Düşünceler Yolculuğu

Düşünceler Yolculuğu

Düşünüp durdu çocuk
Düşündükçe sorular sordu
Cevaplar buldukça, aklı yeni sorular doğurdu
Ne de olsa çocuktu
Kanı kalbi sıcacık, merakı pek fazlaydı
Yorulmak nedir bilmedi
Her yeni soruya meydan okudu
Ve sahi, okumanın da sihrini fark etti
Aramaya türlü yollardan devam etti…

Düşünüp durdu genç
Korkmadı soruları tersten sormaktan
Ya da herhangi bir cevaba esir olmaktan
Teslimiyeti inancınaydı
Ama inancı da mücadeleyi emrediyordu
Bazen kafası pek karıştı
Bazen fazla derinlerde nefessiz kaldı
Öldü sandı
Sonra, olmanın ölmeyle ilişkisini fark etti;
Bütün sır ve bütün muhteşem değerler “şimdi”deydi…

Düşünüp durdu kırka merdiven dayamış insan
Düşünmek büyüttü onu
Öyle büyüdü ki
Düşünmenin sahih söylemlere
Söylemlerin güçlü eylemlere kucak açmasına şahit oldu
Şahitlik makamının yükü ağırdı
En az şairlik makamı kadar
Şuur istiyordu
İçi dolu ses istiyordu karşıdan gelen kurşunlar…

O kurşunlar ki; kin, fitne ve kötülük doluydu
Bedbaht ve kötümser ederdi insanı
Onulmaz yaralar açardı içerde
Ve şair şahit
Koynunda sakladığı şiirleri serperek gönüllere
Yürümeye devam etti kurşunların üzerine
Bilemez elbet
Bu gayretin, bu yolun sonu nerede…

Mehmet Gökcük