Nisan

Kabûl | 10.04.19 Çarşamba

İnsan öyle bir kişi bulmalı ki hayatında
Çok örnek aldığı, yıldızladığı
Dilinden dökülenlerin çizdiği
Altını.
Kalbine cam kırıkları batınca
Sözlerini merhem aldığı
Bazen ise merhem olmaya çabaladığı

İnsan, zihni alabildiğine yazmalı.
Tüm hissiyatını kusmalı
Durmamalı kalemin kıpırdanmalı
Parmakların koşmalı,
Kelimelerin hayat bulmalı.
Onunkiler gibi tıpkı!

İçin bunaldığı zaman,
Görülmeyen bir elin
Seni boğduğu an
Çık dışarıya, bak
Gökyüzüne, bulutlara
Bütün hücrelerin dolmalı
Heyecanla, merakla, yaşama arzusuyla
Gez, dolaş, durma
Bağlı kalma, mutlak bi’ konuma

İnsan öyle bir kişi bulmalı ki hayatında
Tüm dünyayı gezebileceği onunla
Bazen ise başarmalı
Dört duvar arasına onunla kapanmayı.
 

Tezat | 10.04.19 Çarşamba

Çıktı dışarıya
Yürüdü, yürüdü
Yürüdü boşluğa
Griyi hediye etti hayata
Bir dize çarptı kafasına
Açısını ayarlayamamış olmalı

Hangi deli, şairin yaşını
Kafasına takmalı
Deli mi bu dersin
Ve evet Kunâla
Çok fazla şiir okursan
Kafayı yersin.

Sevdiğin senin,
Sen ise herkesin
Ayinesisin.
Kırma aynaları
Çatlak bir ses bıraksan da yaşama
Çatlak bi’ görüntü bırakma
Asla.
 

Kunâla | 08.04.19 Pazartesi, Antalya

Mavi gözlerin yine neye takıldı acaba
Bakar gözlerinle konuşur dilin
Dökülür birkaç kelimelik bi’ yorumlama
İnce dudakların kıpırdanmasa da
Okyanusların konuşur mutlaka.

Aldın defterini gittin yine
Seninkinin yanına, yalnızlığa
Konuştunuz mu peki?
Biliyorum, değil onunla
Düşlerinle belki
Umudunla.

Gülmek çok yakışıyor biliyor musun?
Güldüğünde yasını bozuyor musun?
Yoksa kısa bi’ an da olsa
Acılarını saklıyor musun?

Sakla tamam acılarını, anılarını
Olur, sakla.
Ama yapma
Dudağını kıvırınca oluşan
Kırışıklıkları, yaşlı Kunâla’dan
Mahrum bırakma.

Pınar Sude Genç