Her zaman gülücük ve neşe saçarsan kimse içinde kopan fırtınaları duymaz. Duyurmak istemezsin. Belki duyarlarsa dinecek her şey, dinecek rüzgar, dinecek acılar. Duysalar belki anlayacaklar. Ancak şöyle bir gerçek de var, sağıra ne kadar bağırırsan bağır… Karşılacağın hep bi’ boş bakış.
Yaptığım hatalar var ve içimde kor gibi yanan ateş.
Susmuyorlar, dinmiyorlar, sönmüyorlar…
Haykırmak istiyorum her şeyi ama kim duyar? Geceleri yastığa fısıldıyorum sanki anlarmış gibi. İçtiğim suya anlatıyorum sanki kalbimdeki ateşi söndürebilirmiş gibi. Diyemiyorum kimseye, anlatamıyorum. Anlayacaklarını düşünmüyorum, anlasalar bile umurlarında olacağını sanmıyorum. Vefa yok, sevgi yok, arzu yok. Hayal kırıklıkları var. Ne yaparsam yapayım karşılığını görmediğim fedakarlıklarım var. Adı üstünde fedakarlık, karşılığı olmaz. Ama çok mu zor ufak bi’ tebessüm etmek? Kimi neyin ayakta tuttuğunu bilmeden yaşıyoruz. Kim bilir belki de benim dayanağım ufak içten bir tebessümdür. Belki de bir kutu çikolata…
Hayatı nasıl yaşayacağımızı, neye göre yaşayacağımızı bilmiyoruz.
Bir hedef belirleyip sürekli o hedefe doğru bir yarış halindeyiz. Koşarken görmüyoruz çevremizde olup biteni. Kaçırıyoruz bütün sevgiyi, şefkati. Hayat koşusu bizi yoruyor. Dinlenmek isterken başka bir yola girdiğini fark ediyorsun. Rota yeniden oluşturuluyor. Değişim peşimizi bırakmıyor. Sürekli değişiyoruz. Hayallerimiz, amaçlarımız, arzularımız… Hepsi tek tek değişiyor zamanla. Haliyle inişler ve çıkışlar çorba oluyor. Böylece hata üstüne hata…
Şöyle bir cümle var çok sevdiğim; “Bu bir hata değil, tecrübe.” Ancak öyle bir takılır kalır ki akılda. Her gece düşüncelerinde yankılanır. Oldu, bitti, gitti dersin fakat susmaz, yüzüne vurur yılmadan. En çok da bu düşürür bizi. Aşamamaktan gelir depresif haller. Aştığını sanırsın aşamamışsındır. Ne yazık…
Bugüne kadar başkalarına verdiğim aklı kendime kullansaydım belki de kuytu köşede unutulmuş bir şehirde yaşayacağıma, şu anda herhangi bir sahilde Long Island içerek güneşleniyor olurdum. Fakat işte buradayım. Her şeye rağmen yaşadığım her şey için minnettarım ve henüz yaşamadıklarım içinse müteşekkirim. Neden mi? Çünkü beni ben yapan yaşadıklarım, hatalarım, tecrübelerim, aştıklarım ve aşamadıklarım…
Kendim olmak sahip olduğum en özgürce eylem.
Eleştirene, dalga geçene, kızana, yargılayana “Sana ne?” diyebilmek de bu özgür eylemin bir parçası ve bundan çok zevk alıyorum. Kimsenin ne düşündüğünü umursamadan hareket edebilmek ve kendi hayatını yaşayabilme özgürlüğü…
Belli bir yaşa geldiğimde aldığım ilk eleştirel yorum “Değiştin” oldu. Evet değiştim çünkü özgür yaşamayı öğrendim. Düşüncelerimi ve tavırlarımı özgürleştirdim. Kimsenin özgürlük sınırından içeri girmedim, kimseyi de benim sınırlarıma sokmadım. Sanılmasın ki özgürlük yalnızca kafana estiğinde kimseye hesap vermeden istediğin yere gidebilmektir. Asıl özgürlük korkmadan düşünebilmek ve hata yapabilmektir.
“Mükemmelik” Bir Terazidir
İyi ve kötü, güzel ve çirkin gibi zıtlıklar olmadıkça mükemmeliğe ulaşamazsın. Herkes sanıyor ki hayatta her şey iyi olunca mükemmel oluyor. Saçmalığın daniskası! Evren mükemmel bir düzen içerisinde. Bakarsan görürsün ve gördüğünde içinde zıtlıkları barındırdığını fark edersin. Bunun bir örneği de zıt insanların yaşadığı o efsane aşklar… Korkmayın aşk konusuna girmeyeceğim. Bu sadece bir örnek. Diyeceğim o ki artık ağlamayın hayatım neden mükemmel değil diye. Fısıldamayın gecenin karanlıklarına derdinizi. Hepsi mükemmellik terazisinin bir oyunu. Herkesin kefesinin kapasitesi birbirinden farklı ve kimseninki taşıyamayacağı ağırlığı alacak kadar büyük değil.
Varsın anlaşılmasın.
Çektiklerimin hiçbiri varsın anlaşılmasın. Bilmesin kimse ne fark eder? Yaşayan benim ve aşması gereken de benim. Kimse dinlemese de olur. Yansın varsın içim. Sönse ne olur, sönmese ne olur? Acısıyla tatlısıyla mükemmel bir hayat benimkisi. İyi yanlarımla, kötü yanlarımla da mükemmel bi insanım. Çünkü mükemmel yaratılmış bu evrende ben de varım. Ve size bu konuda can sıkıcı laflar eden herkese dönüp şunu diyin;
“Unutmayın ki… Bana hiçbir şey olmaz.” 😁😁
İlayda Duman
No Comments