Zekâi Özger [Arkadaş]

1948’in başlarında 1 çift mavi göz, yeşil Bursa’da dünyaya gelir. Annesi yanındadır ama korkar, ağlar çünkü mevsim kıştır.

Selanik göçmeni ve işçi olan babası Ali Özger, mavi gözlü ve sakalsız çocuğumuzun ismini kulağına üfürür: Zekâi. Zekâi Özger.

Fakat Zekâi özgür ruhludur. Zekâi diye çağrılmak hoşuna gitmemiş olmalı ki ismini 1 de kendi başına kulağına üfürür. Arkadaş. Arkadaş Zekâi Özger.

Arkadaş şiiri yazmayı da, okumayı da severmiş. Şiirleri yerel dergi ve gazetelerde yayınlanmış. Hatta Arkadaş, 17 yaşındayken başka bir şiir sevdalısıyla beraber, tek sayısı çıksa da, şiir dergisi çıkarmış. 2nci sayısı niye çıkmamış bilinmez ama şiir yazmaya ve sevmeye devam etmiş. İlk şiirlerinde görülen İkinci Yeni ve Toplumsal Gerçekçiler’in etkisi yerini zamanla Arkadaş’ın özgür kimliğine bırakır.

Ardından üniversite çağı gelir Arkadaş’ın. 1968’de Ankara Üniversitesi SBF’ye yerleşir. Aradan 3 yıl geçer; 24 Ocak 1971 SBF yurt baskını sırasında Sinan Kazım Özüdoğru, içeriye, yurtta kalanlara seslenir, ”Arkadaşlar..” der, “Çıkmak isteyen çıksın, kapıları kapatıyoruz.” Arkadaş çıkmaz. Polisler ve öğrenciler arasında çıkan arbedede kafasına ağır 1 darbe alır. Hastaneye gitmeyi de her daim ihmal eder. Aradan 2 yıl daha geçer; 29 Nisan 1973’te Kızılayda ağır yaralı 1 halde bulunur.

“Ben doğma büyüme evciyim,
göç benim harcım değil..”

Bu dizeleri yazdıktan 4 yıl sonra, 5 Mayıs 1973’te gri Ankara’da, mavi gözlerini dünyaya kapatıp göçer. Teşhis beyin kanamasıdır. Arkadaşları beyin kanamasını yurt baskınında aldığı ağır darbeye bağlar. Ne zaman çıkaracaksam çıkarayım adı ”Sakalsız bir oğlanın tragedyası” olacak dediği şiir kitabını hiç1 zaman çıkaramaz. Arkadaşları ölümünden sonra şiirlerini ”Şiirler” adlı kitapta toplar. Kitabın 2. baskısında isim değişir ve ”Sevdadır” ismini alır. Ta ki 2014’e kadar. 2014’te şiir kitabı gerçek ismini bulur ve sonraki baskılar ”Sakalsız bir oğlanın tragedyası” adıyla yayınlanır.

Arkadaş insanları da severmiş.

“Ben çabuk severim insanı
belki bundandır yıkılışım”

dizelerinin de sahibidir Arkadaş.

İnsanları ne kadar sevse de her daim yalnızmış. Öyle ki 1971’e kadar noktalama işaretlerini bile kullanmamış. O derece kabullenilmiş 1 yalnızlık…

“Öyle basitsin ki sen bütün şiirlerin içinde biliyorum.
Biliyorum bunu da biliyorum
gökteki yıldızlar kadar dizeler yazılsa da
kendime kendimden başka kendim yok”

Anladığımız üzere aslında Arkadaş sevmeyi seviyormuş.

“Bir gün elbette
Zeki Müren’i seveceksiniz
(Zeki Müren’i seviniz)”

Vesselam bugün Arkadaş’ın doğum günü. Yaşasaydı 70 yaşında olacaktı.

Siz de Arkadaş’ı seviniz.

Zira

“Yarın ne olur bilirim ben
bahar gelir, otlar büyür
ölüm de yapraklanır”

Sadık Aktunç