Ankaralılar Eğlenmeye Kaldığı Yerden Devam Ediyor

Hazır benim Ankaralıları Yazlıktan Garsoniyer yazımla meşur etmişken haytaların bir anısını daha paylaşayım istedim. Bir iki ay önce okuduğunuz olayın ardından henüz kısa bir süre geçmişken iki kardeş bir kez daha düşmüşler yollara. Bu sefer gerçekten Ankara’dan uzaklaşmak, yazlıkta sakin bir hafta sonu geçirmekmiş niyetleri.

Yol boyunca en son gelişlerinde yaşadıkları maceralı günü konuşmuşlar. Hatta o gece pişti oldukları dayıyı arayıp “Bak biz yazlığa gidiyoruz. Senin programla çakışmasın gene?” diye bir de teyid almışlar. Düşünün artık nasıl bir travma yaşanmışsa aralarında.

Kazasız, belasız Ankara’dan İstanbul’a gelmişler.

Önce Migros, ardından kasap alışverişini yaptıktan sonra geçmişler eve. İlkin evi ısıtma işine girişmişler. Kombisi, şöminesi halledildikten sonra evi de ufaktan toparlayıp başlamışlar keyif çatmaya.

Meşhur bekçiyi hatırlıyorsunuzdur. Bunların geldiğini görür de durur mu? Bitmiş anında evin kapısında. Abi hoş geldiniz, beş gittiniz, vallahi özledikler… Zaten geçen yaz da çok gelmedinizler… Arkadaşım anlatırken diyor ki “Adam kapıda benimle konuşuyor ama gözü evin içinde. İçeriyi kesiyor durmadan.” Bizimki de demiş ki “Evet uzun zaman oldu, biz de kafa dinlemeye geldik işte.” Tabii bekçi hemen atlamış; “Abi bir şey lazım olursa bir alo demen yeterli.” Benim arkadaş da “Tamam, tamam” deyip göndermiş bunu.

Saat 21.30 – 22.00’a kadar normal normal takılmışlar. “İyi ki geldik, ne güzel oldu” falan derken biri telefonda fazla zaman geçirince diğeri “Hayırdır kimle konuşuyorsun? Bırak telefonu da keyfine bak” gibilerinden çıkışmış.

“Ben keyifteyim zaten. İnşallah daha da keyifleneceğiz” demiş gülerek. Diğerinin “Bak kaşınma, rahat dur” demesine kalmadan telefon çalmış. Kapıda da bir araba durmuş.

“Tamam geliyorum” demiş elinden telefon düşmeyen külhani. Bir süre sonra da bir hanımefendiyle birlikte eve dönmüş. Gülerek; “Arkadaşım Fırfır” diye tanıtmış. Bizim saf önce anlamamış. Ne arkadaşı ne Fırfır’ı demeye kalmadan “Yahu yok mu?” demiş “Filan siteden Fırfır.”

Fırfır da masa başında yerini almış, ordan burdan muhabbete başlamışlar. Müzikler YouTube’dan, keyifler gıcır. Alkolün dozu arttıkça müziğin sesi de yükseliyor tabi. Bir ara bakmışlar Fırfır telefonda mesajlaşıyor. Hayırdır, diye sormuşlar.

“Yahu arkadaşım yazıyor, nerdesin diye. Ben de burada olduğumu yazdım. Belki gelir.”

“Ne alaka, gerek yok” derken inanmayacaksınız ama o da gelmiş.

Kapı çalıyor. Aynı sahneler. “Ben Fırfır 2” 😝

Vazife aşkıyla yanan bekçi, sitedeki araba trafiğinin arttığını fark edince devriye atmaya karar vermiş. Zırt pırt kapıda beliriyormuş. Göründüğü son seferde rakının da biranın da bittiğini fark etmiş ev ahalisi. Eee o kadar kişiye alkol mü dayanır? Bekçimize burada ihtiyaç düşmüş. “Al şu parayı, yettiği kadar erzak al” demişler.

“Abi hiç merak etmeyin, ben hallederim” diyen bekçinin surat ifadesini yaptılar, yıkıldım gülmekten. Sonunda almadığı bir şey kalmamış olan bekçi erzakla geri gelmiş. Kapıdan almak istemişler torbaları ama bekçi “Abi olur mu, ben hallederim” deyip geçmiş içeri, başlamış aldıklarını dolaba yerleştirmeye. “Biz yaparız” diyorlarmış, “Yok abi siz zahmet etmeyin, ben her şeyi hallederim. Siz keyfinize bakın” diyormuş. Sonunda bizimkileri salona geri göndermeyi başarmış.

Olaya bekçi dahil olunca herkes bir gerilmiş. Bakmışlar ki olacak gibi değil, biri YouTube’tan açmış Ankara havasını. Bekçiyi de “Hadi sana güle güle” deyip göndermişler.

Küçük oynamalarla başlayıp, oturmaya mı geldikle devam eden girişimci tipler vardır ya, tam o hesap… Fırfırlardan biri yukarı çıkıp fırfırlı kostüm giymez mi… Ankaralı diyor ki “Onu gördüm zaten fırladım yerimden.” Derken diğerleri de katılmışlar. İki katlı evde merdivende halay çekmeye başlamasınlar mı; bir aşağı bir yukarı, düşünsenize manzarayı. Bu sefer de bildiğiniz pavyona dönmüş anlayacağınız yazlık.

Sesi duyan yan komşular sonunda gelmiş “Hayırdır ne oluyor?” diye. Bizim millet kadar meraklı yoktur herhalde; sana ne, di mi 😉

Müziği kısıp öyle takılmışlar bir süre ama alkol bu, kanda durduğu gibi durmuyor. Bir süre sonra müziğin sesi gene açılmış, yeniden başlamış merdivenlerde halaylar.

Merdivenler yetmeyince çıkmışlar sokağa. Sokak dediğim site içinde sokak. En bombası, halayda kim var, tahmin edin. Bekçi tabi 😂 Araya sıvışamayacağı için halay başı bir de. Genç komşular da içiyorlarmış meğer. Bakmışlar eğlence var sokakta, onlar da dahil olmuşlar hemen. Eee ne de olsa Ankara havası. Helal olsun vallahi diyor ve kendi yorumumu kapatıyorum.

Halay da bir yere kadar tabi. Sonunda yorulmuşlar. Bekçinin halay bitince suratı düşmüş, bir kez daha kös kös gitmek zorunda kalmış. Bizimkiler de evde partilemeye devam.

Ev mi? Görmen lazım, diyor. Her yer her yerde. Toplamışlar ama. Merak edenler için onu da yazayım 😉

Sabahın ilk ışıklarıyla yatmışlar. Öğleden sonra kalkmışlar Ankaralı diyor ki “Kahvaltı yapıyoruz, millet kendine gelmeye çalışıyor ama herkes nasıl kaynaşmışsa muhabbet ‘Ee akşama ne yapıyoruz?’ Sanki annem babamla kahvaltı yapıyormuş gibi, nasıl herkes rahat rahat takılıyor.”

Değişik bir kafa olsa gerek. Ne marjinal ortamlar bunlar deyip çıkalım kerevetine.

Gırgırına,
Cem Albayrakoğlu