Yön

Kalbini, duvarlarını hiçe sayıp bir his ile çıkıyoruz ya yola…

Hep bi’ umut gözlerimizde, mutlu olmaya hevesli yürek. Amma büyük sözler söylerken karşımızdakiler. Düşürüverirler yalnızlığın boşluğuna…

Sonra yön bulmaya çalışırız bu boşlukta…

Yön

Zamane sevdaları yaşıyoruz
Sevginin yerinde, yanılgı
Teslimiyetin sonunda, ihanet
Güvenin sonunda,
Koca bir boşlukla kalıyoruz

Bazen söylenen sözler çok iddialı
Altı bomboş
Herkesin ağzında hayalleri
Gün kararınca düşüyor maskeleri

Öyle bir düzen var ki
Herkes yargıç
Aslında onlar birer suçlu

Etraf mutsuz canlı kalabalığı
Egolar şiş, sebepler belirsiz
Yalanlar, yalanlar…

Bir bak istersen
Can ya bu
Et kemikten can
Hele bir dur! Düşün!
Neye sebep oluruz

Mavi Ahıskalı