayız. Babam diyor ki; “Doktor bira dedi ama sen su iç, daha etkili olur.” 😀 Ben tabi ki, doktor ne dediyse onu yaptım ve biraya yüklendim. Gerçekten bira sayesinde ne taş kaldı ne de kum maşallah…

İşte böyle babamlarla değişik ve komik bir hastane macerası. Haa burdan kimseyi biraya ozendirmiyorum ama bende yaradı onu söylüyorum. Mübarek Ramazan ayında herkese hayırlı ramazanlar.

Gırgırına,
Cem Albayrakoğlu