Sevgi ölmek değildir, sevgi ölümün kendisidir. Bir çift bacak, bir çift kol, bir çift göz ve bir çift yüreği duymaktır yığının içinde veya bir odada Orson Welles’i dinlerken yalın ve her durumda yalnız, çıplak.
Azra’nın Titreyişi
Sevgi ölümün kendisidir. Azrael’deki “El” ilah/Allah demektir ya, “Azra” da “ölüm” demektir aslında Sümer Türkçesi’nde. Ne kadar güzel, içini titreten bir ad “Azra”, değil mi? Benim içim “Azra” adı ile titremiyor. Şen bir gecenin karanlık yüzeyindeki gül bahçesi doğuruyor benim cesur titreyişlerimdeki yalın ruhumu. İşte söyledim hücre hücre uyandıran adı bereketli topraklar üzerinde.
Gel…
Gel, gel, gel, diyorum boşluğa, içimdeki karanlık evrenimde yankılanıyor sesim, sevi ile alevi yoğuruyor içimdeki varlığın. Oh sen hep buradasın, gözkapaklarımın altında, göz bebeklerimdeki kamaşmada. İçim bir gaz ve toz bulutuydu senden önce. Sonra öylesine büyük bir patlama gerçekleşti ki hâlâ oluşuyor, hâlâ genişliyor evrenim. Genişledikçe daha çok duyuyorum içimdeki bal akışlı sesini, genişledikçe daha çok kavrıyorum sevinin gerçeklik demek olduğunu. Yaşam ve yaşamak aynı olgular mı? Yaşamda olmak yaşatır mı insanı?
Dans Adımları
Hiç kimsenin dans adımlarını izleyemedim daha önce hiçbir anda içimden geldiği gibi. Sevgi ölümün kendisidir. Adımlarken yaşamı sevi ile dolu ruhumun üç katıyla, varlığın ezginin gökyüzümdeki dans adımları, esişi ruhlarımı dolduruyor, üç farklı boyutunda ayrı ayrı ve bütünlüğüyle içinde olduğum, kendisi olduğum ölümün en derin kara aydınlığında ay ışığının.
Gül Kokusu
Sevi’yim ve damarlarımda gül kokusu yayılır dört yana, ölümün ışıltılı karası kanımın sıcak akışı. Serinliği duyarım tenimde üç katlı ruhumla; can, tin ve kökteki ışık. Ben kötüyüm bu kötücül yığının ilenilesi düzeni için fakat asla değilim kötülük. Onlar karanlığı gecede arar ve beyazın sözde aydınlığında en çirkin, sevgisiz balçıklar onların sahteci gülümseyişleriyle doludur. Sihirli bir “yaşam iksiri” gibi dokunurlar insanlar o ilenilesi varlıklarına o sözde “yaşam”ın.
Sevi
Sevi ölümdür, bu ilenilesi yaratıkların sahte sevgileri içindeki sözde yaşamlarıyla dolu olan bu çirkinlik okyanusundaki yokoluşa yazılmış alnından düşen yeşil mürekkebin damlalarıyla, ah o anakaranın ortasındaki gökçe bir göldür sevi. Ölmek değildir asla, yaşamaktır kökten tine, cana kadar.
Sevi ve ışık ile!…
Atakan Balcı
No Comments