Oku, aydınlan, unut, derinleş; oku, aydınlan, unut, derinleş (meditasyon derler, zazen, tefekkür…); oku, aydınlan, unut, derinleş, sakın ha aydınlatmak için özel olarak uğraşma, bilmiş bilgisizlerle ışığını boşa saçma; oku, aydınlan, unut, derinleş, aydınlanacaktır tavrın ve söyleyişinde aydınlanmaya hazır olan, içindeki ışık gösterir kendini, ses verir bazen; oku, aydınlan, unut, derinleş, kavramlarla söyleşmeyen zır-bilgelerden (Bilge görür kendini ya milyonlarca bilgisiz. Ey yığın!…) uzaklaş, olaylar, kişiler, daha neler; oku, aydınlan, unut, derinleş…
Dil
“Aynen Cumhuriyeti”nde yaşamak zor, 12 Eylül dilinde, 12 Eylül Türkçesi ile konuşan ve iletişemeyen kimselerin arasında, ardında. Öndeler onlar, bizler arkada olanlarız. “Yüce”dir o yığınlar, bizler sıradan, Güruh-u Naci’nin sırasından. Bilir misiniz Güruh-u Naci’yi? 72 topluluktan değil, yığının dışından gelenleri? Sanır mısınız ki soydur, kandır, yağdır aydınlık? Kandır, ışıktır, tendir, soluktur aydınlık ancak bildiklerinizden değil. “Aynen Cumhuriyeti”nin dilince anlatılmaz, “Aynen Cumhuriyeti”nin dilince konuşanlar için değil ışığın sözleri. Kat ve kat altındadır ışık ama açıkta ve ortadadır saf ve arı olana. Oku, aydınlan, unut, derinleş; umut değil, adımdır yaşama ve ötesine eş.
Oğul’un eli, Kız’ın soluğu
Oğul elini uzattı, Türeygen Ata’nın, Ece Ana’nın torununa, Kız uğurladı en yeğin yellere umudu, “Hırlı olsun üzerlerindeki ışık” diyerek. Süre geçer, süre geçer, süre geçer ve an gelir, aydınlıktan gözleri acır karanlığa sığınır, Kemalizm’den usanır Kenanizm’e sığınır, Aynen Cumhuriyeti’nin dönüştürücü karanlığına, Kemalizm’in Dil Kurumu yerine kendi kullandıkları dili yaratan Aynen Dil Kurumu’nun kurucusuna, Kenanizm’ın yıldızsız, beyaz örtülerle karanlığı gizli acılarla doluran göğünün altında, yüzeyin en üst tabaksında yaşarlar.
“Aynen baba!…”, “Aynen kanka!…”, “Aynen!…”
Ulu Önder ise Jean Jacques Rousseau, Namık Kemal, Tevfik Fikret, Charlie Chaplin, mavi gökyüzü, derin aydınlık demektir.
Âkif
Oku, aydınlan, unut, derinleş; oku, aydınlan, unut, derinleş; oku, aydınlan, unut, derinleş… Yığının sevdikleri Bâkî okur (Onu da okumaz ya aslında), kendinden sayar Mehmet Âkif’i, öyle anlatır, kandırır, yığın da kanmaya hazır. Hâlbuki İslâm’a derinden düşkün Mehmet Âkif ne demiştir 30’ların Türkiye’si için;
“Sana halisane bir fikrimi söyleyeyim mi: İnsanlık da Türkiye’de, Müslümanlık da Türkiye’de, Hürriyetçilik de Türkiye’de. Eğer varsa, Allah benim ömrümden alıp Mustafa Kemal’e versin!”
Mısır’da üniversitede Hocalık etmekteyken hastalanınca 30’ların sonlarında, ülkeye dönüp ülkede iyileşmek ya da ülkede ölmek için, görünce Türkiye’nin geldiği o zamanki noktayı iyice derinden, derin olan Âkif, o zaman söylemiştir bu sözü.
Aynen Cumhuriyeti’ndekilerle aynı topraklar üzerinde olsan da, farklı bir gökyüzünün, farklı bir ışığın, farklı bir havanın soluğundan solu; oku, aydınlan, unut, derinleş!
Sevi ve ışık ile!…
Atakan Balcı
4 YORUMLAR
Atakan, bu harika yazı için teşekkürler. Keyifle okudum, bir kere daha aydınlandım, unutursam dönüp tekrar okuyacağım bir yazı olacak sanırım bu ve her seferinde biraz daha derinleşmek ümidiyle. Işığına sağlık.
Işığa açık olmak ve aydınlığı seçenlerle ışıkta buluşmak dileğiyle! Teşekkürler bu güzel yorum için!…
Iyyy şu “aynen” kelimesinden inan bana da gına geldi. Ne söyleyecek yeni sözleri ne de yeni fikirleri olmayan insanlarla dolu etrafımız. Kafa sallayıcılar. Çoğunlukla neyi onayladıklarını da bilmiyorlar ya o da ayrı bir konu.
Aklına, bilgine, kalemine sağlık Atakancım.
İnsanlar eskiye göre çok daha fazla biçimde eleştiriye de aşırı ölçüde kapalılar üstelik; cehaletin yüceltilmesi erdem(!) oldu! Her cahil ayrı bir bilgelik edasıyla konuşuyor “aynen şöyle”, “aynen bilmem ne”! Ah bir de konuşabilseler?
Çok teşekkür ederim Didem!… 🙂