Üçüncü Göz

Ruhum Nerede?

16 Eylül 2019

Yazı: Ruhum Nerede? | Yazan: İlayda Oylum Güleryüz

Bir Gece, Bir Çok Soru

Kaçtığım şeylerin tam da içinde buluyorsam kendimi… Bir uyanıyorum ki yanımda tanımadığım bir beden. Hani neden? Bunu sormadan sarılacak kadar örselenmiş bir ben.

Sahi neden?

İnsan kendini kucaklayamadığı günlerde başka kimyayı arıyor. Bu kimya tam da bir uyuşturma meselesi mi?

Bilmediğim bir kimya labirentinde gezgin olmak, nasıl da ürkütücü. Uçurumun kenarına kadar gelip, tam atlayacakken sorumlulukların sağa sola çekmesinden çok daha fazlası. Bir bağlılık, bağımlılık meselesi.

Ruhunu kaybetmiş birinin yolculuğu…

Ruh bedenden ayrılıyor da mı kavuşuyor tenler, yoksa ruh çoktan başka yerlerde uzanıp, bedeni terk ediyor mu dersiniz? Anlık hazların sevgi sanıldığı 21. yy. Ya da Adem’den beri mi? Daha öncesine de hizmet ediyor mu tüm bu yaşananlar? İçimden gelenler, dışarının kirini pasını siliyor mu? Yoksa ben daha da pas mı tutuyorum. Turuncu mu oluyor yaşananlar. Siyah olmasına az mı kaldı yoksa?

Kendi vicdan ile merhamet tahterevallimde önce diğer tarafa koşuyorum, diğer taraf mı? Altında kalıyor ayaklarım. Dengemi bulmak için dengesizliğin kaydırağında aşağıdan yukarı doğru kaymaya çalışıyorum.

Bu kadar cevapsız soru nasıl bir haz vermiş olabilir ki? Endorfinden rezerv kalır mı? Peki serotonin mi göz yaşlarımı silen?

Kelimelerin gücü ne büyük, söylenmeyenler ne kadar da acı veriyor. Hep dışarıdakiler can acıtır gibi değil mi? Mesela dışarı çıkmamış bir diken ne kadar batabilir ve canınızı yakabilir ki?

Bir doğum meselesi benimki.

Yıllardır her gün yeniden doğduğum ve bir türlü memeyi bulamadığım ve “annenin doyuramadığını dünya doyuramaz” cümlesinin kendisinde nefes aldığım.

Doymak tam da kuşluk vakti, hani atıştıracak olsan, gülümsemek an meselesi ya da sevgi yetecek bana. Önce kendime sarılıyorum böyle durumlarda sonra mı sonra, özlemlerime. Çünkü üstadın da dediği gibi…

“Ve herkes bir gün gider; insan kendine kalır sonunda.”

– İlhan Berk

Düşünün ki kendine varmakta bu kadar rotasını kaybetsin bir insan. Yargılamadan, yanıldığım yerde kendime temiz su ikram ediyorum. Velev ki kirli, arıtma bir yanım. Su ile biliyorum ki çiçek açacak güzel hatalarım.

İlayda Oylum Güleryüz

BEĞENEBİLECEĞİNİZ İÇERİKLER

No Comments

Cevap Yaz

Yazı: Pembeden Yeşile Bütünlük | Yazan: İrem Savaş
Girne Antik Liman
Girne Antik Liman
Öykü: Umarım Bu Gece Öldürülmem | Yazan: Didem Çelebi Özkan