Ah Bu Şarkıların Gözü Kör Olmasın – 2 | Konser

* “Ah Bu Şarkıların Gözü Kör Olmasın” yazı dizisinin birinci bölümü için tıklayabilirsiniz.

Çalışmalara hızla ve büyük bir keyifle devam ederken konsere tam 1 hafta kalmıştı. Sahne heyecanı bir yana asıl endişem kıyafetti. Saç ve makyaj halledilirdi de elbise durumu fenaydı. Birkaç kıyafet denemem başarısızlık ve hüsranla sonuçlanmış, kendimi bir Michelin bebeği ilan etmiştim. Annem ise başıma tam bir felaket tellalı kesilmiş; leb demeden leblebiyi getiriyordu devamında:

– Anne?
– Efendim?
– Bu kıyafeti …?!
– Zaten o sana olmazdı ki.
– Biliyorum. Ama şu kırm…
– O hiç olmaz. Iııh yok fena çok fena.
– Ann….
– O etek de olmaz!
– A…
– O küpeyi hiç takma !! Çok uyumsuz!

“Kıfayet bu kadar mı önemli?” diye soracak olanlarınız elbet vardır. Evet önemlidir, çünkü sesinizin yanısıra görünüşünüzle de izleyicilerin göz zevkine hitap edersiniz. Daha doğrusu sade ama şık. Zira bundan 3 yıl önceki konserde sahne sonrası birkaç izleyici ile garip bir diyaloğum olmuştu.

– Merve Hanım! Güzel seçim!
– Teşekkürler. Şarkı zaten çok güzel.
– Yok ben kıyafetinizi kastettim.
– ……..

– Şekerim! Seni nasıl keyifle izledim. Ay bayıldım!
– Şarkıyı beğenmenize sevindim. Yüreğinize sağlık.
– Ayol bırak şarkıyı! Saçını hangi kuaföre yaptırdın? Bir de bluzu nereden aldın?
– <\€$|*{*|£+{£|${

Peki ya annem?

– Bayıldım! Bu defa oldu.
– Yaaa! Sonunda beğendin demek! Dedim ama şarkıyı seveceksin diye.
– İyi ki krem ve siyah renkleri kullandık. Beyaz olsa iyi olurdu gerçi ama!! Neyse bu da çok iyi oldu.
– …………..

Koronun tüm bayanları olarak da rengarenk ve ayrı bir şık giyinmeyi sevdiğimizden şefimiz Filiz Hanım renk konusunda anlayışlı davrandı. Önceki konserlerimizde de aynı ritüeli uyguladığından bu konser için de olumlu bakmıştı:

– Hanımlar! Rengarenk giyinip çiçek gibi olalım bu konserde..
– Yehuu!! Oleeey!
– Olalım di mi?
– Eveeeeeeet!!!!

Ben ise düşünceli!!!

– Ayşegül!
– Söyle canım!
– Hoca renkli giyinin dedi. 🤥
– Evet kuzum. Ne oldu?
– Ben renkli giyinemem. 😐
– Neden?
– 🤫 Şşşşşt!!!

Biz kafa kafaya verir; “Eee dostum ne yapacağız konser zamanı?” sorularıyla birbirimizi didikleyip dururken bir yandan da benim geleneksel krizlerimi yatıştırırız her konser öncesi.

Yarım elmam Ayşegül beni sakinleştirir ve:

– Tamam tatlım. Her şey yolunda. Şimdi derin nefes alıyorüüüüz! Kiloları düşünmüyöörüüüz!
– Ama Ayşegüüüül! 🤭
– N’oldu?
– 🤫 Şşşt!!

Bir yandan şarkıları da mırıldanırdık tabii.. Birbirimizin şarkılarını mırıldanmakla kalmayıp dersimizi de çalışırdık.

– Dooooooooo!!!!
– Hayır orada fa var.
– Laaaaaa!
– Faaaaa! faaaa!!

Bu arada bana solo şarkım için garip sorular da gelmiyor değildi. Hatta şarkıyı hatırlamayanlar da oluyordu.

– Merve bu konser ne söyleyeceksin?
– Üçüncü bahar. (Elimde değil ne yapayım!)
– O nasıl şarkı?
– İkinci Bahar’ın devamı.
– Şeey!!
– ???
– Biraz mırıldansan. Hatırlayamadım 🙄

Tabii bu sinir bozucu cevaplarım konser gününe kadar devam etti. Dördüncü, beşinci, yirminci bahar derken konser günü geldi çattı.

– Arkadaşlar! Saat altıda sahne provamız olacak. Ona göre gelelim lütfen.

Tabi bendeniz plan kurdu olduğumdan her şeyi titizlikle ayarlamış hatta kıyafeti bir gece önceden denemiş ve gözlerim Ayşegül’ün gözlerine çevrilmişti:

– Ayşegüül!!
– Canım?
– Nasıl?
– Gayet güzel. Ben çok beğendim. Bu tam sana göre..
– Ayşegül?
– N’oldu?
– 🤫 Şşşşt!
– Ya havlee! Kuzum sakin!! Çok güzel olacak her şey.
– Şşşşş!!!

