Başlangıç

Ben Alışkınım Mutluluğa

Rüzgar tatlı tatlı yalıyor
Gülümseyen çehremi.
Gözlerim kapalı,
Mutlulukla kaybediyorum benliğimi.
Güneş öyle bir gülümsüyor ki bana
İçim ısınıyor tepeden tırnağa.
Kıpır kıpır bir kelebeğim
Duramıyorum asla!
Koşmak gerek
Martıları beslemek.
İyilik vermek gerek
Şu yaşlı dünyaya!
Huzuru hissedebiliyorum
İyice içime çekerek
Güneş yakıyor tenimi
Saçlarımı severek.
Gülümsüyorum şu yaşlı amcaya
İlginç bir bakış atıyor bana. Anlamıyorum ki
Mutluluğa, huzura
Neden alışık değil
Bu dünya ve şu amca.
 

70+1 Hayat

Gözümü bir kez kırpıp açıyorum
Çıngırak sesleri doluyor kulağıma
Bir kez kırpıp açıyorum
Tekerlekli sandalyenin sesi burada. Gözümü bir kez kırpıp açıyorum
Annem neşeyle sallıyor beşiğimi
Bir kez kırpıp açıyorum
Tekerlekli sandalyenin sallantısı Bulandırıyor midemi.
Açtım gözlerimi, kuzuları kırpıyoruz Yine kırpıyorum gözlerimi
Omzuma dökülüyor saçımın her bir teli, Bu sefer kırılan benim sanki.
Gözümü kırpıp açtığımda görmüştüm
“Anne” dediğimdeki sevinçlerini
Yine seviniyor birileri sanki
İsmimi hatırladığımdaki ifadelerinden belli
Yetmişimde, yedimdeki gibi.
 

Yankı

İçime işliyor soğuk
Loş ışık, huzursuzluk.
Her verdiğim nefesle,
Eksiliyor yaşam yolumda
Birer santimetre.
Delirecek gibi oluyorum,
Sanki aklımı kaybediyorum.
Çıkıyor ağzımdan bir bağırış,
Bir inleyiş.
Kendimle sürüyor bu dinleyiş.
Ben duyuyorum söylediklerimi
İçimde bu boş bekleyiş.
Yankı yapar derler
Boş yerler.
Yankı uyandırsa keşke
Düşüncelerim, boş kalbinde.

Pınar Sude Genç