Küçükken okula başlamak için inanılmaz bir heves duyuyordum. Ablam ilkokuldayken, babama beni de okula yazdırması için her gün ağlayarak yalvardığımı hatırlıyorum. Bunun iki sebebi olduğunu düşünüyorum: 1. Ablam okula gidiyor ve ben gitmediğim için eksik kalıyorum. (Nasıl olur?!) 2. Her yerde yazılar var, herkes…
* Yazarın Notu: Bu yazıyı, Yoke Lore’den Safe and Sound dinleyerek okumanız tavsiye olunur. YouTube linki için tıklayabilirsiniz. “Merhaba bayım!” Gelen sesle başını arkaya çevirdi. Her gün tam bu saatlerde gelen komşusunun minik kızını görünce sıcak bir tebessüm etti. Güneşin batmasına yakın, gök kubbe…
Bilge Kadın yazısının ilk bölümü için 👉 Bilge Kadın | 1 Bilge Kadın’ın dizinin dibine oturmuş, söyleyeceği hiçbir sözü kaçırmamak için olabildiğimce konsantre, çokça da merak içerisinde konuşmasını bekliyordum. Nar çiçeği kupasını eline alıp rezenesinden bir yudum içtikten sonra nihayet konuşmaya başladı: “İnsanlar uzunca…
Okuyacağınız satırlar genç bir zihnin gördüğü, gözlemlediği, düşündüğü bir vaziyettir. Belki bir yetişkin kadar fazla gözlemleme imkânım olmamıştır ya da bir yetişkin kadar bilgim de yoktur. Herhangi bir iddiada değilim zaten. Ancak benim de bir genç olarak akranlarımı, bir neferi olduğum genç nesli içlerinden…
Yazılarımı devamlı olarak okuyan biriyseniz fark edersiniz ki yazılarımın birçoğunda kendimden bahsediyorum. Şayet kendimden bahsetmeyip yalnızca okurlarıma bi’ fikri sunmak için yazdığım bir deneme veya -hepsinde olduğu gibi, kurgu ile yazılmış- bir öyküyse bile, çiçek tozu kadar da olsa kendimden bir şeyler katıyor, böylece,…
* Yazarın Notu: Bu yazıyı, Nilipek – Havada bir Hinlik Var dinleyerek okumanız tavsiye olunur. YouTube linki için tıklayabilirsiniz. Anlam bulmaya çalışan gözlerimle etrafa bakıyorum. Kaşlarım hafif çatık, alt dudağımın titrediğini hissedebiliyorum. Bakışlarımla bir şeyler aradığımı görebilir herhangi bir insan. Bakmakla yetinmeyip görmeye çalışan…
* Yazarın Notu: Bu yazıyı, Nilipek – Gömülür dinleyerek okumanız tavsiye olunur. YouTube linki için tıklayabilirsiniz. Yalnızlığı seviyorum. Çünkü, günün büyük bir kısmında insanlar ile beraber olmak zorunda kalıyorum. Her insan bir düşünce anlamına gelir ki her düşünceyi var eden de bir ses vardır.…
Arkadaşımın daveti üzerine gittiğim gece kulübünde çok sıkıldığımdan dolayı eve dönmeye karar verdim. Deri ceketimi alıp, kimseye hoşça kal demeden dışarı attım kendimi. Berbat müzik başımı ağrıtmıştı. Hava çok soğuktu. Bu yüzden de taksi beklerken deri ceketime iyice sarılmıştım. Yaklaşık yarım saat geçmiş olmalıydı.…
Sınavın son dakikalarıydı. Son sorudaydım. Tabi ders matematik olunca bayağı bir zorlandım. Deneme sınavı için kurdukları alarma bakıp bakıp duruyordum. Sözel bölümde ve fen bilimlerinde o kadar zaman harcamasam belki de daha fazla vaktim kalabilirdi. Ama kalmamıştı. Bu nedenle kalemim, filmlerdeki bilgisayar korsanlarının klavyede…
Yine söylemek istediğim bazı şeyler var ve yine sert bir başlık ile buradayım, üzgünüm. Son zamanlarda bazı konularda aptallık ettiğimi fark ettim ve oturup düşününce kendime kızdım. Gerçekten hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyoruz. Öyle bir rahatlık var ki hepimizde, ölmeyecek gibi davranıyor, kırıyor, üzüyor ve…
Beş yaşındaki bir çocuğun hikayesi bu. Aç değil, susuz ya da evsiz değil. Peki, neden acıklı bir hikâyeye başlar gibi başladım? Çünkü en yakın arkadaşını daha küçücükken kaybetti. Çok utangaç biri olduğumdan pek fazla arkadaşım yoktu. İnsanlarla konuşmak istiyordum. Ama fazlasıyla çekingen biriydim. Bir…
Çoğu insan çocukken bir gün dünyada iyiliğin kazanacağına ve güneşin günün birinde tamamen iyilik ve güzellik ile kutsanan bir dünyaya doğacağına inanır; içinde bunun için bir umut taşır. Yetişkinliğe erip hâlâ bu umudu kaybetmemiş olanlarınız da vardır belki. Realist düşünecek olursam tüm savaşların, krizlerin,…
Dershaneye başladığım ilk günlerde şöyle bir olay yaşandı; Türkçe dersindeydik ve eş anlamlıları öğreniyorduk. Öğretmen tahtaya, “Akıllı ve uslu eş anlamlıdır” yazdı. Bilmediğimden dolayı ben de “Akıllı ve uslu eş anlamlı mıydı öğretmenim?” diye sordum. Öğretmen cevap veremeden arkadan bir ses yükseldi, “Tabi ki…
Ben anlamıyorum, anlamak için çaba da gösteriyorum oysa ki ama yok! Hiçbir açıklaması yok bu insanların. Zihnim kalabalık bir AVM’nin rahatsız edici uğultusu gibi, asla susmuyor. Bir yanım kabul edemiyor ama bir yanım da “İnsanlar BÖY-LE! Ne bekliyordun ki?” diye çığlık çığlığa haykırıyor. Sonra…
