Bilge Kadın | 2

Bilge Kadın yazısının ilk bölümü için 👉 Bilge Kadın | 1

Bilge Kadın’ın dizinin dibine oturmuş, söyleyeceği hiçbir sözü kaçırmamak için olabildiğimce konsantre, çokça da merak içerisinde konuşmasını bekliyordum. Nar çiçeği kupasını eline alıp rezenesinden bir yudum içtikten sonra nihayet konuşmaya başladı:

“İnsanlar uzunca bi’ süre evlerine çekildi. Nihayet. Kendileri ile baş başa kalmaktan öylesine kaçıyorlardı ki zorla evlerine sokuldular sanki. Kimisi yeniden doğdu bu sürede; kimisi ise dört duvar arasında bile, dağlar, ovalar, vadiler, ırmaklar boyunca arkasına bakmadan kaçmaya devam etti. Umuyorum ki yeniden doğanlardan olmuşsundur.”

Rezenesinden bir yudum daha aldı ve burnunun ucuna düşen gözlüğünü itti.

“Dönem ne olursa olsun, bulunduğun yer neresi olursa olsun, her şey ne kadar değişirse -değişebilirse- değişsin, sen özünden değişme ve sakın kendinden vazgeçme.”

Geliştir kendini elbette. Ama sakın ola ki değişme!

Gözlerini kapatıp kısa bi’ an tebessüm ettikten sonra sözlerine devam etti:

“Arkadaş edinirken de gözlerine bak o kişinin. Bir huzme edasıyla kalbinin penceresine düşüyor mu bakışları? Sesini işit mesela. Duymakla yetinme! Tüm hislerinle işit… Bir ney gibi fısıldıyor mu zihnine? İnsanlara karşı davranışlarını da gözlemle kesinlikle. Birisini eleştirdiğinde de dikkat et bi’ bakalım; bu eleştiriler bir gelinciğe su verir gibi mi yoksa bir sarmaşığı budarcasına söküp atar gibi mi?

İnsan birisini eleştirirken kendi düşüncesine göre karşısındakinin fikirlerini veya davranışlarını söküp atamaz çünkü. Yapıcı bir eleştiriyse de zaten köküne su verebilir ancak, o kadar…”

Bu sözleriyle derinlere daldığımı fark etmiş olmalı ki şöyle devam etti:

“Hangi suya daldığına dikkat et. Ferahlatan pınarlarda boğulmazsın sen. Çırpındığın su bi’ pınara mı yoksa hırçın bi’ denize mi ait, farkında ol.”

Rezenesinden büyük bir yudum daha aldı.

“Nereye ait olduğunu bil. Uzaklaşsan bile kaybolma. Yıldızlar da gitmiyor mu güneş yaklaşır yaklaşmaz. Ama gece olunca yine ait oldukları yerde yerlerini alıyorlar, değil mi? Nereye ait olduğunu bil ki uzaklaşsan bile geri dönebilesin. Bul o yeri. Ve uzaklaşsan bile ayrılma oradan.”

Karşı duvarda asılı olan deniz tablosuna baktı. Yeniden tebessüm etti, sanki zihninin içindeki kendisiyle sohbet içinde gibiydi. Oturuşunu dikleştirdi ve devam etti:

“Gayen dokunduğun şeyi güzelleştirmek olsun her zaman. Bu dokunduğun şey bi’ düşünce olabilir, bi’ kalp olabilir veya bi’ oda. Yorma, güzelleştir.”

Güzelleştirdikçe kendi de güzelleşir çünkü insanın.

Sor bi’ kendine, sen ne kadar güzelsin?

Pınar Sude Genç