Henüz aydınlanmamış güne başlamıştı yine. Gözlerini zor açarken arabasını çalıştırdı. Haftanın yedi günü yirmi, dört saat trafik olan bu şehrin trafiğine karışmadan önce, evin alt sokağındaki kahveciden bir kahve almaya karar verdi. Kahvecinin önünün bu saatte kalabalık olacağını düşünerek arabasını yeniden durdurdu. Yürüyerek gitmeye…
Kötü bir yazardım, her zaman. Bir kere heves etmiştim yazmaya ama yazamıyordum işte, zorlamanın ne manası vardı. Hep zorladım. Nedenini biliyorum aslında. Daha ilkokulda bir öykü yarışmasına katılmış ve dereceye girmiştim. Annem, babam hatta okuması olmayan dedem bile pohpohladı beni, üstüme yapıştı sonra. Kabahat…
Buz gibi bir gecede, balkon iplerine asılıp unutulmuş çamaşırlar gibi kaskatıyım. En sıcak sobanın yanına da konsam gevşeyip kuruyamam. Bir daha asla katlanamam. Mandallamışlar sanki beni sımsıkı. Acımı hissedemiyorum. Gece soğuk, içim soğuk. Dünya kötü! Ama ben başaracağım günün birinde! Kendimi sevmeyi öğrenmekle başlayacağım…
İçinde çağlayan öfkenin zorlukla zapt ettiği zincirlerini daha fazla tutamayacağından korkuyordu. Gem tanımayan hiddeti önce kendisini, ardından da hedefindeki her şeyi yıkmak üzere birazdan serbest kalacaktı. İşte son halka da ellerinden kaymak üzereydi. Öfkesi bedenini kemirir, yakar, boğar, nefessiz bırakırken onu içeride tutmanın, bıraktığında…
Belgin Cevher, on dokuz yaşında, kadın. Konuşmuyor! İçinde kelimeler birbirine çarpa çarpa çarpık cümleler oluşturuyor, her cümleyle içi daha da genişliyordu. Sesine ulaşmıyordu. Kimsenin çare olamadığı yarasını ses almış kelimeler kanatıyordu.…
Kitabının son sayfasını çevirirken telefonundan saate baktı 21:16. Son sayfası olmasına üzüldü, en az bir otuz sayfası daha olsa ne iyi olurdu? Neyse ki, kitaptan kaleler yapabileceği kadar çok kitap sipariş etmişti bu ay. ‘Eve gidince yenisine başlarım’ diye geçirdi içinden. Allahtan telefonun şarjı…
Gecenin ilerleyen saatlerinde tüm mahalle en derin uykularının içinde kaybolmuş kendilerini aramakta iken, Banu yatağının sıcağından sıyrılmış; kanepede cenin gibi büzülmüş yatmaktaydı. Ona neler olduğunu kendisi de anlamıyordu; tek bildiği şu an sanki dünya dursa, o ölüp gitse, yaşam bitse, umurunda bile olmazdı. Bir…
Annem ve babam, “evlilik birliğinin temelden sarsılması” anlamına gelen ‘şiddetli geçimsizlik’ sebebiyle hatırlayamayacağım kadar uzak bir zamanda ayrılmışlar. Kendimi bildim bileli bizim evin halkı ben, abim ve annemdi. Babam yoktu, yok dediysem kendi evinde vardı. Bizim evimizde yoktu. Var ama yok… Annem gözaltlarına siyahlık,…
“Gölgelerin gücü adına, Batman!” “O Batman değil ki, He-Man!” “Bence Batman’a daha çok yakışıyor.” “Olmaz ama böyle, oyun bozanlık yapma dede!” “Batman sensin demedin mi?” “Dedim?” “O zaman; gölgelerin gücü adına Batman!” “Anneme şikayet edeceğim seni!” “Et, bana ne? O benim kızım, bana bir…
Benim adım Hacer. Şu kazulet, iki büklüm adamla tam altmış senedir şehre hem çok yakın hem çok uzak bir köyde yaşıyorum. Şehre yakın; atın, araban olursa elbet. Uzak, ne atımız ne de arabamız var çünkü. Benim kazulet hep çalışır oysa; oduna gider, davar güder,…
Bu sabah kapım çalındı. Ellerinde rengârenk kasımpatılarla iki güneş çocuk duruyordu karşımda. Yanakları al al olmuş. Üşümüşler kasım soğuğunda. İçeri buyur ettim. Sabah kahvemin keyfine keyif kattılar. Belki ben okutmadım onları ama hepsi benim öğrencim sayılır. Yurtdışında yaşayan iki kızımdan hiçbir farkları yok. Hepsi…
