Hediye

“Herşeyin yenisi, dostun eskisi makbuldür.”

derler. Nasıl makbul olmasın, beraber türlü badireler atlatmışsanız hele? Hasar alsanız bile, yamalar devam edersiniz dostlarınızla. Zira sınavlar verilmiş, omuz omuza gelinmiştir bu günlere. Bu ilişkiyi anlamlı hale getiren de bu olmuştur zaten.

Bir ilişkiye anlam yüklemek  sadece geçen zamanın uzunluğuyla ilgili olamaz elbette. Öyle olsa bir dünya çocukluk, gençlik, okul arkadaşlarımız, dostlarımız olurdu şimdi yanımızda. Halbuki herkesin ağzında aynı laf; bir elin parmaklarını geçmez dostlarım…

Yıllar önce bir radyo programında duymuştum şöyle diyordu;

“Çocukluğunuzdan bu güne arkadaşlık yaptığınız herkes hayatınızda olsaydı kendinize ayıracak 5 dakikanız bile  olmazdı.”

Kendinizi bin parçaya bölseniz yetemezsiniz o kadar kişiye, elemek zorundayız maalesef, bazen gözden ırak gönülden de ırak oluyor. Mesafelere dayanamayanlar gitsin, kalanların kıymeti bilinsin, yeni dostlara yer açılsın diye…                                     
‘Dost’ gibi bazı kelimeleri çok kolay kullanıyoruz bu yüzden sonrasında ağır geliyor, taşınmıyor belki de… Şimdi gençler onu da kullanmıyor gerçi, yeni trend ‘kardeşim’. Anlam iyice önemli hale geldi bu kelimeyle, aynı anne babadan doğmuş gibi yakın. Çok iddialı değil mi? Bana tuhaf geliyor onca şey yükleyip,  içini dolduramadığımız kelimeler. Sırf o kelimeyi kullandığımız için ‘hayır’ diyememek, kırılmasın gücenmesin diye sineye çekmek kabalıkları, terazinin ağır çeken tarafı olmak sürekli. Oysa dostluklarda en önemli şey inceliklerdir, dengedir, isteyerek, gönülden hiç bir mecburiyetin yokken,  şartsız şurtsuz, sitemsiz yüksüz olduğu gibi kabuldür karşıdakini. Ne yaşanırsa  yaşansın unutup aynı yerden başlamayı becerebilmektir. Zorunluluk, sorumluluk olmaz, sessizlikte konuşur dostlar. Hayırı, eveti yerli yerinde çekinmeden söyler, her halini kabul edip, yükselmelerinde sakinliği  koruyup, korkularında elini tutmayı bilir dost. Acı  gerçeği  pat diye söyler sonra çözüm arar  derdine seninle. Üzülmüş gibi yapmaz, sevinmiş gibi yapmaz, formaliteden aramaz, sesini duymak istemiştir arıyorsa, günü doldurmak için yanında değildir ya da gidecek daha iyi bir yeri varken bile, senin yanını seçendir. Seninle gurur duyan kendisiyle gurur duyduğun kişidir o. Kendisine yakıştırdığı tüm iyiliklerin sende de olmasını isteyendir.

Çok kalabalık bir misafir gurubu ağırlayacağım bir gün, bir telaş bir telaş bende. Eksik geliyor hazırlığım bana, oldu mu ,becerebildim mi diye son kontrollerimi yapıyordum ki zil çaldı, erkenden geldi dostum yardıma, desteğe. Şöyle bir baktı yaptıklarıma her şey hazır. “Seninle gurur duyuyorum arkadaşım ne güzel hazırlanmışsın.” dedi elindeki keki masaya koyarken. Nasıl rahatlattı, nasıl hafifletti beni. O gün onunla çabucak hallettik her şeyi. Ben de gurur duydum  onunla, dostluğuyla, eksiklerimi benden önce görüp, düzeltmeye çalışmasıyla. Benden çok daha iyisini yaptığı halde bilirkişi gibi konuşmayıp bana öğrettikleriyle. Benimle bölüştüğü zamanı ve emeğiyle… İyi ki varsın dostum…

Yeniliğe, tertemiz sayfalarda gezinmeye, yeni dostluklara da kapılarım açık benim çünkü bazı hasarlardan sonraki yamalar dikiş tutmuyor. Eskisi makbul ama yenisi de şart. Biliyorum iyi insanlar var zilimi çalacak, dostluğuyla, arkadaşlığıyla hediye gibi gelecek hayatıma. Biliyorum çok sevip sevileceğim, hep öyle oldu. Öyle alalade kullanmam ben  bazı kelimeleri, hakkını vermek şart. Dostluk çok uzun bir yol arkadaşlığıdır. Herkese yakışmaz. Herkesle yola çıkılmaz. Yanyana olduğumda huzur bulduğum, eğlendiğim,  hayatı birbirimize kolaylaştırmaya çalıştığımız, gözleri dolduğunda rahatça ağlasın diye sırtını sıvazladığım sevdiklerim, var benim. Hediye gibiler… ve onlar iyi ki varlar…

Bu yazının şarkısı:
Arkadaş Şarkısı, Sezen Aksu
Youtube linki için tıklayın.

Gönül Verim