Doğmadan Önceki Anlaşma | 1

İndeks

Doğmadan Önceki Anlaşma: Birinci Bölüm
Doğmadan Önceki Anlaşma: İkinci Bölüm
Doğmadan Önceki Anlaşma: Üçüncü Bölüm

Anne, Baba;

Sizi selamlıyorum. Sevgilerimi sunuyorum, başta doğuşumu sağlayacağınız için ikinize, hayata ve “Büyük Plan’a”.

Tüm Dünya’yla beraber zor günlerden geçiyorsunuz. Birbirinizi bulmanız bile yıllarınızı aldı. Oysa ne kadar da yakındınız birbirinize. Ama haksız da değilsiniz, gündelik hayatın içinde sezgilerinizi hissetmeniz için bile pek az zamanınız var. Ancak annem kimileyin uykuya dalmadan önce bazen de yalnız başına yürürken, çok nadir olarak da en yakın arkadaşıyla içtenlikle konuşurken bir kıpırtı, bir haberin -eşinin- inceden inceye sesini duyuyordu.

Benim yaşam programım sizlerle uyumlu. Son bir kez size sormak ve onayınızı almak isterim. Sonuçta sizinle bir anlaşma yapmadan aşağıya inemem. Öncelikle bazen sizi kararsız görüyorum. Bu durum ne zaman netleşecek?

Anladım…

Bir tarih veremiyorsunuz. Neyse, bu gece konuşalım yine de. Olmazsa tüm planlar iptal edilir. Kolayı var bir tuşa bakar her şey.

Dünya’daki bu yolculuğumda yaşamak için istediğim şeyler var.

Bunlar sizi zorlayabilir. Her şeyden önce sessiz sakin bir hayat sürmek istiyorum, kendimi bulmam için küçük bir kasabada yaşayabiliriz. Bu yüzden çok sevdiğiniz o arkadaşlarınızdan, şehir hayatından uzak kalmaya razı olmalısınız. Her şeyi yeniden kuracak ve bunu ikiniz yapacaksınız. Tahmin ettiğim gibi “Nasıl yani?” diye tepki verdiniz.

Benim doğumumla eve bolluk gelmesini istiyorsanız fazla beklemeden, önümüzdeki iki yıl içerisinde, lambamın düğmesine basın. Başucu lambam yanarsa sizi bekletmeden gelirim.

Alışkanlık haline getirdiğiniz ve bir türlü vazgeçmeyi bilmediğiniz için üzerinde pek durmadığınız bir sorunla söze başlayayım. Alkol ve sigara alışkanlıklarınızı bırakmanızı isterim ama eğer bunu başaramazsanız benim hücrelerim onlara uyum sağlayacak şekilde kodlanacak. Bu farklılığı gidermeye çalışacağım. Bu konuda dayatmıyorum. Ama bana vereceğiniz zararı da unutmayın. Bu sorunu bir düşünün ama.

Daha önce hiç sanatla uğraşmadım, bunu denemek, hayata geçirmek istiyorum. Hangi okula gidersem gideyim sonunda bir sanat dalında çalışacağım. Beni bu konuda baskılamanızı istiyorum.

Sanırım başlangıçta biraz anlaşılmamaya ihtiyacım olacak. Daha sonra anlaşılmayanların halini anlamam için. Yani ben sizden bir gül bahçesi istemiyorum. Benim için “Dünya Programımı” rahatlıkla açabileceğim bir ortam olsun yeter.

Bir yanma deneyimine ihtiyacım var; orta şiddette. Biliyorum bu sizi çok üzecek. Ama bu gelişim sadece benim deneyimlerim için değil, sizin için de olacak.

Ben büyüyünce altıma araba vermeyin, kaza geçirmeyle ilgili veriler var geçmiş yazılımımda.

Deniz sporlarını, dağcılığı seveceğim. Fakat Dünya’yı seyredince her ikisinin de çok kötü kullanıldığını görüyorum. Bu konuda elinizden geleni yapmanızı istiyorum. Evinizin bahçesinde bir meyve ağacı olsun. Meyvelerini toplayıp götüreceğim bir kız arkadaşım olacak. Hatta onunla evleneceğim. Beslenmeye gelince, endüstriyel gıdalar kullanmak zorunda kalacağım fakat ben onları tüketmeden büyümek istiyorum. Şimdiden bunlara alternatif ürünler bulmaya çalışın.

Sizin ve benim ayrılığı yaşamamız gerekecek, bu yüzden ya siz birbirinizden ayrılacaksınız ya ben yabancı bir ülkede yaşayacağım ya da her ikisi de birlikte olacak. Bu yüzden öncelikle bir yabancıyla arkadaş olun yahut birbirinizi incitmenize izin verin.

Hepsinden önemlisi, ben “savaşmak” için uygun bir kodlamaya sahip değilim.

