Ada Ne Yaparsanız Yapın Gülümsüyor

Ada ne yaparsanız yapın gülümsüyor. Bulut geçiyor gülümsüyor, rüzgar esiyor gülümsüyor ve burası adeta bir çiftler adası…

Çiftini arayan penguen ya da pandalar gibi değil de burada herkes, her şey çiftmiş gibi… Üstelik ve dolayısıyla huzur dolu.

Gözünüzün önünde beliren her bir karede tebessüm eden insanlar ya da el ele olan çiftler var.

Fonda; “Eee şarap? Bozcaada’da, sen seversin. Anlatma sormayacağım. Neyse ne… Geldin ya…” şarkısı ve gözler mavinin tonlarında bir yerlerde dolaşıp duruyor.

Gece gündüz gülümseyen bir hâl içerisinde geçiyor günler, geceler.

Feribot kendisine yaklaşırken ve gece yarısına vuracakken ışıklar kollarını açıp bekleyen bir sevgili… Bozcaada.

Bozca falan da değil renkleri. Pembenin bir halinden mavinin başka haline savruluyor. Ve her bir bulutun kalp şeklini alması an meselesi. Kalplerin bin bir çeşidi, sevginin tek hâli sanki.

Masalın içindeymişçesine mavi panjurlu bir otel.

Kediler uçarak yer değiştiriyorlar.
Gerçekten!
Kaç kadeh sonrası bu cümleler yazılıyor diye düşünebilirsiniz ama sahici… Burada her şey uçuşuyor, “kalp ritmi 300” kulağıma çalınıyor.

Gündüzleri yıllar yılı farklı kültürlerle raks etmiş sokaklarda salınmak, akşamüzeri güneşin batışına her defasında gitmek.

Güneşin batışına her defasında gitmek… Ne güzel cümle ama.

Kahkahalar…

Güneş, yağın üzerinde kayar gibi bir bekleyiş ve bambaşka bir yerde doğan güneş. Batan güneşin doğduğunu bilmek bile mucizenin kendisi değil mi?

Ve insanlar henüz çorabının çiftini bulmakta zorlanırken, bunca çifte ne demeli?

Konsept bir ada ve adam. Kalpli bir yastık. Ağız kulak mesafem azaldıkça kolları açılan kalpli yastık. Aşk ve sevginin en güzel ritmisin Bozcaada.

İnsan ne görmek istiyorsa biraz da öyle görüyor, değil mi?

Bu yüzdendir ki; “Adamın nasıl derdi varsa rakıyı bulmuş” duvara işleniyor. Şarap ile ilgili söylemlerimin rakının üzerine but atarcasına olması mı? İşin cilvesi.

Sırf bu yüzden kalp şeklinde peynir kesebilmek için yanımda bıçağımı götürdüm.

Hani illa bir şekil, şemal verilecekse kalp şeklinde romantik bir akım sofrası kurulsun isterim. Ya siz?

Güzel kokan bir çiçek, güzel duran bir obje ve gören gözler… İnsan daha ne ister ki? İstemeli ki olsun.

Kıvrılan yollarda sağlı sollu bulunan üzüm bağları mı? Ada, insanın gözüne üretkenliğin ve yaşamın renklerini en yeşil hali ile sunuyor. Mavinin yamacına da sokuluyor. Küçük bir ev, koskocaman bir bahçede nasıl da sıcacık ve içten.

Adanın bir başından diğer başına kadar araba yolculuğunda her mavide durmak ise bize kalan…

Ayana koyu. Akvaryum. Batık. Mavi rengine istediğiniz hikayeyi iliştirebileceğiniz, incecik kumlara istediğiniz isim ve harfi kondurabileceğiniz büyülü güzellik…

İnsan Bozcaada’da gerçekten yaş almıyor! İlla bir şey alacaksa deniz kabuğunu anı olarak yanında götürmek istiyor. Tam da bu hisse eşlik eden bir isim bir başka yazının konusu; Hakan Gürünay.

Yıllar önce sadece deniz kabuğu toplamak için geldiği Bozcaada’ya yerleşen ve müze kuran bir adamın hikayesi…

İlayda Oylum Güleryüz