Kalbimde bir hücrem seslenmekte. Bırakmam için bir gül yaprağı yere. En ince pembe en yumuşak en pürüzsüz. Kalbimde bir damar titreşmekte. Savaşan bir kılıcın gölgesinde. Sonlanmış bir mücadele. Kalbimde bir doku beklemekte. Gelecek sevgilere açmak için daha çok yer. Yeryüzünde bahçelerde. Kalbimde bir korku…
Ah zaman! Bu soğukta böylesine sıcak bir sürpriz. İşte nasıl desem; acayip içli bir havadis, beni benden alan, beni başka bir benliğe taşıyan dehliz. Evet evet, yanlış tahmin etmediniz; bir çift göze takıldı bakışlarım, öyle soğuk, boğuk, boşluk dolu bir kasım gününde, Dünya’nın en…
Kasım. İklim ötesi bir şuur. Şehri griye boyayan bir şiir. Herkesten daha güzel ve üstelik gönlün derinliklerine yazan şair. Sonbaharın son demi. Kışın merhabası. İnsanoğlunun kendisiyle hemhâl havası. Kasımda ben; başka bir ritmine geçerim hayatın, aldığım soluğun hissiyatı, tuttuğum dileğin evrensel uzantısı, bakış açım,…
Ayrılıyorum, çocukluğumdan, deliksiz uykularımdan, masum yatağımdan, yastığımdan. Arkama bakmadan gidiyorum, beni bırakıp uzak diyarlara. Hem de iki adım uzaklıklara. Çok farklı diyarlara gidiyormuş gibi gidiyorum. Gidiyorum, bilmeden ayrılamayacağımı kendimden. Derinlerimde ayrılmış olmanın acısı da cabası. Gittiğim yerlerde otları biçiyorum, tarlalar sürüyorum, memeler okşuyorum ama…
Büyütme gözünde dertlerini. Hiçbiri senden büyük değil. Ve sen de büyük değilsin, Dünya da. Son ânın gelmeden anlarsan eğer küçücük Dünya'da, küçücük sen, küçücük dertlerini büyütmeden kocaman mutluluklar bulabilirsin. Ölü gibi bakmasın o güzelim gözlerin. Umutla, sevgiyle ve aşkla yaşayabilirsin. Yaşayabilirsin.…
Onca yıl yaşadım. İşgal ettim Dünya'nın bir köşesini. Yılgınlıklara koşarcasına uğraş içinde, hep bir şeyleri yakalamaya, bir şeylere tutunmaya çalıştım. Tutunmanın en güçlü öğesinin sevgi olduğunu senden öğrendim. Hayat işte! Sınav üstüne sınav. Dert üstüne dert. Diğerlerinden daha az değildi çilelerim. Ve bazen kendim…
– Rüzgârı sevelim, gülüm. Sevelim! – Neyini sevelim rüzgârın söyle bana? – Birdenbire oluverişini, deli bozuk hareketlerini, kıyamet gibi sesini… Daha sayayım mı? – Say, dinliyorum. Telefonumun bütün kontörlerini sana sakladım, konuş canım! – Bir rüzgâr gelince işte önünde ne varsa hepsini alır götürür,…
Hiçbir kaza, özlem, kavga, elem ve hiçbir mutluluk öylesine değildi. Adına tesadüf dediklerimiz de dahil. Her şey sebebi üzerinden akıp geldi. Geldi ve bugün şimdi sebeplerle sonuçların imece çalışması beyaz saçlarım, antika yüzüm, patika ten çizgilerim, yorgun bedenim, hissim, şiirlerim. İşte neyse… Uzatmaya gerek…
Küresel ısınma, bitmeyen savaşlar, haksızlıklar, hırsızlıklar, darbeler, kavgalar, azgınlıklar, ezilen azınlıklar, çıldıran, böğüren, doymayan çoğunluklar, kirli su, kirli hava, kirli ilişkiler, yaza giren kış, kışı özleten yaz, kırıntı umutları toplamaya çalışanlarla umut dahi etmeyelim isteyen canavarlar. Hepsi, hepsi aynı Dünya’nın içinde. Dahası da var……
Sen, adımla beraber anılan en güzel şeysin. Şey yani, meselâ şairliğime şuur, şiirime şiar, herkesin sonbahar dediği vakte doğan güçlü güneş, sonsuz huzur hissi veren, aslında bahar… Sen, uyanışlarımı umutla bağlayan, güne güçlü başlamamı sağlayan, altın sarısı saçlarında, cennet gülüşlü gözlerinde, sesinde, mimiklerinde Sevgi’li…
Nasıl bu kadar büyüdün, birkaç günde. Saçların ellerimde, göğsümün üzerinde. Sabahı bekleyemem. Kollarım uzuyor kilometrelerce, bir kez görmek için bu sabahtan önce. Ya seni aramalıyım ya da yazmalıyım bir an önce. Gözlerimde taşınmaz bir heyecan, kalbimde büyük bir istekle sevginin, özlemin davetine, bir de…
Mümkün olmayacak başka bir gezegende yaşamak, olsa da bize denk gelmeyecek. Gelse de alışmak zor. O halde daha fazla işkence etmeyelim Dünya’ya. Atmosferi deldik, toprağı yorduk, ağacı, kuşu, geyiği küstürdük. Su bile bıktı bizden. Havanın havası kaçtı. Bir yandan binlerce yıllık şehirler toprak altından…
