İki İnsan Bir Araya Gelince
İki insan bir araya gelince
Sarılıp sarmalanmaz
Hoş bi’ sohbet ile güneşi kucaklar
Muhafaza ettiği, o güne kadar
Tüm düşünceleri açar
Anlatır, anlatır…
Açar şiir kitabını,
Kuruttuğu çiçeğini çıkarır
Sevdiği şiire mana kazandırır
Bazen ise susar
Yalnızca susar
Ki düşüncelerinin sesi duyulsun
Lütfen,
Sessiz olun!..
Yolculuk
Doğarken yalnızsın
Yeni bi’ yerde konaklayacaksın
Ev sahibi belli,
Gelip geçecekler değil,
Selam verip hatır soranlar
Kimdir, kim bilir…
Büyürken yalnızsın
Fikirlerin yetiştirir seni
Kimseye han edemezsin zihnini
Gezmesinler efendim, gezmesinler
Yanlış kişilerse kirletirler…
Ölürken yalnızsın
Ev sahibi yine belli, ebedi…
Ama yanında götüremezsin kimseyi
Hemdemi, aileyi, sevileni
Han etmedin ya kimseye zihnini..
İstersen aç kalbini
Aman ha,
Hissetmesinler sakın
Kendi evlerinde gibi.
Artık Biliyorum
Artık biliyorum,
Martılar niçin çığlık çığlığa
Neden insanlar bu kadar
Telaş telaşa.
Biliyorum işte,
Kucağıma gelmiş bir kedi
Kafasını niçin dizime koyar
Biliyorum.
Niçin okşar rüzgar, saçlarımı
Artık biliyorum sebebini
Serçelerin neşesini
Ağaçların sallantısı
Çiçeklerin dediklerini
Nedendir bu kederi
Duvarların, dört köşelerin.
Biliyorum artık, anlıyorum
Öğrendim sebeplerini.
Pınar Sude Genç
No Comments