Kızçeyi konser öncesi fazla çıldırtmamak için dikkatli olmaya çalıştım. Tabii yemek yeme konusunda da ayrıca bir dikkatli olmaya çalıştım hatta ıkındım.

– Yeme Merve, yeme Merve, yeme, yeme, yeme de yeme!
– Allahım! Oradan bir köfte geçiyor. Yoksa yanındaki ekmek mi!
– Şu an olmayan kekin kokusunu alıyorum. Kakaolu mu o?

Ve nihayet kuaför vakti gelmişti ve o tarafa doğru ışınlandık.

Bendeniz bir nebze de olsa yemeği unutmuştum. Saç-makyaj tamamlandı, derken kendimizi konser salonunda buluverdik. Şefimiz sahnede saz ekibi ile şarkıları sırayla geçiyor solistler olarak ise “hazır ol”da bekliyorduk. Sanki asırlardır birbirimizi görmemişiz gibi herkes birbirini “aaaa oooooo vaaaaaay” nidalarıyla karşılıyordu. Sanırsınız ekip, ayrı kalmış uzak diyar aşıkları gibi iltifat yağmuruna tutuyordu birbirini. Hepsi şekerpareydi ama bana göre içlerinde bu konuda en iyisi Hamide Hanım idi. O kadar tatlı ve içten insandır ki, enerjisi size geçer adeta:

– Yavrum çocuğum tütütütüüü maşallah!!
– Teşekkürler Hamide Teyzeciğim. 😌
– Allahım! Bu ne tatlılık! Hepsi kuğu gibi.
– Hamide Teyze ben pek kuğu takımına girmiyorum.

Beyaz minik balina da diyebiliriz hehehe! 😌

– Ayy yok! Hepinizi ayrı ayrı seviyorum güzel çocuklarım benim!!
– Hamide Teyzeeeeem!
– Yavruuuum!!!
– Teyzeeeeeeem!
– Canımmmm!
– 😌
– Güzeliiiim !
– 🤔
– Canım kızııım!!

(Canparem Hamide Teyzem benim! Buradan selam olsun ona 👋🏻🙏🏻)

Ekip başlı başına güzel insanlarla dolu.

Her birinin yeri apayrı.. Size hangi birini anlatsam… Eminim bu yazıdan iki cilt daha çıkar. O yüzden bir dahaki sefere olsun o da 😊

Sahne provaları devam ederken üstatlardan meslektaşım İsmail Bey ile bir şarkıda düet yapma mevzumuz o an gündeme gelince şefimiz Filiz Hanım, sahnede bizi buluşturmak için güzel bir şeyler ayarlamış olmalı ki, beni yanına çağırdı:

– Merve canım bak şimdi İsmail Bey sahnede şarkısını bitirir bitirmez sen geliyorsun sonra birlikte “Arabacı” şarkısında koroya eşlik edeceksiniz sonra İsmail Bey gidecek sen sahnede kalacaksın. Anlaştık mı?”

– Peki Hocam.

İsmail Bey de ayrı bir keyifli insan. Onun deyimiyle çakı-fişek 18!

– İsmail Bey nasılsınız?
– Hayatı seviyooruuuum! 18 yaşındayım! Sen nasılsın hanfendiii?

Hep böyledir. Hayat dolu bir o kadar güleryüzlü. Parmağında sıra sıra yüzükleri ve at kuyruğu ile tam bir ruhu genç o!! Biz gençlere taş çıkartır. Tabi bu şarkıda düet yapacağımız için ayrıca anlattım kendisine durumu:

– İsmail Bey?
– Evet?
– Şimdi sahneye önce siz çıkacak şarkınızı söyleyeceksiniz. Sonra ben yanınıza geleceğim ve “Arabacı” şarkısında birlikte sahnede olacağız. Sonra şarkı bitecek siz gideceksiniz ve ben kalacağım.
– Hmmm! Nasıl oluceeek o?
– Şimdi tekrar anlatayım.
– Zahmet oluceek!
– Siz çıkacaksınız şarkı söyleyeceksiniz sonra ben geleceğim sonra siz gideceksiniz sonra ben kalacağım.
– Bir daha anlatır mısın?
– Siz çıkın şarkı söyleyin sonra ben geleyim sonra siz gidin sonra ben kalayım.
– Müthişsin! Bravo sana!
– Teşekkürler 🤔

(Ayrı severim üstadı, iyi ki var diyorum.)

Sahne provasının ardından kuliste hazırlanma telaşları başladı.

Ben hazırlandım ve o an!!! Geleneksel fotoğraf vakti gelip çatmıştı. Öz ablam kadar çok sevdiğim Cemile Ablamı yakalayıp “Abla bir fotoğraf çekebilir misin?” diye sordum ve sonrası :

– Tabii ki kuzum ! Gel dışarda çekeyim!

