Bizim buralarda bir söz vardır; "Eli bok olanın karnı tok olur." Üstümüz başımız, elimiz boktan hiç çıkmadı ki zaten. Tezek karar ya, suva ya yakacak ederiz. Olmadı hayvanların, bebelerin altını temizleriz. Haaaa bir de birbirimizin bokunu ele güne karşı açık etmez örteriz.…
Benim adım Hacer. Şu kazulet, iki büklüm adamla tam altmış senedir şehre hem çok yakın hem çok uzak bir köyde yaşıyorum. Şehre yakın; atın, araban olursa elbet. Uzak, ne atımız ne de arabamız var çünkü. Benim kazulet hep çalışır oysa; oduna gider, davar güder,…
Büyük ninem Rumeli illerinden devşirme bir aşçı yamağı, büyük dedem ise bostancı tabir edilen padişahın yakın korumalarındanmış. Ninemin uzun gür ve kızıl saçları varmış. Annesi kızının saçlarını her taradığında; “Saçının rengi, sevdalına alev olsun” diye dua edermiş. Bizde aşk için dua etmek gelenektir. Bir gün…
Bu öykü özellikle açılmak üzere olan okulların hemen öncesinde yazıldı. Lütfen öğrencilerimizi tanıyor bile olsak yeniden gözden geçirelim, yaklaşık beş buçuk ay oldu, çok şey değişti hayatlarımızda, lütfen onları merak edip hayatlarına bir kez daha dokunalım. Biliyorum bütün öğretmenler melektir, melek kanatlarımızla dokunalım, onları…
Bu metin biraz kurgu, çokça gerçeklik ve büyük bir sevgiden ibaret. Onu niye mi yazdım? Son günlerde inanılmaz şeyler yaşıyoruz; çocuk kaçırmalar, çocuk cinayetleri, kadın cinayetleri, silahlı saldırılar, hayvanlara, bitkilere yapılan eziyet ve işkenceler, dolandırıcılık, şiddet, şidde,t şiddet ve daha bir sürü katlanması imkânsız…
Şimdi okuyacaklarınız; tutkunun sabırla, umudun inanmakla anlam bulduğunu keşfetmişlere ve sevgide sınır tanımayanlara yazıldı. Sen Elmayı Seviyorsun Diye | 1 Büyükannem yazları yurtdışında, kışları bizimle yaşardı. Ailenin tüm çocukları onun gelişini dört gözle beklerdik. Yaptığı türlü reçeller gibi tatlı mı tatlı bir dili vardı.…
Affan renklere tutkun. Çocukluğu renklerin oyun tahtası. Şimdilerin çok başarılı mimarı, grafikeri, ressamı, sanatçısı. Çocukluğundan beri başaklarla dolu tarlaların kardeşi o. Akşam güneşi altında uğuldayan derelerin arkadaşı. Kahverengi gövdeleri yüzünden deli, kalk gidelimci ağaçların akıl hocası, onları güvenle dengeleyen yeşil yaprakların ise dostu. Sevginin…
Merhaba, üç öykü yazdım sizler için. Yüreklerinize nefes üflesin diye. Elleri iki yana düşenlere, elinden geleni ardında bırakmayanlara, el arı düşman körlerine, elbirliğine inananlara, el âleme, el açanlara, eli eline değmemişlere, evde ne varsa elle paylaşanlara, eli yüreğinde gezenlere armağan olsun… Elini Ver…
Küçükken en sevdiğim şeylerden biri de; büyükannemin dizlerine yatıp onun ela, yeşil hareli gözlerine bakarak anlattığı masalları dinlemekti. Masalların seyri; “Sorna ne olmuş büyükanne, peki neden öyle olmuş?” diye sorarsam alışılmadık, büyülü, sıradışı bir hale dönüşürdü. Bu çok eğlenceliydi. Eğer anlatılanlar; sıkıcı ve sıradansa…
Adam gibi yaşamayı beceremedim ben!!! Şimdi bir başıma, kendimle kavga bile edemez oldum. Çünkü, kendimi bildim bileli bana eşlik eden; kah kavga kah muhabbet ettiğimiz iç sesim ümidi çoktannn kesti benden. Bırak karşılıklı konuşmayı, kavga bile etmiyor artık, susturdum mu, küstürdüm mü bilmiyorum ama…
