Mehmet Gökcük

Egoların Savaşıdır Hayat Bilseydiniz bu dünyaya geliş sebebinizi Öyle bencil olmazdı tavrınız Öyle hissiz bakmazdı gözleriniz Öyle bomboş kalmazdı yüreğiniz… Bilseydiniz şu fâni âlemde haddinizi Öyle yükseklerde tutmazdınız başınızı Öyle küçük görmezdiniz başkalarını Böyle kötülükler sarmazdı dünyayı… En kötüsü de ne biliyor musunuz Hiçbir…

Kırmızı Beyaz Bir Sevda Al’ında kalbi var Anadolu’nun Ak’ında temizliği Anadolu ruhunun Bir bayrak ki; Kendi başına bir destan Bir sevda ki; Âleme rest, kükreyiş, feverân… Bilir dünya bizi Başkadır vatana düşkünlüğümüz Yanıltmasın bazen birbirimize düşmüşlüğümüz… *** 29 Ekim Cumhuriyet Bayramımız Kutlu Olsun… Cumhuriyetin…

Eskisi Gibi Yürüyelim yine yan yana Yana yana bazen aynı dertten muzdarip Bazen uzaklaşalım şehirden İşi gücü erteleyip… Eskisi gibi olalım Eskimeyen o hisleri uyandırıp içimizde Dışımıza vuralım sevgimizi… Ben yine gözlerine şiirler yazayım Sen yine gülümse, şiirimden daha güzel bakışlarınla… Hani bu koca…

Hiç Sözüm eskir, yüzüm eskir Adımlarım kısalır gitgide Saçıma aklar düşer göğünden dertlerin Dert ettikçe derdini birilerinin… Ben giderim Gider benden, benim bildiklerim Ekşi bir tat bırakan dostluklardan ziyade Bir çocuğun gülümsemesi anlatır hakikati Çünkü masumiyet kusursuz sevgilere yakışır… Her şeyim ve her şeye…

Yine Eylül Zamanı Dağlara, denizlere selamdı gülüşüm Öyle geçtim zorlu okyanusları Gemilerle ve sonsuz ümitlerle Bir şarkı değildi bu defa dilime takılan Bir şiirdi içimde biriken Yazılmaya hazırlanan… Vakitler geldi geçti Gün doğumunda sancı Gün batımında müjde verdi saatler Ve sonra hepsi durdu Dünya…

Renkli Bombalar Dünya felaket bir yer, sonunda başardılar Sevgi zarif denizdi, çamurla taşırdılar İşlerine gelmeyen bir şey olduğu zaman Bir koydukları yerden, dünyayı aşırdılar… Cebi delik fakirin, ekmeğiyle oynayıp Boynu bükük garibin, hayallerini çalıp Kendi servetlerini, onlarca kez katlayıp Açlıktan ölenleri, duyunca şaşırdılar… Nükleer…

Aşka Ona boyun eğmek ya da palazlanmak değil Sürekli ondan bahsetmek değil İllâki adını dağa, taşa, yaprağa yazmak değil Unutmak, es geçmek hiç değil… Aşka; Duru hisleri olan yürekler Duruşu olan sağlam kişilikler Yazılmasa da bir şair tarafından Zarafetle hissettirilen şiirler lazım… Mehmet Gökcük…

Çağır Kendini Öğretilerle dolu hayat Zaman hâlâ en değerli, en hasarlı, en garip Üzerini örttüğümüz sorunlarla beraber bir yanımız ateşte Ruhumuz dalga dalga, bir keşmekeşte… Dünya ağır ve içi yangın bir mesken İnsan kusurlu ve inatçı bir hikâye O yüzden darbeler ve depremler birbirine…

Yük Yaşından küçük gösteren pek az Yaşından büyük gösteren pek fazla Üstelik bunca teknolojiye rağmen… Çünkü yüksüz gezinemeyen hamallarız hepimiz Alıştık, illâki bir şeyleri yüklenmeye Çok sevdik sorun sahibi olmayı Ve çözmeye çalışmayı Bizim için sessiz, sükûn günler çok sıkıcı… Zira bir adaya düşsek…