(Göbek içeri Merve! Aman simitler çıkmasın! Hafif yan dur!! )

– Bak bakayım olmuş mu!
– Olmuş. Eline sağlık, ben paylaşırım şimdi.
– Mona Lisa gibi olmuşsun canım benim
– Sağol Abla ama Da Vinci görse ağlardı!

O esnada koromuzun genel koordinatörü olan Metin Abinin geldiğini görüp telefonu onun eline de tutuşturdum. O da bir iki poz çekip “Mona Lisa olmuş bizim kız!” dedi. İçimden “Ah aaah! Da Vinci mezarında ters dönecek,” diye geçirdim. Oysa ki ben Mona Lisa’nın Türkiye ayağı olarak minik bir balinaydım. Sonra da geçen sene sahnede düetisyenim olan İhsan Abi’yi de yakalayıp Mona olarak aralarında poz verdim. Neyse ki durumu fotoğrafla kurtarmıştım. Göbeği içeri çekme egzersizleri bir nebzede olsa işe yaramıştı.

Sonrası, sahneye çıkarken bir dolu dua ve o heyecanı bastırma halleri! Tüm ekip ışıl ışıldık. Kadınlar çiçek, erkekler böcek ve tabi ki sayın şefimiz Filiz Hanım! Onunla birlikte bir bütün olduk ve Bursa Barosu Türk Korosu olarak güzel bir konsere daha imza attık.

 

İzleyicilerden Tam Not

İzleyicilerden tam not almış olmanın ayrı bir keyfi olmasının yanısıra konserde Filiz Hocam’ın o güzel sesiyle okumuş olduğu “Çok görmeyin ne olur ben onu seviyorum” şarkısı konserin sürprizi oldu hepimiz için. Hele ben! Musluklar açıldı açılacak derken zor tuttum kendimi. Çünkü ağlarsam biliyorum ki annem taa en tepelerden beni muhteşem süper anne gücü ile görecek ve “Ağlıyordun hayırdır kim geldi aklına?” sorularıyla gecemi ayrı bir renklendirecekti. Ama şarkı beni bambaşka yerlere götürdü. Hocamızın tekrar sesine ve yüreğine sağlık diyorum. Yine muhteşem bir konsere daha imza attı.

Yarım elmam Ayşegül ise Esmeray’dan “Unutama beni” adlı parçayı seslendirdi. Kızçem öyle hissederek ve güzel okudu ki bir an dalıp gittiğimi hatırlıyorum. Gözüme yine toz kaçtı. Dedim ya zor tuttum o gece kendimi ağlamamak için. Ve diğer solist ve korist arkadaşlarım, büyüklerim. Hepsi harikuladeydi. Sahnede ayrı bir renk ve neşeydiler. Hepsinin güzel yüreklerine ve güzel seslerine bir kere daha sağlık olsun.

Ve İsmail Eren’e ayrı teşekkürler. Harika bir ikili olmuşuz ve sahneyi alıp götürmüşüz ki gelen olumlu yorumlardan bunu anladık. Sonrasında İsmail Bey’den bu konuda ayrı bir güzel yorum geldi:

– Hanfendiiii bu arada sahnede harika bir ikili olduk. Bundan sonra birlikte düet yapıciğiiiiz. Çok uyumlu idik.
– Evet İsmail Bey. Sahnede muhteşemdiniz. Enerjiniz benim enerjimi de geçti.
– Teveccühünüz hannfendiii!

(İhsan Abi! Düetisyenin elden gidiyor! İsmail Bey kaptı yerini haberin olsun !! 🎤)

 
Ve konserden bana en güzel armağan, saatlerce topuklu ayakkabılarla ayakta durmuş olmanın verdiği yanma ve ağrılardı. Ama değdi mi? Bence fazlasıyla…

Eve Dönüş

Evde ne mi oldu?
Sizce?

– Hepiniz harikaydınız!
– Canım anacığım!! Çok teşekkürler. 😎
– Şarkılar da güzeldi. Keyifle dinledim ve izledim.
– Canım Validem benim! 😌
– Kilo vermen lazım!
– 🤭?!
– Tombik oldun iyice. O kıyafet de olmadı.
– Anne?! 🤥
– Ayrıca makyajın koyu mu olmuş?
– 😱 !!!!!!!!!!
– Gözlerini fincan tabağı gibi açıp bakma öyle! Beni dinle sen! Hem bahar konseri için bir şarkı da geldi aklıma.
– ????
– Zehr’olsa bile nûş câm-ı şârabın!!
– Anne!!!
– N’oldu?
– 🤫 Şşşşşş!!!!

YouTube Videoları

https://www.youtube.com/watch?v=P1eSz3sQq2A&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=PRLivPZSYvY&feature=youtu.be
Merve Çevik