Küçük Şeylerin Tanrısı

Küçük Şeylerin Tanrısı | Arundhati Roy

Hindistan’ı sevmiyorum. Gitmedim, görmedim, önyargılarıma dayanarak söylüyorum, sevmiyorum. Hindistan, Afganistan, Pakistan… Bunlar hiç iyi intiba vermiyor bana.

Nasıl versin?

Alın bakın mesela Afganistan hakkında Khaled Hosseini kitapları:
Bkz: Uçurtma Avcısı
Bkz: Bin Muhteşem Güneş

Alın bakın mesela Pakistan hakkında Malala Yusufzay’ın kitabı:
Bkz: Ben Malala

Hep zulüm, acı, keder, korku… vb

Küçük Şeylerin Tanrısı

Bu kitapta da “Olaylar Hindistan’da geçiyorsa acı vardır” önyargımı pekiştirecek şekilde çocuklar ve annelerinin acıları anlatılıyor. Çok üzülüyorum çocuklara.

Rahel ve Estha biri kız, biri erkek ikiz kardeşler. Anne baba boşanmış. Çünkü anne Ammu, kocasından şiddet görüyor. Fakat kendisi şiddet gördüğü için boşanmıyor. Şiddet çocuklarına da ulaşınca ancak boşanmaya karar veriyor.

Kadının, “Kocamın beni dövmesi hadi neyse ama çocuklarıma dokunmasın” gibi bir tutumu var. Halbuki çocukların şiddetten zarar görmesi için bizzat fiziksel şiddete maruz kalmaları gerekmiyor ki. Babasının annesini dövdüğünü, hatta dövmek de değil, kötü sözler söylediğini, kötü davrandığını gören çocuklar zaten zarar görüyor.

Çocuklar her şeyi görür, her şeyi anlar. O kadar ki tek başına annenin iyi, babanın iyi olması bile yeterli değil. Anne ve babanın birbirlerine davranışlarının da iyi olması gerekiyor çocuğun zihinsel, ruhsal sağlığı için.

Canım Çocuklar

Çocuklara çok üzülüyorum. Ah Rahel ve Estha… Tatlı yavrucaklar…

Anneleri Ammu iyi kadın, hoş kadın ama… Üzgün, mutsuz bir kadın. Azarlıyor çocukları bazen, çocuklar da sevilmedikleri hissine kapılıyorlar. Ya da anne ikizlerden birine iyi bir şey söyleyince diğeri “Annem beni sevmiyor, kardeşimi seviyor” hissine kapılıyor. Yavrum yaaa, kıyamam.

Kast Sistemi

Hindistan’da bir de kast sistemi var biliyorsunuz. İnsanlar çeşitli sosyal sınıflara ayrılıyor. Farklı sınıflar arasındaki insanların ilişki kurması doğru bulunmuyor. Tam da farklı sınıftan iki insanın aşkı da giriyor mu hikayenin içine. Hah! Yeterince acı yoktu çünkü.

Keder Keder Keder

Of offf!
İçimi dağladı kitap.

Neşeli bir şeyle bitireyim. İkizler yolda doğmuş, otobüste. Otobüste doğdukları için de kendilerine hayat boyu otobüslerin bedava olması gerektiğini düşünüyorlarmış. Yaa yerim sizi. Sizi yerim ama kitabı yemem. Üzgünçlü çünkü.

Saygılar,
Hülya Erarslan