Bilgisayarın başına her oturduğumda ne yazacağımı düşünüp duruyorum. Durumun herkes için iç açıcı olmadığını biliyorum ancak hayal alemindeymiş gibi yapıp bir şeyler kurgulamak zor geliyor. Hayata devam etme şevkini, hayalini kurduğumuz yarınlar veriyormuş meğerse. Ancak bu yıllar sonrasının hayali değil, gayet sıradan olaylarla geçecek…
Şu son birkaç yıldır ülkede ve dünyada yaşanan, canımızın yanmadığı, üzülmediğimiz olayların sayısı bir elin parmaklarını geçer mi? Merak ediyorum. 2019 yılından insanlık olarak resmen kurtulmak istedik. Sayıların yaşadığımız olaylarla ilgisi varmış gibi varsaymayı tercih ettik. Haksız da değildik. Yeni başlangıçlara gebeydi 2020 yılı.…
Sevgili Sen ve Ben Ailem, Bu kız bu hafta sonu 18 oluyor. Bu zamanları düşlerken o kadar uzak gelirdi ki bana. Hayatımın bambaşka olacağını, filmlerdeki gibi olacağını zannederdim hep. Ancak elbette ki hayatım bir film senaryosu değil ancak yine de çok güzel. Rüştümü alıyorum…
O benim için hep bambaşka bir anlam taşıdı, kalbimde hep farklı yerde. Daha derinlerde, kelimelerle anlatılamayan hislerin kaynağında o. Her zaman kardeşi olduğum için kendimi şanslı hissettiğim kişi; abim. Aramızda tam 10 yıl var. 1992’nin şubat ayında dünyaya gelmiş, 2002 yılında ise ben belirivermişim…
Evlenince her şeyin değişeceğini düşünenlerdendim ben de. Sanki o imzalar atıldıktan sonra peri masalım başlayacaktı. Ama işler aynı çatının altına girince değişti. Başta her şey güzeldi. İki insanın birbirini sevdiğini fark ettiren bir ilişkiydi bizimki. Birbirine vakit ayıran ancak zaman da tanıyan, sınırları ve…
Kısa bir mola için neler gerekli? Sıcak bir bardak çay ya da bir fincan kahve mi? Soğuk yağmurlu bir günde battaniyenin içinde tüm gün yumak halinde oturmak mı? Pencereden bakıp gökyüzünün bittiği o en uzak yere gitmek istemez mi insan? Uçsuz denizde ufuk çizgisinin…
Kimse bize hayatımızın en hızlı ve çabuk geçecek olan 10 yıllık dilimine girdiğimizi söylememişti. En azından girişte bir bilgilendirme, bir broşür veya danışmanlık hizmeti olmalıydı. Bize çocukluktan çıktığımızı sağ olsunlar söylemişlerdi ancak hepsi bu kadardı. Gerisini bir şekilde öğrenir, insan düşe kalka büyür, deneyimler…
Yorgun yüzünü pencereye çevirdi. Vaktinin dolduğunu biliyordu. Küçük odada gözlerini gezdirdi. Bunca yıl yaşadıktan, farklı yerlerde bulunduktan sonra burada bitecekti hayatı. Güzel bir yaşamdı, diye geçirdi içinden. Dibine kadar yaşamaktı onunki. Sevdi, sevildi, nefret etti, pişman oldu, çok ders çıkardı, merhamet etti, gözyaşlarının kıymetini…
İçinde bulunduğu sınıfa göz gezdirdi. Rahat değildi. Uzun zamandır çalıştığı bir sınavdı bu. Çaprazındaki sıraya baktı. Boştu. Sahi onu en son ne zaman görmüştü? Önünde duran 3 sayfaya baktı. Bir haftadır gecesini gündüzüne katıp çalıştığı her şey, bu üç sayfa içindi. Çıkabilmesi için kaç…
Hayatımızda birçok şeyi hep “enlerle” sınıflandırırız. Bunun illaki pozitif bir yanının olmasına da gerek yoktur üstelik. En iyi günümüz, en iyi kombinimiz, en iyi makyajımız, en iyi sunumumuz, en iyi notumuz vb. Bu en iyilerimiz her zaman göstermezler kendilerini. Fakat kötüler her an gözümüzün…
Ne bir avuç toprak, ne birkaç antlaşma. Koskoca bir tarih, millet ve çekilen o amansız acılar bütünü. Bizim sahip olduğumuz o mukaddes değer sadece bir yönetim biçimi değildir. O mukaddes değer ki; özünde gözü yaşlı anne ahı, henüz on beşinde eli silah tutmak zorunda…
Sabah çalan alarmla uyandı. Birkaç saniyeyi ayılabilmek için ayırdı. Yataktan kalktığında ilk iş masasının üstüne çıkardığı kitaplarını çantasına yerleştirdi. Üniformasını giydikten sonra az da olsa kahvaltı yapabilmek adına mutfağa ilerledi. 10 dakikası vardı. Servisin geldiğini anladığında hızlıca aşağı indi. 1 saatlik yol boyunca kulaklığıyla…
