Çocuktum 80’lerin sonlarında 90’ların başlarında. Spora sevdalı. Ve ciklet lakabıyla. Çocuktum; yatarken hayaller kuruyor, sabah coşkuyla uyanıp havaya, suya şarkılar söylüyordum ve sonra o hayallerin peşinden koşuyordum.…
İnsanlar olacak yanınızda Kimi elinizi tutmak için Kimi sizi geçmek için İnsanlar olacak önünüzde Kimi sizi korumak için Kimi size engel olmak için İnsanlar olacak arkanızda Kimi yaslanacağınız duvar olmak için Kimi sırtınızdan vurmak için İnsanlar olacak İnsanlar ölecek etrafınızda Kimi aşkıyla Kimi hırsıyla…
Sen. İklimlerin tuhaf alışkanlıklar edindiği bu yıllarda, umut çiçeklerini eksik etmeyen inatçı bahar. Sen. Her şeyin karmaşık göründüğü, herkesin bir tür yalnızlık hikâyesini yaşadığı bir zamanda, “İyi ki varsın” dedirten umar. Sen. Kaosun, savaşın, ayrılıkların, kavgaların hiç bitmez göründüğü şu dünyada, gönlüme barışı ve…
Yoksa sadece kimsesiz dağlarda mı yaşar gerçek baharlar? Çünkü bu şehrin bahçelerindeki çiçekler artık kokmuyor Çünkü bu şehrin nefesleri, neferleri yorgun Yüzler gülmüyor Çünkü hapsolmuşlar teknolojik çıkmazlarda Sokaklarda oynamıyor artık çocuklar Salçalı ekmek yiyen yok Sokak dondurmacıları kayıp Her çocuğa “Evladım” demiyor analar, babalar……
Gülmeye görsün yüzümüz Bir yerlerden bir havadis Çıkagelir ansızın Seslenir hayat güleç yüzümüze, pek yüzsüz Ve sonra Sonra ve yine sonra Üstten güneş vururken yüzümüze Alttaki akıntı çalmaya devam eder ömrümüzü Hep böyle gelgitler içinde Zorluğa alıştırdılar, aşk dolu gönlümüzü İstediler ki bıkalım sevmekten…
Belki evet, uçurumlar var iki bakış arasında. Belki imkânsız görünüyor bazı dostluklar. Ama öyle bir mecra ki bu dünya, kartal ile tavşanı yoldaş edebilir, şeker ile tuzu da, siyah ile beyazı da. Aşk vardır, birbirine zıt görünenler arasında.…
Kuşkusuz Geçecek bu zor günler de Yerini belki daha zorlarına bırakarak Biraz daha pişmiş Biraz daha olmuş, anlamış Ve elbet Biraz daha yorulmuş olacağız Büyümenin bedelini ödeye ödeye Yan yana ve can cana olmanın Gerçek sevginin Duruluğun, sadeliğin değerini anlayacağız Yeni yeni şiirler büyüyecek…
İçimizdeki çocuk, dışımızda hissedilmeli, duruşumuzda yaşamalı, bakışımıza yansımalı, içimizde hapsolursa hiçbir kuşun kanat çırpışı, hiçbir rengin yansıması güç katmaz gücümüze. O yüzdendir, bu zor dünyayı bırakalım içimizdeki çocuklara. Şimdiden daha iyi olacağına kefilim çünkü büyümek, büyüttü dertleri. Hatırlatsın içimizdeki çocuk; dünya bir misafirhane, kötülüğe…
Kaybolma sakın fikrimin derinlerinde. Hep öyle baksın ki bana gözlerin en zor zamanlarda dahi kötümserliği savurup denizlere atabileyim.…
Dünyaya yeni bir bahar getirdi Elleri yumuk yumuk Rayihasında cennet bahçeleri En sevgili şiirler gibi Nasıl da hayat dolu güzel gözleri Mavilikler serperken o hayatsı bakışlar Annesine derdini anlattı minik “Varlığım yorgun anne, yorgunum İçimi saran bu yorgunluk, olmasın sonum.” Henüz iki buçuk…
Dört yandan içtenlik bekliyorum. Dört yana haykırıştır bu. Daha fazla kaybedecek zaman yok. Yorgun akrep ile yelkovan. Uyan daldığın o yalan uykulardan. Kendine gel, yapabilirsin. Hadi be insan. Hadi be insan.…
Asra düşen felaketler, yüzümüze, gözümüze, en çok da gönlümüze çarpan acılar ders olsun. El ele tutuşmanın, yan yana ve can cana olmanın değerini bilerek, severek ve bu sevgiyi ifade ederek yaşama haklarına saygı duyarak her canlının ve her ânın bizden insanlık beklediğini unutmadan, tükenmeden…
