Özlemek

Özlemek; hasret kalmak, burnunda tütmek en zor duygulardan birisidir. Öyle ki;

“Özlemek ne garip
Ölüyorum sanıyorsun
Ama ölmüyorsun”
– Cemal Süreya

Diyor şair.

İşte öyle can yakan, iç acıtan bir duygu… Ama her duygu gibi insana dair, yani herkesin hayatında mutlaka yaşayacağı, kaçışın olmadığı bir duygu.

Sevdiği mevsim geçer o mevsimi özler insan, sevdiği bir mekana uzun süre gitmezse orayı özler, sevdiği evinden uzak kalır evini özler, sevdiği insanlardan uzak kalır onları özler.

Hepsinde kavuşma ihtimali vardır hatta çoğunda ihtimal yüksektir ama en kötüsü ve en zoru kaybedilmiş birine duyulan özlemdir. Dönüşü olmayan bir durum olduğundan bu özleme alışmak şarttır. İmkansız değildir bu elbette ama kolay olmadığı da aşikardır.

Özlemek ve Sevmek

Özlem duygusu sevmenin sonucudur. Özlenilenler, sevilen ama uzak kalınanlardır. Ne kadar zor bir duygu da olsa özlemek insana yakışır, çünkü sevmekle bir bütün sayılır. Sevmek olmazsa özlemek olmaz.

Özlemek ve Umut

Bu dünyadan göçmüş ya da hayatından tamamen çıkmış insanları özlemek dışındaki her özlemde kavuşmaya dair umut vardır. İnsanlar sevdikleri yerlere gitmeyi, sevdikleriyle tekrar görüşmeyi umut ederler. Bazen bu özlemin bitiş günü bellidir, bu yüzden gün sayarlar. O anlarda zaman geçmek bilmez gibi gelse de bir şekilde geçer ve kavuşma umudu hep tazedir.

Hayalleri Özlemek

Sevdiklerini özlemekten başka bir de insanın hayallerini özlemesi vardır. Okulu bitirince stresten kurtulacağını hayal eder insan, işe girince derin bir oh çekeceğini hayal eder, çocukları olunca mutlu olacağını, sonra çocukları büyüyünce rahat edeceğini, emekli olunca refaha ereceğini… yani ömrü boyunca hep bir adım sonrasını hayal eder durur. Belki farkında değildir ama henüz gelmemiş günleri özler her zaman.

Geçmiş ve Gelecek

İnsanlar “ah nerede o eski günler” diye hayıflanarak eskileri ve eskiden sevmiş oldukları ve belki de bir daha hiç gelmeyecekleri özlerken diğer taraftan da hayalleriyle yaşayıp gelecekteki mutluluklarını sadece o hayallere endekslerler. Belki de geçmişte özledikleri güzel duyguları gelecekteki hayallerinde yaşamayı beklerler. Bunu sürekli yapınca şimdinin güzelliklerini kaçırırlar. Okulun bitmesini sürekli hayal ederken öğrenciliğin tadını çıkarmayı kaçırırlar ya da emekliliğin hayaliyle çalışma hayatının güzelliklerini yaşayamazlar.

Özlemek zordur ama sadece özledikleriyle yaşamak çok daha zordur. Özlenenleri unutmamak güzeldir ama özlenenlere rağmen mutluluğu yakalayabilmek çok daha güzeldir.

İçinde yaşadığımız zaman dilimi de bir gün özlenenler arasına girecek. Yaşadığımız anların değerini bilerek yaşamak, yaşamın gerçekten hakkını vermek demektir.

Nalan Erpolat