Koca bir yaz geçti. Daha doğrusu koca bir kış ve ardından yaz geçti. Hepimiz ilkleri tecrübe ettiğimiz değişik zamanlar geçirdik. Ve yine geldi çattı sonbahar.
Sararmış yapraklar
Hiç planlamadım size bir sonbahar yazısı yazmayı. Bambaşka şeyler yazacaktım. Kıskançlık ateşiyle yanan ruhları masaya yatırıp; aşk, heyecan, entrika dolu satırlarla sizi karşılayacaktım. Ama olmadı. Sonbaharın etkisi olacak ki, şu anda aklımda daha doğrusu aklımda değil ama duygularımda sararmış sonbahar yaprakları uçuşuyor.
Tek başına gelmiyor
Ve sonbahar hiçbir zaman tek başına gelmiyor. Kafanızın içinde çalan hüzünlü şarkılarıyla, pantone kataloğundan fırlamış renkleriyle, ilhamıyla birlikte geliyor. Bazen beyaz kâğıdın üzerine yazılan karalamalı şarkı sözleriyle bazen de kurulan rengârenk hayallerle geliyor.
Sanılanın aksine, son değil başlangıç sonbahar
Koşturmalı yaşantılarımızın içinde melankolik bir durak, okurken altı çizilen satırlar, boynumuza dolanan hafif bir fular oluyor sonbahar. Bazen de geride bırakmanız gereken hikâyeleri yaprak gibi dökerek yürüdüğünüz bir yol. Ve kim yakıştırmış adındaki sonu bilmem ama bazen en güzel duyguların başlangıcı oluyor sonbahar.
Arafta
Asla sadece bir mevsim olarak anılıp geçilemeyecek kadar derin ve sahici.
Bir yandan da sancılı bir dönem gibi.
Arafta kalmış; yazık.
Yarısı yaz, yarısı kış, bazen bir güzel kızın, bazen aheste bir şarkının, bazen de ayrılığın adı olan “Eylül” ile başlayan, kimine antidepresan içiren, kiminin ayağını yerden kesen ama her durumda akşam vakti omuzlara bir ince hırka attıran sonbahar. Yazın hareketi ve neşesi içinde havada olan duyguların yavaş yavaş demlenmeye başladığı, rafa kaldırılan hüzün ve özlem duygularının istemsizce ruhumuzun derinlerinden yeniden yüzeye çıktığı mevsimin adı sonbahar. İnsanı söyleten sonbahar.
Sonbahar Rüzgarları
Düşen bir yaprak görürsen beni hatırla demiştin
Biliyorsun seni ben sonbaharda sevmiştim
Her sonbahar gelişinde sarı sarı yapraklarla
Kuru dallar arasında sen gelirsin aklıma
Rüzgârla düşen yapraklar daima senin hayalin
Yine bir sonbaharda döneceksin sen bana
Her sonbahar gelişinde sarı sarı yapraklarla
Kuru dallar arasında sen gelirsin aklıma
Söz: Erhan Yurdaer
Beste: Yıldırım Gürses
En derin sevgilerimle,
Seda Çağlayan
5 YORUMLAR
Ah o sondaki şarkı yok mu, o şarkı… Çocukken dilimden düşmezdi “Affetmem Asla Seni” şarkısı… 6-7 yaşında artık kime atar yapıyorduysam… Tam bir sonbahar yazısı olmuş Sedoş’um 🍁🍁 Ve senin yazın vesilesi ile de özlediğim bir sesi tekrar dinleme keyfine eriştim.
Kalemine sağlık arkadaşım.
Beni de bu yazıyı yazmaya zaten yazının sonundaki şarkı teşvik etti. Spotify listelerimden birini dinlerken başladı. Burnumun direği sızladı. Bazen sızlıyor 🙂 Geçmiştekiler bir şarkının peşine takılıp geri geliyor. İşte ondan sonrası sonbahar…
Teşekkür ederim yorumun için.
Sevgiler & öpücükler
Baharın sonunu da başını da çok seviyorum. Renklerin hayale büründüğü dönemler. Sen de ne kadar güzel anlatmışsın Sedacım. Doğaya çıkıp turuncu yaprakların içine yatasım geldi satırlarını okurken 🙃
Didemcim, bünyemde yaşayan romantik serseri peşimi bırakmadığı sürece daha çok sürüklerim sizi turuncu yaprakların içine.
Teşekkür ederim hem okuduğun hem de fikrini paylaştığın için.
Öperim çok çok.
Selam Seda;
Aslında başta yazdığın aşk, entrika da fena olmazdı yani ama “sonbahar” da iyi geldi vallahi. Hele bir de yemyeşil bir bahçe içinde ortancalarla mis gibi bir hamağa yatmış, ne dert var ne de keder ne sıcak ne soğuk, ohh daha ne olsun vallahi.
Kalemine sağlık.