Bilge Olma Mutlu Ol Tutup ellerinden kendinin Kalbine şöyle iyi bir bakım yapıp Aynı zamanda bedenine ve ruhuna Bahar katıp yürüyebilirsin… Nefes alıyorsan hâlâ Fırsatın var demektir, yaşamak için “Yaşamak” diyorum beyim Öyle alengirli işlerden uzak durup Boş yere yormadan varlığını Sade ama etkileyici…

Olmadan Ölme Birileri çok sevdi Birileri alkışladı Birileri sırtını sıvazladı diye Oldun sanma Hayat devam ediyor… Birileri kazıkladı Birileri ihanet etti Birileri çekip gitti diye Öldün sanma Hayat devam ediyor… Yani övgülerle serenat yaparlarsa yüzüne İşin içinde iş vardır, aldanma “Seni seviyorum”lar pek kolay…

Seni Seviyorum Çocuk Seni seviyorum çocuk Hangi diyardan olursan ol Hangi meşrebin elinde büyürsen büyü Hangi toprağın suyunu içersen iç Hangi yollardan geçersen geç Seni seviyorum… Çünkü senin yüreğin Cennetidir şu kirlenmiş dünyanın Hesapsız, koşulsuz sevmenin makamıdır Anlamıdır masumiyetin, günahsızlığın… Seni seviyorum çocuk Seni…

Kaktüs Seneler seneler oldu Bir gün olsun es geçmedim varlığınızı Kışları sessiz direnişle Yazları boyunuzu aşan coşkuyla yaşasanız da Ben hep aynı derinlikte bir sevgi duydum size karşı… Hep güllere yazdım gençken Papatyalara sordum yarınımı Orkideler hediye ettim mutlu günlerinde birilerine Hanımeli görünce heyecanlandım…

Yanılgı Küçüktüm 80’lerin çocuğu olarak Sokaktaki taşı da oyuncağım sayardım Sevdiklerimi canım gibi severdim… Üzerim kirlenirdi, oyuncaklarım kirlenirdi Yüreğim asla kirlenmezdi… Çünkü Adile Naşit izliyorduk; Sevgi diliyle konuşuyordu Sevgiyle bakıyordu herkese ve her şeye… Çünkü komşu annelerim, annem kadar anneydi Arkadaşlarım can evimdi, yıkılması…

Kayıp Kimlik Dağlar üzerinde bir kuş Taşırdı beni benden ötelere Yeterince sevseydim… Ne de olsa Bir çoban köpeğinin bulduğu kolyedeki Solmuş papatya rengiydi kalbim… Yorgun düşecektik, belliydi Ne kadar anlatmayı denesek de Hem anlatılamaz bir yanı vardı hayatın Hem de beceriksizdim… Bunca alfabeye ve…

Sonsuz Sevgi Belki diye başladı hikâyeler İnatçı bir gayretle sevgiye tutundu yürek Rayihasına bin anlam katarak müjdenin… Elim kalbimde bekledim seni, hissimde şiirdi varlığına hayranlığım Yüzüme eskimez bir gülüş geldi seninle… Lâyık olmak için çırpındığım mutluluk Üzerime büyük bir sorumluluk Lahzalara dem katan, bahardan…

Varlık Sahası: Sen Anlat Seni Sana seni anlatmam pek zor Sen anlat seni bakışlarınla Gözlerin bir şiir söylesin Ya da çarpışmak üzere olan bulutlarla buluşsunlar Belki, gerçekten iyisin Belki de büyük bir derdin var… Seni senden tutmam pek zor Ancak sen başarabilirsin bunu Dehlizlerden…

Belki Diye Bir Şey Var “Belki” diye bir şey yok güzel insan Zamanı geriye almak hususunda Lâkin şimdiye yakışıklı bir duruş Kudretli bir inanç Yürek dolusu bir sevgi yakışır Ve yarınına uygun düşer o “Belki”… Anda güzelsin, görüyorum Seversen daha güzel Sevdiğini söylersen daha…