Kaş & Kalkan

Ay beklenmedik anda çıkar
Güneş’in doğuşunu ise insan daha kestirebilir.
Yıldızlar, yıldızlar mı?
Onları bilemeyiz.
Hepimizin cebinde bir joker etkisi.

Tüm bu satırlar döküldü bir gece vakti içimden. Gördüklerim o kadar güzeldi ki içim dışım bir olmasa olmazdı. Yazın henüz bitmediği, insanların üzerine serpilen yıldızlardan belliydi.

Antalya’nın en batısında bir rüya; Kalkan.

Güzel bir rüyadan uyanınca hissettiklerim her ne ise şu an o moddayım. Sudan çıkmış balık.

KaşYarımadaton organizasyonu kapsamında yarımadayı gördüm, gezdim ucak bucak. Mavinin ve yeşilin her tonunda gülümsemek ve yüzmek düştü bana; ceketsiz, makyajsız, hem de ekimde.

Ben keyfe keder koşarken dünya maraton rekoru kırıldı. Kenyalı atlet Eliud Kipchoge iki saatin altında yarışı tamamlayarak tarihe geçti.

4 mevsimi yaşayabildiğimiz Türkiye’de insan kendi kendine kalıyor, bu güzelliklerde. 12 kilometrede yürü-koş temposu…

Adanın denize açılan kapıları mı dersiniz, teknelerin bir genç kızın saçında süzülür gibi denizde süzülmesi mi… Akşamına tüm o tempodan sonra bir dost meclisi mi?

Gece denize girmenin bu kadar sıcak hissettirdiği başka bir yaz akşamı olmadı bu sene. Dip çok güzel de yüzeyde buz tuttu anılar. Bir dost kahkahası kırdı o buzları, bir kulaç bir kulaç daha.

Huzurlu bir tatilin parçalarını sunuyorum size.

Yoga | Kalkan

Yumoş yumoş bir ses ile sabah yogası, akşam dinginliği; Kalkan Yoga Lovers.

İyi bir ses tonunda ve dinginlikte zaman sadece bir salıncak. Huzura gidip geldiğin ve ah gidip gelmesem dediğin…

“Gül rengi şarap içilmez mi böyle günde?”

Günün akşama doğru ilerleyişinde, dağın arkasına saklandığı, ışıklarını giderayak gözlerime doladığı, tam bu noktada görsel şölen ile mest ettiği akşamlardan bahsediyorum. Bunu yaşamak için bazen çok kilometre gitmek gerek, kendinden.

Güzel insanların güzel yürekli hayvanları olduğunu düşünüyorum. Bilmem ne dersiniz? Onu bunu bilmem ama ben 3 köpek, 2 kedi ile harika günler geçirdim. Beklentisiz geldiler sırnaştılar bana, oynarsak oynadık, oynamadığımızda köşede bir yerde güneşleniyorlardı. İnsan bazen onların özgür ruhunu ve doğal hallerini istiyor, kendinde.

Ah tam da SenVeBen diyordum, ne çok yakışırdık bu maviye.
Bu sırada lise yıllarımda yazdığım bir şiir geliyor aklıma.

Söylenmemiş sözcükler düğümlenmiş duruyor
hala mavinin tonlarında
Maviliklerde ebru oluyorum.
Tüm renklerim birbirine karışıyor,
sözcükler açıyor içimi.

İlayda Oylum Güleryüz