İnce Mevzu

İnsan Biriktirmek

31 Ekim 2019

Yazı: İnsan Biriktirmek|Yazan: Seda Çağlayan

Çok klasik bir başlık olduğunun farkındayım ama zihnim bugünlerde bu tip düşüncelerle ve kalbim de bu tip hislerle dolu. Çaresiz sizi de ortak edeceğim.

Geçmişten Gelenler ve Hep Kalanlar

Biraz önce bir haber aldım. Canım sıkıldı. Uzun yıllar önce tanıdığım ve benim için aradan geçen tüm zamana, yaşanan türlü türlü hadiselere ve kırgınlıklara rağmen bendeki yeri ayrı olan birinin çok kıymetlisiyle ilgili olumsuz bir haber. Elimden bir şey gelmeyeceğini bilsem de kafamda hemen türlü türlü düşünceler dolaşmaya başladı: Nasıl destek olabilirim acaba? Ne dersem kendini daha iyi hisseder? Uzun zamandır görüşmüyoruz ama bunun benim için durdurucu bir etkisi yok. Bu gibi önemli hadiselerde araya giren zaman, olay, kırgınlık ne varsa rafa kaldırıyorum. Çünkü bence gerçek sevgi böyle bir şey. Sevgi buharlaşıp uçmuyor. Zaman içinde değişiyor belki ama yok olmuyor. Böyle önemli tetikleyiciler olduğunda da tekrar devreye giriyor. Geçmişten gelenler buharlaşıp uçmuyor, konum değiştiriyor ama aslında hep sizin olmaya devam ediyor.

Çocukluk Arkadaşları

Bir de daha da eskiden getirdiklerimiz oluyor. Gerçekten çocuk yaşta tanıdığımız insanlarımız. Ortaokul, lise arkadaşlarımız. Onların durumu daha da enteresan. Orada sonsuz bir güven duygusu var. Onlarla iken kendini tamamen özgür bırakabiliyorsun. Sonsuz saçmalayabiliyorsun. Zaten birlikte büyümüşsün ve birbirinin her türlü saçma haline şahitlik etmişsin dolayısıyla bugün hangi konumda olursan ol (ki bizim grubumuz bugün hâlâ bizi çok şaşırtsa da çok şükür bir baltaya sap olabilenlerle dolu), onlarla iken hop en başa dönüp on üç, on dört, on beş yaşlarını yaşıyorsun. Birbirinize emek vermekten, birbirinizi kollamaktan, birbirinizle dalga geçmekten, yaşadığınız sorunlar sırasında birbirinize sığınmaktan vazgeçmiyorsunuz. Büyük şans, büyük zenginlik.

Bunlar Hep Emek İşi

Ama şöyle de bir gerçek var elbette; vermeden almak Allah’a mahsus. Bizler bunu bilinç üstü bir düşünce olarak yaşamasak da yukarıdaki her iki paragrafta geçen benzer ilişkilerde bizi birbirimize kopmayacak bağlarla bağlayan çok kıymetli bir şey var. Emek. Bahsettiğim bu ilişkilerde geçmişte kişilerin birbirleri için sarf ettiği emek, gösterdiği ihtimam, paylaşılan gerçek duygular bu ilişkileri zamanın karşısında ölümsüz kılıyor. Bugünün dünyasıyla karşılaştırdığımda görüyorum ki bizler birbirimize aslında çok da naif davranmışız.

Ve Yeni Dönemciler

Bir de daha olgun yaşlarımızda hayatlarımıza dahil ettiğimiz insanlarımız var. Üniversiteden, ilk iş deneyimlerimizden başlayarak olgun yaşlarımıza doğru bizi taşıyan hayat yolunda bizlere gönderilen hediyelerimiz. Seçici olduğumuz, “Tamam abi, yeter bu kadar, benim arkadaşlarım bana yeter, daha fazla insan istemiyorum” tripleriyle ortalarda bilmiş bilmiş gezinirken karşımıza çıkan yeni nefes durakları. Hayatın içinde debelenmeye başladığın o zamanlarda yönünü tam da bulamadan yetişkin körebesi oynarken sana yol gösteren güzel ruhlar. “Olmasaydın eksik olurdum” diyebilecek kadar kendin hissedebildiğin başka senler.

İnsan Biriktirmek

Tüm bu yazdıklarımdan sonra şimdi gözlerinizi kapatıp bir an düşünün. İsimleri ve yüzleri gözünüzün önüne getirin. Hafifçe gülümseyeceğinizden eminim. Sonra bir adım daha özelleştirip anılarınızı hatırlamaya çalışın. O tarihe, o yere gidin. Şu an içinde bulunduğunuz atmosferin bir tık üzerine geçeceğinizi garanti ederim. Hayalin içinde yaşadığınız o gerçek duygular gününüzü güzelleştirecek. Elinizde şahane bir hayat arşivi olduğunu hep hatırlayın ve mümkünse bugün size bu sıcacık duyguyu yaşatan o anının diğer kahramanına bir selam çakın. Yöntemi size kalmış.

Gördüğünüz gibi totalde her türlü kârdayız 😉

En derin sevgilerimle,

Seda Çağlayan

BEĞENEBİLECEĞİNİZ İÇERİKLER

4 YORUMLAR

  • Yanıtla Didem Kılıç 31 Ekim 2019 at 11:35

    Gene mi döktürmüşsün sen acaba 🙂

    • Yanıtla Seda Çağlayan 1 Kasım 2019 at 03:37

      Ben döktürmüyorum aslında 🙂 Yaşananlar beni bunları yazmaya teşvik ediyor diyebiliriz. Bir de sizler okuyorsunuz diye daha da bir hevesli yazıyorum galiba.
       
      Teşekkür ederim 🙂

  • Yanıtla Irem Savas 1 Kasım 2019 at 20:04

    Dostun “eskimeyenisi” diyorum ben onlara eski olduğu için değerli, yeniler gibi taze ama asla eskimeyen 🙏🏼
     
    Kaleminize sağlık, beni düşüncelere daldırdıı🌼

    • Yanıtla Seda Çağlayan 2 Kasım 2019 at 00:41

      İremciğim, ne güzel bir kelime türetmişsin. Ben de hemen hafızama alıyorum 🙂
       
      Sevgiler ve öpücükler…

    Cevap Yaz

    Yazı: Pembeden Yeşile Bütünlük | Yazan: İrem Savaş
    Girne Antik Liman
    Girne Antik Liman
    Öykü: Umarım Bu Gece Öldürülmem | Yazan: Didem Çelebi Özkan