Kadın Sesi | 3

15 Nisan 2022

İndeks

Gözlerindeki kızarıklığı, göz pınarına dolan yaşları çok gördüm. Bilmek istemiyordum o yüzden de bilmiyordum. Neden üzülüyor, neden acı çekiyordu bu kadın? O zaman daha çocuk sayılırdım, anlamıyordum. Üzülmesine sebep neydi ya da kimdi? Anlattıklarına bakılırsa sebep kocasıydı. Bana ağlamaklı gözlerle bakıp yakınmalarını dinliyordum. Hiç sorgulamıyordum onun suçu da var mıydı ya da o mu seçmişti bu sıkıntılarla dolu hayatı diye. Sadece onunla beraber ağlamak istiyordum. Onu dinleyip de bir şey yapamayınca farkında olmadan içimden soruyordum; “Sebep ben miydim yoksa?”

Daha çocuktum.

Hırsları, istekleri, hayalleri ya da umutları bir diken gibi batıyordu ona; acı, gözyaşı, hayâl kırıklıkları…

Kaç yıllar boyu sürdü bu hayatı. Aynı yaşam koşullarına devam etti, değiştiremedi ama dayanamadı da yaşadıklarına. Hayâl kırıklıklarının acısını en yakınlarından çıkarmaya çalışıyordu. Keşke yapmasaydı. Sesler kulağına yüzlerce kere fısıldadı; ”Sen bunu hak etmiyorsun” diye.

O bunları hak etmiyordu elbette. Kırması gereken birçok zinciri vardı. Yollar çoktu şüphesiz. Kendine giden yolu bulmak…

Eşinden ayrılmakla bitmeyecekti kendi kendisiyle kavgası. “Daha iyilerine, daha iyi şartlara layıksın” dedi kendi kendine, kaç defa. “O kötü, sen iyisin, o zavallı ama sen mükemmelsin…”

Bu sözler bana da doğru geliyordu o zaman. Hep beraber bir oyunun parçalarıydık ve ben de dahildim bu oyuna. O günlerde farkında değildim ama aslında söylenen sözler önemsemediğim gerçeklerin üzerini örtüyordu. Zorluğun sebebi kendini fark edememesindeydi.

Sonunda ayrıldı.

Görünürde iyiydi, yeni bir hayat kurmuştu. Ama hiç de göründüğü gibi değildi. Kendini yenemeyince, çok az şey değişmiş oldu; çok az. Ona yetmedi bu yeni yaşam; bir yandan kurtuluş, diğer yandan “benliğine taparak” yaşamaya devam etmek. Hayatın “kendi kendine” oynanan bir oyun olduğunu fark edene kadar.

Devamı için tıklayınız.

02.01.2021, Çanakkale
Şen Sevgi Erişen

0 Comments

Şen Sevgi Erişen

1958 yılında İstanbul’da doğdu. Bursa’da ilkokulu, Balıkesir’de liseyi, lise son sınıf ve üniversiteyi İstanbul’da okudu. 1981’de İstanbul Üniversitesi Fen Fakültesi Fizik Lisans Bölümü'nden mezun oldu. 21 yıl İstanbul’da liselerde öğretmenlik yaptı. 1984 yılında bir zihin tekniği olan Transandantal Meditasyon’a (TM) başladı. 2008’de ileri zihin tekniği alarak Sidha oldu. 2009’da Fairfield Iowa’da Maharishi Üniversitesi’nin “Dünya Barışı İçin Toplu Meditasyon Programına” 3 ay boyunca katıldı. Türkiye’ye dönünce Dünya Kardeşlik Birliği Misyon Programında “Güneş Öğretmeni” olarak çalıştı. 2018 yılında yazmaya başladığı, “Zeo, Kio ve Mehpare” adında yayınlanmış bir romanı, şiir, öykü ve denemelerden oluşan yayına hazır olan bir kitabı daha var. Dergimizde yayınlanan yazılarının bir kısmı bu kitaptan seçilmiştir.