Sisli, puslu bir aralık gecesine denk gelmiş dünyaya ilk selâmım
Sabaha karşı
Bir düğünün ertesinde
Şehirlerin sultanı
Şiirlerin efendisi, yüreğin kıymetlisi İstanbul’da
Açmışım gözlerimi hayata
Hayat
Zamanlar geçtikçe ne olduğunu göstermiş bana
Yürümeye çalışırken emeklemenin
Boy uzadıkça daha fazlasına erişmeye çalışmanın
Bir şeyleri okudukça daha fazlasını öğrenmenin
Hep daha fazlasını istemenin ne demek olduğunu öğretmiş bana
Ailenin diğer üyelerine göre daha duygusal olmuşum
Nedendir bilinmez,
Herkes düşüncesini açıkça söylerken
Duygusunu apaçık yansıtırken
Ben gizli gizli şiirlerle anlatmışım meramımı
Öyle ki bu huyum
Seneler sonra şairlik sıfatını getirmiş adımın önüne
İyi ki de öyle olmuş
Çünkü bu garip dünyanın anlatılası çok derdi var
Kaderin çok sürprizi
Zamanın çok çok bilinmezi var
Neyse
Büyük şehir, küçük şehir
Büyük mutluluklar, birçok dert tasa derken
Yaş alan, yaşlanan kendimi görmüşüm aynalarda
Aynalar; bana beni anlatan gözler
Kimi sarsılmaz, eksilmez, yan çizmez dost demiş
Kimi kendi halinde sporcu, şair, emekçi
Bazısı bilinmezliklerimin uzağında, bilinen yanlarımla hoşbeş olmuş
Bazısı da “Sen aslında kimsin be adam?” sualine kafa yormuş
Dört yanımda insanlar, insancıklar
Aklımda hep, şu dünya daha iyi bir yer olsun meseleleri
Yoğun, hırpalayıcı, kasvetli ve yoran kavgalarla
Ama her daim umudu ve şükrü ayakta tutarak
Özümü ve geçmişimi unutmadan
Sözümün, yüreğimin arkasında durarak
Yaşamışım, ekmeğime haram katmama gayesiyle
Yürümüşüm ellerim ceplerimde
Ceplerimde şiirlerle dolu katlanmış kâğıtlarla
Ve şimdi
Yine bir 24 Aralık selâmlarken benliğimi
Akları daha fazla olan saçlarım
Sert rüzgârlarda salınırken
Eski sporcu, kadim şair
Birçok şeye karşı uzaktaki adam hâlimle
Seyre devam ediyorum, artık daha da garip gelen hayatı
Daha da az konuşuyorum
Daha da çok yazıyorum kıyılarda, köşelerde
Bazen
“Artık yazmayı bırak, yaşamaya bak be oğlum” desem de
Yazılacak ve yaşanacak çok şey olduğunu biliyor olsam da
Yaslanacak sağlam duvarlar görmediğimden belki de
Ve tek başına yaşamayı sevmediğimden coşkuları
Yaşamaktan daha çok yazmayı seviyorum
Ha unutmadan
Bu şiir belki hüznün etkisi altında gibi gelmiştir
Aslında hislerim tam olarak öyle değil
Hayat böyle
Artı eksi
Siyah beyaz
Zor kolay
Baba olan herkes bilir ki
Bütün dağlar üzerine yük olsa
Kanatların altındaki o çiçeğin huzuru için
Dizlerin, yüreğin, hücrelerin titrese de yorgunluktan
Eğilmez, çökmez, hayatı sevmekten vazgeçmezsin
Ve benim
Dört mevsimi bahar eden Eylülüm var
Eylül’ü varsa insanın
Hem yazacak, hem yaşayacak çok fazla şiiri var
Şükürler olsun
No Comments