Tatiller her zaman çok güzel, evet. Ama en kötü yanı, o bir hızla geçen günlerin ardından gelen dönüş günü. Hele İstanbulluysanız ve İstanbul’a dönecekseniz o yol uzar da uzar, mesafe gitseniz de yerinizde saydırır size.
Tabi bundan önce fark ettiğim bir şey var. Tatil beldelerinde, akşam çıkılan çarşılarda, plajlarda herkes o mevsim karışımının tadını çıkartıyor. Sabahtan akşama kadar sıcaklarla yakan hava, güneş kaybolduğunda üstünüze bir hırka, şal alınacak kıvama geliyor ya, bence yazın keyfi tam o anda gizli.
Tatiller güzel diyoruz da neden güzel hiç düşündük mü?
Evet, bir yılın çalışma yoğunluğuna bir haftalık rüya gibi bir ara. Ama başka sebepler de var bence. Hiç dikkatinizi çekti mi bilmiyorum. Tatilde insanlar hep daha olumlu olmak üzerine yoğunlaşıyorlar. Daha il sınırını geçemeden başlayan trafiğe karşı “Herkes bizim gibi tatile gidiyor tabii” diyerek bir nebze de olsa anlayışla yaklaşılıyor.
İzinli olunan günler boyunca tek önemli olan şey, mutluluk oluyor.
Ben böyle zamanları daha çok seviyorum, hepimizin de sevdiğini düşünüyorum. İnsanlar rahatlayacaklarını bildiklerinde sorunları o kadar da dert etmiyor. Bir şekilde üstünü kapayabiliyor ya da görmezden gelebiliyor.
Peki ya bu normal günlerde de böyle olsa? İşten çıkıp eve gittiğiniz o süre rahatlığa kavuşacağınız sayılı dakikalardan sayılsa. Her eve varış, bir tatil olsa.
Tabi ki yazın gittiğimiz o müthiş tatillerimiz gibi olmayacak, belki de hissettirmeyecek. Kaldı ki aynı şey değiller zaten.
Düşünsenize, tatilde telefonla ilgilenmekten özellikle kaçınıyoruz. Sayılı gün buradayız, keyfini çıkaralım diyoruz. Okey, tavla gibi oyunları oynuyor, tatil moduna giriş olarak adlandırıyoruz. Denize girmek, güneşlenmek gibi belirli ayırt edici durumlar dışında, bunu evlerimizde de yapamaz mıyız sizce?
Yorgun argın eve geldiğinizde, işle veya okulla alakalı tüm sıkıntıları kapının eşiğinde bıraksanız. Ev halkı sizi bekliyor. Sizin gibi tüm gün dışarıda ev özlemi çeken eşiniz, okuldan gelmiş çocuklarınız veya anne babanız.
Önce yemek yeseniz beraber, sohbet ede ede. Ardından telefonlara gömülmek yerine birbirinizin düşüncelerine gömülseniz. Beraber vakit geçirip canınızı sıkan durumlardan uzaklaşsanız.
Akşamlarınızı, bir yaz akşamı kıvamında geçirseniz. Ne güzel olur değil mi?
Bence bu ihtimali biz bir düşünelim. Önemli olan “beraber olmak” değil mi sonuçta?
Sıla Malik
No Comments