Collini Davası

Cinayet davası.
Adamın biri, kendisini gazeteci olarak tanıtıp lüks bir otelde kalan bir adamı öldürüyor.

Sanık: Fabrizio Collini
Maktul: Hans Meyer

Collini Davası | Zorunlu Müdafilik

Alman hukuk sistemine göre sanığa bir avukat atanıyor. Bu bizde de var. Bizim Ceza Muhakemesi Kanunumuza göre şüpheli veya sanıktan kendisine bir müdafi seçmesi istenir. Şüpheli veya sanık, müdafi seçebilecek durumda olmadığını beyan ederse, istemi halinde bir müdafi görevlendirilir. Eğer şüpheli veya sanık; çocuk, kendisini savunamayacak derecede malul veya sağır ve dilsiz ise istemi aranmaksızın bir müdafi görevlendirilir. Beş yıldan fazla hapis cezasını gerektiren suçlardan dolayı yapılan soruşturma ve kovuşturmalarda da şüpheli veya sanığın istemi aranmaksızın müdafi görevlendirilir. Bu görevlendirmeleri almak isteyen avukatlar baronun bunun için ayrılan sistemine kaydolur. Kendilerine puan sistemine göre sırayla görev gelir.

Kitaptan anlaşılıyor ki bu sistem Alman yargılamasında da var.

Collini Davası | Profesyonellik

Kitapta bu dava için görev alan avukat Caspar Leinen, maktulün kim olduğunu öğrenince davadan çekilmeyi düşünüyor. Çünkü maktul, arkadaşının dedesiymiş.

Maktulün avukatı olarak cinayet davalarında uzman ünlü bir avukatı tutmuş Hans Meyer’in mirasçısı. Leinen, başarılarını takdir ettiği bu ünlü avukat Mattinger ile karşılaşınca ona durumdan bahsediyor ve istifa etmek istediğini söylüyor. Mattinger ona yapmamasını söylüyor. Sanıkla konuşmasını, maktulle olan yakınlığını anlatmasını, sanık kabul ederse avukatlığına devam etmesini öneriyor. Profesyonelliğe davet ediyor kısaca onu. Bence de öyle olmalı. Leinen de buna ikna olup davaya devam ediyor.

Collini Davası | Başka Ülkelerin Hukuk Sistemleri

Sanık Collini cinayeti işlediğini itiraf ediyor. Zaten cinayeti işledikten sonra kaçmamış, saklanmamış. Ancak cinayeti neden işlediğini söylemiyor.

Yaşlı bir adam olan Collini, ömrü boyunca, o güne kadar hiçbir suça karışmamış, kriminal bir kişiliği yok, sakin, kendi halinde, işinde gücünde bir insan. Neden bu cinayeti işlemiş?

Maktul de başarılı, zengin, saygıdeğer bir iş insanı olarak biliniyor. Bu iki kişi arasında bir bağlantı kurulamıyor.

Collini her ne kadar neden öldürdüğünü söylemese de Leinen araştırıp buluyor. Sebebini ben şimdi burada söylemeyeyim tabii. Kitabın bütün olayı bu sebep. Ancak bu sebebe giderken o kadar yerli yersiz bir sürü ayrıntı anlatıyor ki oralarda sıkıldım. Sadede gelsin istedim.

Zaten işin aslı cinayet sebebinden ziyade başka ülkelerin hukuk sistemlerine dair kitap okumayı sevdiğim için okudum. Örneğin burada öğrendim ki Almanya’da da avukatlar cübbe kiralıyormuş, bir Euro karşılığı. Bizde iki lira.

Yine bu kitapta öğrendim ki Almanya’da bazı mahkemelerde hukukçu yargıçların yanı sıra hukukçu olmayan ve halk arasından seçilen fahri yargıçlar varmış. Görev süreleri boyunca diğer yargıçlar gibi yetkilere sahipmiş. “Böylece devleti temsil eden yargıçların yanı sıra halkı temsil eden kişilerin de karara doğrudan katılımı hedeflenir” yazıyor kitabın dipnotunda. Bir çeşit jüri gibi anladım.

Bu arada yargıç devleti temsil eder, diye bir şey doğru mu orada bilmiyorum. Ama burada -en azından teorik olarak- doğru değil. Yargıç karar mercidir ve herhangi bir kişiyi ya da devleti temsil edemez. Zira temsil etmek varsa orada yargıçtan beklenen tarafsızlık olamaz.

Kitapta gördüm ki polislerin hukuk dışı iş yapmaları orada da varmış. Sanık, susma hakkını kullanmış. Polisler, tutukluyu hapishaneye götürdükleri araçta, yanında avukat yokken konuşmaya zorluyorlar. Senin avukatın bilmez, genç avukatlar müvekkillerine çoğunlukla doğru olanı önermiyor, her şeyi daha da beter ediyorlar, diye avukatları kötülüyorlar.

Başka ülkelerin hukuk sistemleri ile ilgili kitaplar için:

Bkz: Kraliçenin Avukatı
Bkz: Mahkemelerin Yükselişi
Bkz: Çocuk Yasası

Collini Davası’nın filmi de var.

Kitabın filmi de var.
https://www.imdb.com/title/tt8739752/
İzlemedim. Merak etmiyorum. Kitap yeteri kadar uzattı hikayeyi. Cinayet sebebini öğrenmek için yerli yersiz bir sürü ayrıntıya maruz kaldım. Filmi izlemeye mecalim kalmadı.
 
 
Saygılar,
Hülya Erarslan