Hak edilmemiş mevsimler niye gelsin? İnsan varken deniz nasıl temizlensin? Evet! Kötü olan her şeyin sebebi sensin. Sormamız lazım soruların gerçeğini…İnsan ne zamandır kendini avlamakta? Oturduğu yerden iyileri (!) favlamakta? …
Güzde kapıyı çalan sarsıntı. Ekmeği, nefesi, umudu kursakta bırakan karanlık his. Ve sonrasında devam eden korku, telaş. Kesilen ve yükselen sesler. Ve yine ağır, yepyeni bir imtihan. Sebebi oluşturan da, sonuca katlanan, katlanamayan da insan……
Şu dünyaya gelirken sevmeyi çok sevmişim. Büyüdüm, bırakmadı beni asla geçmişim. Bir karınca misali emektar gayretkeşim. Heyecanlı heceler. Baharı görmek için……
Türlü vakitlerinde bu şehrin, türlü dertler edindim. Farklı sevinçler yaşadım. Müjdeler aldım, verdim. Kasvetli yollarında ömür harcayarak gittim, geldim. Kimi zaman haytalığı, kimi zaman sükûneti seçtim. Borçlandım, vaktinde ödedim……
Hayat bu, eğme başını. Kış gelecek, yaz gelecek. Göğsüne değerken umut. Gözlerini parlatırken gün ışığı. Belki bir havadisle ayaz gelecek. Kabul ve mücadele. Sabır ve kocaman sevgi. Dahası, kendine saygıyla yürümelisin Senin için Sendeki güzellikleri dünyaya sunmalı, Dünya için seni güzelleştirmelisin.…
Şimdi bir çocuk parkında Oyun ve oyuncak sesleri arasında Arada bir düşüp süzülen yapraklara gülümseyerek İki türlü eylül ile beraberim Birisi; şiirlerin kalbi, sonbaharın girizgâhı eylül Diğeri; kalbimin şiiri, ilkbaharımın müjdesi Eylül. Bir eylül, rüzgârını sürerken usulca yüzüme Diğer Eylül, buseler konduruyor Bir eylül,…
Ne diyordu gidenler; “Gitmek zorundayım Kalmak için bir sebep kalmadı. Nokta.” Kalanların da söyledikleri oldu elbet Gidenlerin ardından; “Bazen sebepsizce kalır insan Umut eder, yaşamasını umudun… Virgül,” Kimi gitmekten vazgeçti Kimi kaldığına pişman oldu Gidenlerden de kalanlardan da kaybedenler Ve hatta hayatı yeniden kazananlar…
Metin Abinin Oyuncakları Kışları acayip keskin, kupkuru ayaz Yazları güneş şenliği Baharı, sonbaharı bambaşka bir küçük şehirdi Ve farkındaydık O güzelim şehrin en güzel mahallesinin çocuklarıydık Çatapat, tetris, gazoz kapakları Cassio saat, HeMan, Kara Şimşek Bizimkiler, Altın Kızlar, Turnike Ve İstiklal Marşı ile kapanış…
İyi ki… Gözlerindi sebep Şehrin bütün kuşları bahar getirdi Bütün tüneller ışıdı, genişledi Toprak suya kavuşmuş kadar coşkulu Rüzgâr tam şiir yazmalıktı, hafif ve yumuşak Neredeyse bakmayı bile unutmuşken Umudu görebildim seninle Ne kadar uzaktaysa gerçek mutluluklar O kadar inançlıydı artık yüreğim Çünkü seninle…
Düşünceler Yolculuğu Düşünüp durdu çocuk Düşündükçe sorular sordu Cevaplar buldukça, aklı yeni sorular doğurdu Ne de olsa çocuktu Kanı kalbi sıcacık, merakı pek fazlaydı Yorulmak nedir bilmedi Her yeni soruya meydan okudu Ve sahi, okumanın da sihrini fark etti Aramaya türlü yollardan devam etti……
Karınca Yüreğinde Hayat Bazen hesapsız yağmurlar bozdu oyunu Bazen önüne bakmayanların ayakları Bazen de sert bir rüzgâr Onca yük ve onca mücadele sonunda Binlerce kez yeniden yaptı yuvasını Ve kaderine asla küsmedi karınca Yer sarsıldı, derinlere düştü, yine çıktı Hava kirlendi, su kirlendi, yine…
