“Kafa bir dünya geldi bu dün gece. Ağzına doğru çakmak çaksan alev alır yemin billah. Öyle içmiş. Akıl desen yalelli, iki cümleyi bir araya getirip konuşamıyor. Sıkıcı bir şarkının nakaratı gibi aynı yerlerde dönüp duruyor.” “Eeee?” “Moralim çok bozuk, sende kalacağım, dedi.” “İyi madem,…
Son Sokağın sesleri yavaş yavaş evin loş salonunu terk ediyordu. Mete, pencereye doğru gidip perdenin aralığından dışarıya baktı. Giderek azalan insan kalabalığı artık caddenin karşı tarafındaki kaldırımın üstüne oturmuş komşuların kaygılı varlıklarına yerini bırakmıştı. Gözlerini ilk katın penceresinden ayırmadan, kulaktan kulağa oynayan küçük çocuklar…
7.GÜN | Çöküş Atalay Apartmanının önündeki kalabalık giderek artmaya başlamıştı. Mete, polis kordonu ile çevrelenmiş apartmanın girişinde sanki birini bekliyormuş gibi kalabalığın içine baktı. Sonra cebindeki sigara paketinden bir sigara çıkarıp sıkıntıyla yaktı. Hiç kuşkusuz meslek hayatının en garip olaylarından biri ile karşı karşıyaydı.…
6.GÜN | Kabulleniş Midemdeki ağrı ile uyandım sabah. Saate baktım, altı on sekiz. Normal zamanlarda bu saatte kalkabilmem bir mucize olurdu. Hatta seyahate giderken; eğer erken saatteyse uçağım, o gece uyumazdım. Dört günün ardından yatağıma gelebildiğim için mutluyum, bu sefer rüya ya da kâbus görmedim.…
5.GÜN | Fırtına Öncesi Sessizlik Şirketteyim ama her yer öylesine karışık ki. Fırtına öncesinin o iç bayan sağır sessizliği gibi. İnanılmaz boğucu bir hava var. Klimalar çalışmıyor ya da bu yumru benim boğazıma ilerledi ve beni boğmaya kararlı. Onun odasına gitmek için odanın çevresinde dolanıyorum.…
4. GÜN | Yenik Kumandan Savaş Alanını Geziyor Aşk, Ah aşk… Kalbimden içeri, en derinlerimdeki aşk. Sevdiğimin gözlerinde, Her şeyi zamansız yenik bırakan aşk. Kadınlığım ya da erkekliğim neye yarar? Sen olmasan aşk. Aşk, Ah aşk… Saat yedi. Gözlerimde inanılmaz bir ağrı ile uyandım.…
3. GÜN| Ah Ayrılık! Yaman Ayrılık! İnsan kendi kendine ne zaman konuşmaya başlar? Yalnız hissettiğinde? Delirdiğinde? Ya da belki delirmemek için? Ya da içinde çok şey biriktirdiğinde? Bakmayın, hepimizin içi çöplüğe dönmüş durumda aslında. Dönüştürmeden veya atamadan o çer çöpü bastıra bastıra en derinlerimize…
1.GÜN | Kara Gün Dün gece bitti her şey… Akbabanın Anka’nın yuvasını dağıttığı gibi Kahpe aydınlık da dağıttı içinde yittiğim yatağımızı Faniydik, Biliyordum ne zamandır da Konduramıyordum bir türlü Bir kayıp masal zincirlemişlerdi çünkü sırtımıza Küllerinden doğan zümrüt Anka kuşunu anlatan. O gittikten…
“Nasılsın?” diye sordu ilk. Bu sorunun altında aslında onlarca başka soru yatıyordu. Etraflarındaki insan kalabalığının farkında olmadığı, sadece ikisinin bildiği onlarca soru. Geçmiş zamanın hesabını sorar gibi değil de sanki başka türlüsünün mümkün olup olmadığının cevabını arayan sorular. “İyi diyelim, iyi olalım.” diye yanıtladı.…
Televizyonun sesini sonuna kadar açtı. Amacı kafasındaki diğer sesi susturmaktı. Ne var ki; o sesin başka bir gürültü ile bastırılabilecek gerçek bir tınısı, bir titreşimi yoktu. Yani tüm dünyanın bildiği şekliyle aslında bir ses bile sayılmazdı. Bedendeki tüm hücrelere bir kanser gibi sızan, teklifsiz,…
