Yüksek sesle söyleyemediğimiz
Sözlerimiz var bizim
Gözüne bakarken iç çekişler ardı sıra
Bi’ sıtma tutar gibi üşüyorum
Yokluğunda
Ne olur gelsen ey sevgili
Çaya simit banardım seninle
Her ne kadar sevmesem de
Çay da demlerim, ne yapalım aşk işte.
O haller de ne?
Gülüyorum, bakma bana öyle
Gözlerini kısıp, yanağını yana çevirme
Kırgınım, öpemem, öyle affedemem birdenbire
El ele tutuşamadığımız bir yerde
Şehir baş, ben sonmuşum
Gönlümü nerelere yormuşum
Tutunacak sebepler bulup, yola koyulmuşum
Yüksek sesle söyleyemediğimiz
Sözlerimiz var ya bizim
Sevgili!
Ey deli sevgili,
Önce sen yüksek sesle söyle
Sonra gel de yarinden bi’ yankısını dinle
Mavi Ahıskalı
2 YORUMLAR
Güzel şiir, fakat aşkın bu leveli çok iyimiş. Çayına simit banmak..😃
Ama daha da güzeli demlemek.
Ben de sevmem çayı, bu yüzden mi aşklar acı kahve tadında 🤔
Güzel yorumunuz için teşekkür ederim. Galiba biz kahveyi sevenler için aşk yorucu 😣 Ama olsun idi, seviyoruz, hissediyoruz, yazıyoruz… Çaya simit de banıyoruz. Google’dan tatlı tarifi de bakıyoruz. Heyecan güzel şey 😉