Öncelikle içinizdeki savaşan filleri yatıştırın. Dünya’ya gelecek birçok savaşçılar olacak zaten. Benim barış içinde bir Dünya’da yaşamam için önce kendinizden başlayın. Bu konuda çok sıkı çalışmanız gerekecek. Sıkıştırılmış öfke kaleleriniz var içinizde.

İhtiyacım olan sevgiye gelince; öyle bir kaynaktan geliyorum ki… Saf sevgiden oluşan bir ışık içinde tüm varlığım. Dünya’ya, sizin yanınıza bir bütün olarak gelmeme yarayan şey işte bu sevgi titreşimi… Benim atomlarımın her bir zerreciği de onları bir arada tutan güç de hepsi aynı kaynağın sahip olduğu sevgiyle yoğrulmuş. Bu yüzden her şeyiyle “bir sevgi yumağı” olarak geleceğim zaten. Siz de bunu kolayca fark edeceksiniz. Bu yüzden fazla bir şey yapmanıza gerek olmayacak. Kendinizde olan sevginin birazını vermeniz başlangıçta yeterli olacak sonra zaten ben bendekini kullanabileceğim.

Dünya’da en çok arayacağım şey kendi içimde ve dışımda olan “sevgi” olacak. Bu sevgiyi görmemem için sanki bütün Dünya işbirliği yapıp var gücüyle çalışmış. Doğaya yakın olmak istemem bu yüzden.

Şimdi anlaşmanın en zor yerine geldik. Kabullenmeniz çok zor olacak, görebiliyorum. Ama uzun bir ömrüm olmayacak. Sizi üzmek istemem. Lütfen “ölüm-yaşam” ikilemini bir daha düşünün. Kendi var oluşumun ışığını vermek ve farklı farklı diğer ışıklarla buluşmak için geleceğim her şeyden önce. Bir programım var şüphesiz yapmak istediğim. Dünya’da zaman sizin algınıza göre çok ürkütücü bir hızla akıp gidiyor. Bunu yavaşlatmanızı istesem de bu pek mümkün olmayacak. Aslında zaman algınızın dışına çıkmanızı isteyeceğim sizden. Bunu başarmanız için var olduğumuz evren bütün teknolojisiyle çalışmakta; zamansızlık ölümsüzlük demek aslında. Fakat bunu fark etmek sizin acınızı dindirmeye yetmeyecek biliyorum.

Benim var oluşum -sizin de olduğunuz gibi- daha büyük bir planın programı.

Bu “büyük bilgi deposunda” o kadar çok olasılık ve seçenek var ki… Benim de bilemediğim. Bildiğim şeylerin sınırları içinde olmadan var olamıyorum.

Yaşamak bazılarına göre, görmek, duymak, konuşmak, yemek içmek… Hâlbuki yaşamak; hayatı zamanlar ötesine taşımaktır. Dünyanız yaşayan ölülerle dolu! Yaşamak için “yaşamaktan” vazgeçen bir sürü insan var orada. Hayatta olup yaşayamamak… Bunun yanında birçok da “ölü” var aranızda dolaşıp evrenin sesini size getiren. Hangisi daha çok “yaşam”, hangisi gerçek “ölü”?

Oysa yaşamak; meyvelerini sevdiğim kıza verdiğim ağaç gibi olmalı. Hayata hizmet etmeli önce, kendi hayatına, yaşamı beslemeli yani kendi varlığını beslemeli en başta… Yaşamı zenginleştirmek için basitleştirmeliyiz onu en önce! Bakın nasıl da şair yüreğim çıktı ortaya…

Yaşadıklarının kaçta kaçını anlatabilir ki bir yaşamında insan? Hangi bir yanınızı görmenize yeter dışınızda ve içinizde yükselen dört duvar? Kapalı gözleriniz ve kulaklarınızla kaçını fark edebilirsiniz varlığınızdaki bolluğun? Beni var etmek için yaşam içinde verdiğiniz çabaya büyük saygı duyuyorum. En başında bu var oluş yazılımının yaratıcısına, O’nun tüm görkemine yaraşır bir şekilde yaşayarak karşılık vermek istiyorum. Bir de “Ben” olabilmeyi başaran “Ben’e” yargılamadan bakmak ve onun ruhuyla kucaklaşmak istiyorum.

Yaşamım varlık amacıma hizmet edecek. Bunun için “özgür bir ruh” olmalıyım ve “özgür bir ruhum”. Kimseye, hiçbir yere tam olarak ait değilim. Kâinatlarda var olmuş bir noktayım, titreşen bir nokta… Sizden ayrılmama izin verin zamanı gelince. Ancak böyle “ben” olabilirim.

Gece boyunca konuşup sizi yordum. Sizden gelecek cevabı bekleyeceğim. Dünya’ya bu kadar yaklaşmışken ruhum, birkaç tur atmak istiyorum etrafında. Gökyüzünü kaplayan koyu mavilikleri aydınlatan “Yeni Ay” ve yıldızları izlemek istiyorum bir kez daha.

İyi geceler anne, baba.
İyi geceler Dünya.
 
 

Devamı için tıklayınız.

 
 
Şen Sevgi Erişen