Metin Abinin Oyuncakları
Kışları acayip keskin, kupkuru ayaz
Yazları güneş şenliği
Baharı, sonbaharı bambaşka bir küçük şehirdi
Ve farkındaydık
O güzelim şehrin en güzel mahallesinin çocuklarıydık
Çatapat, tetris, gazoz kapakları
Cassio saat, HeMan, Kara Şimşek
Bizimkiler, Altın Kızlar, Turnike
Ve İstiklal Marşı ile kapanış
Tebessümle masmavi rüyalara varış
Siyah ve sonra 90’larda mavi ilkokul önlükleri
Teneffüslerde simit ve yanına gazoz
Beslenme çantalarımız anne kokulu
Ve tabi sıra örtülerimiz de
Nasıl unutulur karaduman kokusu
Soba üzerinde pişen yemek
Pastanenin kaymaklı dondurması
Sokaklarda akşam ezanına dek süren şenlik
Sonsuza dek sürecek sandığımız
Eşsiz, emsalsiz, şiir gibi kardeşlik
Anlatmakla bitmez
Anlattıkça daha da özletir
Yürekte hatıralar geçidi
Okulun bahçesinde koca bir çınar
Zift kokulu ahşap merdivenler
Okul çıkışı muhallebi, leblebi tozu
Ve ah o Metin abinin oyuncakları
Uzaktan kumandalı arabalar
Rengârenk helikopterler
Kızların aşık olduğu barbi bebekler
Rengi yere vurdukça değişen topaçlar
Oklu atmacalar, ışıklı su tabancaları
Metin abinin oyuncakları
Gülüşü kadar samimiydi
Yani yüreğe dokunuyor
Ve unutulmuyordu
O oyuncaklar o yılların
İçimizde hiç eskimeyeceğine kanıttı
Metin abi o oyuncakları getirdikçe
Mutlu oluyoruz diye, mutlu oluyordu
Mahalleye pek çok kez bayram
O oyuncaklarla geliyordu
Oyuncakçı Metin
Sonsuz bir devrin
Mahallenin ve tüm çocukların şansıydı
Şehrin en güleç ve sevgi dolu, güzel adamıydı
Ruhu şâd olsun
Mehmet Gökcük
7 YORUMLAR
Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun, canım benim…
Allah rahmet eylesin. Mekanı cennet olsun inşallah…
Ne güzel anlatmışsınız. O yıllar hep özlenecek olan yıllar, beni de çocukluğuma götürdü. Işıklar içinde uyusun. Kaleminize sağlık.
Kelimelerle ifade edilmesi güç güzelliklerdi hepsi… Ama bazen bir şarkı, bazen bir oyuncak ve hatta bazen bir koku derinlerdeki özlemimizi hissettiriyor.
Teşekkür ederim, eksik olmayın.
Amin…
Selam Mehmet;
Bizim mahallede de yok yokcu vardı; bu saydıklarını, oraya gidip, cebimizdeki üç kuruş para ile ne heyecanla alıp oynardık. Ben siyah önlük giyerdim ve arka kuşağı yakalamaç oynarken hep kopardı; annem ne söylenirdi, hey gidi hey… Keşke o yıllarda kalsaymışız, bu kahpe nankör hayatta.
Gerçekten allah rahmet eylesin.
Kalemine sağlık.
Ben de siyah önlükçülerdenim 😊 Aynen yaka yerinde pek az duruyordu. Farklı şehirlerde benzer ve aynı oyunlar, aynı etkiyi bırakan güzel hatıralardı.
Dünya değişti, büyüklerimiz ve sonra biz engel olamadık.
Teşekkür ederim Cem.
Kalanların yolu bahtı açık olsun. 🙏